Vraag 1: Onderwerpskeuze

Hanna Bervoets geeft in een interview aan dat chronisch ziek zijn geen geliefd onderwerp van fictieschrijvers is en dat dit wel logisch is:

“De verhalen over ziek zijn in romans hebben meestal een helder verloop: diagnose, aftakeling, genezen of dood. Er zijn geen Hollywoodfilms over mensen met diabetes, rugpijn die nooit meer overgaat of vermoeidheid na kanker. Dat snap ik, want dat is niet leuk om naar te kijken. Chronisch ziek zijn is geen verhaal. Het is een zure toestand, en that’s it”

Toch heeft Hanna Bervoets met deze roman een verhaal over chronisch ziek zijn geschreven.

a) In hoeverre ben je het na het lezen van dit boek eens met de uitspraak “Chronisch ziek zijn is geen verhaal. Het is een zure toestand, en that’s it”?

b) Vind je dat dit boek door het onderwerp chronisch ziek zijn heel anders is dan boeken/films over een ziekte met een helder verloop?

BONUSVRAAG VAN LISA:

c) Je kan beter een fysieke (chronische) ziekte hebben dan een cognitieve (chronische) ziekte. Ik zal deze stelling toelichten: momenteel ben ik herstellende van een voorste kruisbandreconstructie (nieuwe kruisband in knie). Ik ben moeilijk ter been, loop met krukken. Oftewel: je ziet aan me dat ik iets mankeer. Echter, in de samenleving zijn er genoeg mensen met cognitieve ziektes, zoals een burn-out of migraine. Daar zie je niks van, maar het kan wel heel heftig zijn. Ik heb het idee dat mensen meer begrip hebben voor fysieke dan cognitieve ziektes, omdat ze het kunnen zien. Wat zijn jullie ervaringen? Of hebben jullie hier een mening over?