‘Wespenman’, de vijfde leesclub die ik mocht coördineren en het was een gedenkwaardige ervaring. We gingen met 15 deelnemers vol enthousiasme van start en bereikten met wat hobbels in de weg allemaal de eindstreep. Als doorgewinterde thrillerlezers hebben we met elkaar 'Wespenman' grondig onder de loep genomen. Dit ging niet zonder slag of stoot. Na een veelbelovend start van het verhaal werd het voor een aantal van ons pittig om door te lezen en begon het verhaal zijn eerste scheurtjes te vertonen. Toch hebben we allemaal het boek uitgelezen en lekker meegedaan aan de discussie.

Hoe het begon

Na bekendmaking van de namen van de deelnemers van deze leesclub was het direct gezellig druk in het leescafé en waren de verwachtingen hooggespannen. De boeken druppelden langzaam binnen en we konden niet wachten met lezen. Na een eerste opwarmvraag begonnen we op zondag 4 juni met de inhoudelijke discussie. Vooral de vraag welke scène je het meest is bijgebleven gaf genoeg stof voor een levendige discussie.

De cover en je verwachtingen

Over de cover liepen de meningen uiteen. Van eentonig tot ronduit prachtig. De vijzen maakten ons allemaal wel nieuwsgierig. En over onze verwachtingen waren we het meer eens met elkaar. Die waren hooggespannen. Vooral die van Cindy, die zit na het lezen van de preview al op het puntje van haar stoel.

De titel

De titel geeft een mooie discussie, vooral omdat die zo afwijkend is van de oorspronkelijke titel: 'Het kwaad dat mannen doen'. Gerda heeft een duidelijke voorkeur voor de Italiaanse titel: "Het kwaad dat mannen doen komt bij mij veel sterker over, spreekt me meer aan. Zowel in het verleden als het heden zijn er veel activiteiten van mannen die slecht uitpakken en voor ellende zorgen. Bewust als onbewuste daden".

De schrijfstijl

Al snel werd duidelijk dat de meningen over deze thriller uiteenlopen. De mening over de schrijfstijl is daar een mooi voorbeeld van. Aan de ene kant is Silke enthousiast: "Het is literatuur! Hij schrijft beeldend, ik kan me de locaties zo voorstellen, maar hierbij verdrinkt hij zichzelf niet in alle details. Het verhaal blijft belangrijk en op de voorgrond.". Aan de andere kant heeft Alie er meer moeite mee: "De ingewikkelde stijl en de soms lange beschrijvende zinnen maakten het lezen moeizaam.". 

De personages

Dat de hoofdpersonages geen modelburgers zijn wordt niet als storend ervaren. Wel vinden we over het algemeen dat de personages niet goed uit de verf komen, zoals Anne-Marie het mooi weet te verwoorden: "Dat is een moeilijke vraag omdat ze gewoon niet voldoende uitgewerkt zijn voor mij. Ze bleven stuk voor stuk op de oppervlakte. Ik heb ze niet tot in hun ziel leren kennen. Ze raakten met niet. Persoonlijk vind ik dat zo een gemiste kans. Had de auteur iets meer moeite gedaan, dan had dit een ander en meer overtuigend boek kunnen worden. Het woord slordig is al eerder gevallen, maar dat past voor mij evengoed bij de uitwerking van zijn personages.".

De spanning en de ontknoping

Een thriller hoort een bepaalde mate van spanning te hebben. Anneke was na de proloog en de beginpagina's ook behoorlijk enthousiast. Zoals ze zelf zegt: 'Vol positieve verwachtingen was ik voorbereid op veel spanning en gruwelijkheden. In plaats daarvan zakte de spanning razendsnel weg. De eerste switch naar het verleden kon me ook nog boeien, omdat ik verwachtte dat dit meer diepgang en spanning zou toevoegen aan het verhaal in het heden. Te veel zaken zaten voor mij de spanning in de weg.". Veel van ons herkennen dit. Gevolg hiervan was dat de ontknoping niet echt uit de verf kwam. Mirjam vat dat kort en bondig samen: "Tja, de ontknoping was ook niet echt meer een verrassing helaas, die zag je wel aankomen. Ook daarin miste ik een goede uitwerking.". 

De scènes

Deze vraag gaf een levendige discussie en allemaal hadden we wel een scène die iets in ons los maakte en we vonden ook veel herkenning in de genoemde scènes van elkaar. De genoemde scène van Anja waarin Amala zit te bbq'en met Oreste is haar het meest is bijgebleven omdat ze dat zeer ongeloofwaardig vond en zich er ook ergerde. Hier waren we het allemaal unaniem mee eens. Te ongeloofwaardig en bizar.

De geloofwaardigheid

Hier kunnen we kort over zijn want Greet heeft ons gevoel goed verwoord: "Ik vond het verhaal niet geloofwaardig overkomen, en dat ligt aan verschillende factoren. Vaak waren er geen vloeiende overgangen, plots werd er bijvoorbeeld een conclusie getrokken die voor de lezer onnavolgbaar was. Soms ging het ook om heel concrete dingen, bijvoorbeeld Sofia die zo lang tussen die wespen overleefd had, zonder eten dacht ik. En niet in de laatste plaats omdat de motieven van de dader(s) zo vaag waren, ik wil als lezer natuurlijk wel een soort van begrip kunnen opbrengen (meegaan in de gedachtenkronkels van de dader). Het gaat er bij mij niet zozeer om dat in een thriller alles ook 'in het echt' mogelijk moet zijn; de auteur moet mij doen gelóven dat het allemaal best zou kunnen, en daar is Dazieri grandioos in gefaald.". 

De film 'Wespenman'

Wat een namen werden er genoemd! Toch hebben de meesten van ons door het lezen van het boek geen interesse meer in de verfilming. Ilja gaat daar wat creatiever mee om: "Nee, ik ga sowieso eigenlijk nooit naar de bioscoop en kijk nooit films op tv. Misschien zou mijn man de film wel gaan kijken; hij houdt wel van een thriller dus dan kunnen we daarna discussiëren over de verschillen in het boek en de film en zijn gevoel erbij.". 

De kernwoorden en een pakkende zin

Hoe verkoop je een boek waar je zelf niet enthousiast over bent? Het blijkt dat we daar best goed in zijn. Zoals het verkooppraatje van Anoeshka bijvoorbeeld: "Heb je een groot concentratievermogen en stalen zenuwen, dan is Wespenman wat je zoekt'. Clarissa is heel subtiel en zegt: "Wanneer je van puzzelen houdt en wel een keertje mee wilt puzzelen met de auteur, dan is dit wellicht het boek voor jou.". Wij snappen precies wat ze hiermee wil zeggen... Jeroen wil het graag positief benaderen en gaat zijn klanten verleiden met: "Een vernuftige thriller, waarbij het verleden zich een weg baant in het heden.".

De vragen die je gemist hebt!

Een gedenkwaardige leesclub beëindigen, hoe doe je dat? Door alle deelnemers een kans te geven nog een vraag te stellen die nog niet gesteld is. Nou, dat hebben we geweten. Zoals bijvoorbeeld de vraag van Anita die nog een los eindje heeft gevonden waar we ons geen raad mee weten. Een denderende finale van deze leesclub wat mij betreft.

Beoordeling

‘Wespenman’ sluit af met een gemiddelde van 2,3 sterren.

Verslag door Kitty Bruggeman, jullie leesclubcoördinator