Over het boek

Wespenman

Sandrone Dazieri

Dertig jaar geleden kreeg Itala Caruso, een corrupte politieagente, de opdracht bewijs te vinden om de man die drie tienermeisjes ontvoerde en wurgde naar de gevangenis te sturen. Itala kan niet weigeren, maar ze weet dat ze de verkeerde keuze maakt.

De tante van Amala is een geharde advocaat en verdedigde de vals beschuldigde man dertig jaar geleden. Ze weet dat de echte moordenaar nog vrij rondloopt – en dat hij misschien degene is die haar nichtje heeft ontvoerd. Ze vindt een onverwachte bondgenoot in Gerry, een ex-agent van de Special Forces. Hij lijkt bereid alles te doen om Amala terug te vinden. Zelfs als hij daarvoor moet moorden…

Leesfragment

Ben jij ook benieuwd naar deze meedogenloze thriller, waar je stalen zenuwen voor nodig hebt? Hieronder vind je alvast een sneak preview van Wespenman. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees hier een fragment

Achter het boek

In een interview met Corriere Della Sera vertelt Dazieri dat hij iets moet vinden om over te schrijven dat zijn nieuwsgierigheid prikkelt voor hij aan een boek kan beginnen. 'Een uitdaging,' zegt hij. In Wespenman was dat het idee om een zaak op te bouwen die dertig jaar omspant. 'Met twee parallelle onderzoeken, een in het verleden en een in het heden.' In beide tijdlijnen worden er ontdekkingen gedaan en samen komen ze tot één oplossing.

De personages in Wespenman zijn gelaagd, want Dazieri laat slechte mensen goede daden verrichten en goede mensen slechte daden. De redenering achter het uitvoeren van slechte daden fascineert hem. 'Ik wilde het kwaad construeren als een virus, misschien beïnvloedt door het feit dat ik begon te schrijven aan het begin van de pandemie,' vertelt hij.

'Er zijn kwaadaardige acties die, net als een uitbraak, dertig jaar eerder kunnen beginnen en in de loop van de tijd veel mensen kunnen infecteren ... En ik denk niet dat er een vaccin is.'

Voor het personage Itala Caruso liet hij zich inspireren door zijn geschiedenis met zijn eigen moeder, met wie hij een moeilijke relatie had. En advocaat Francesca Cavalcante? Die modelleerde hij naar zijn echtgenote Olga, die hij omschrijft als een 'zeer leergierige Russische vrouw'. Voor de naam van het personage leende Dazieri echter van de familie Sforza, die een belangrijke rol heeft gespeeld in zijn geboorteplaats Cremona.