Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over Willem die Madoc maakte? Lees hieronder de samenvatting.

OVER WILLEM DIE MADOC MAAKTE
Nico Dros studeerde geschiedenis in Amsterdam en debuteerde in 1991 met de historische roman Noorderburen. Verschillende historische romans en verhalenbundels volgden en in 2021 verscheen zijn nieuwste roman Willem die Madoc maakte bij uitgeverij Van Oorschot.

De Vlaamse mediëvist Willem de Reuvere ontdekt een verzamelhandschrift uit de dertiende eeuw, hij raakt ervan overtuigd dat het geschreven werd door Willem, dichter van Van den Vos Reynaerde en het nooit gevonden boek Madoc. Langzaam werkt De Reuvere aan het levensverhaal van zijn Middeleeuwse naamgenoot.

DE DISCUSSIE
Bij binnenkomst van de exemplaren is de eerste indruk van Willem die Madoc maakte over het algemeen een goede, ook al zou een aantal lezers het boek op basis van het omslag niet direct opgepakt hebben, het was voor hen vooral de titel die de nieuwsgierigheid wekte. AstridWS: ‘Toen ik de cover op Hebban zag, sprak hij mij in eerste instantie niet zo aan. Maar toen ik het boek in handen had, vond ik hem prachtig. In een winkel had ik hem absoluut opgepakt, zeker in combinatie met de titel.’ Karin Walta: ‘Ik weet niet of ik alleen op basis van het omslag het boek zou hebben opgepakt. Ik ken het schilderij niet en het sprak me ook niet direct aan. De titel zou wel mijn aandacht hebben getrokken.’

Het is even wennen aan de schrijfstijl die Dros gebruikt, hoewel bijna iedereen het erover eens is dat de stijl perfect aansluit bij de tijd waarin het boek zich afspeelt, het is knap geschreven maar soms ligt het archaïsche taalgebruik er voor sommige lezers wat te veel bovenop. Eunice Bom spreekt zelfs van een heuse haat/liefdeverhouding met de stijl van Dros: ‘Ik heb een beetje een haat/liefde verhouding met de schrijfstijl van Dros. Ik vind er prachtige zinnen en beschrijvingen tussen zitten en ik vind het Middeleeuwse verhaal boeiend en vol vaart geschreven. Maar er zitten ook stukken tussen die mijn leesplezier echt bederven.’ Na de eerste gewenning gaven de deelnemers verder vooral aan het boek prettig en vlot te vinden lezen, inclusief alle gedetailleerde beschrijvingen.

De logische opbouw in de drie delen ‘Jeugd, Lichaam en Geest’ helpt bij het lezen van het omvangrijke verhaal over Madoc, die binnen het verhaal over zijn leven maar liefst vier keer van naam verandert. In het voorspel, de tussenspelen en het naspel vangt de lezer een glimp van het leven van Willem de Reuvere, een toevoeging die voor de meeste lezers niet gehoeven had (of juist verder uitgewerkt had moeten worden). Elise: ‘Het tussenspel en naspel hadden wel uitgebreider gemogen voor mij, om ze inhoudelijk ook meer betekenis te geven in plaats van alleen reflectie naar het verhaal wat Willem schrijft.’ Diegoanthoons: ‘De tussenspelen voegden weinig toe, ik vond het jammer dat ik uit de wereld van Beda/Madoc/Willem gehaald werd.’

VM van Erp - van Dijk: ‘Geen Middeleeuwen zonder Geloof. Geloof loopt eigenlijk als een rode draad door het verhaal, en in verschillende vormen.’ Het geloof is een groot thema in het verhaal van Dros, andere thema’s die door de deelnemers genoemd werden zijn onder andere: identiteit, lust/liefde, macht en onmacht, verlies en de kracht van literatuur.

Ina den Bakker: ‘De naam mag dan veranderen, het blijft een en hetzelfde personage. In de verschillende fasen van zijn leven komen verschillende karaktereigenschappen naar voren.’ Beda/Madoc/Willem is een interessant personage, al was het maar omdat hij verschillende keren van naam veranderd tijdens zijn levensverhaal. Veel lezers hadden echter moeite zich te verplaatsen in het hoofdpersonage, daarvoor blijft zijn verhaal te veel op de oppervlakte. Cindy van Arwegen: ‘Beda komt bij mij ook teveel als "held" over om altijd geloofwaardig te zijn. Hoewel ik het een fijn verhaal vind en het best vlot leest, geraak ik niet echt ín het verhaal. Misschien is dit wel de reden: te weinig voeling met het hoofdpersonage.’ Ook Willem de Reuvere laat geen fantastische indruk achter. Yvie: ‘Willem laat niet zo'n goede indruk bij me achter. Ik heb het idee dat hij vooral zichzelf op een voetstuk heeft staan.’

HET OORDEEL
De verwachtingen liepen voor aanvang ietwat uiteen, van lezers die hoopten op een interessant spel tussen heden en verleden, feit en fictie, tot lezers die vooral meer over de Middeleeuwen of Van den Vos Reynaerde dachten te gaan leren. Greet Braem: ‘Op basis van de tekst op de achterflap had ik iets meer evenwicht tussen de beide verhaallijnen verwacht.’ Catharina: ‘Natuurlijk hoopte ik meer te weten te komen over Willem waarvan we slechts de voornaam kennen.’

Hier en daar is na afloop dan ook een kleine teleurstelling te bespeuren, maar al met al hebben de meeste deelnemers aan de leesclub van het boek kunnen genieten (soms om heel verschillende redenen). Ees de Winter: ‘De drie delen over Beda/Madoc/Willem waren fantastisch. Ik werd er helemaal in meegesleept.’ Marja Haan: ‘Via de hoofdpersoon Madoc, die een bijzonder afwisselend en avontuurlijk leven gaat leiden, hebben we een inkijk in die tijd die zo verschilt van ons bestaan vandaag de dag.’ En Marjan Stalknecht:  ‘Door een boek te schrijven dat zowel avonturenroman, ridderroman, en een filosofisch werk is, heeft Nico Dros, in navolging van zijn protagonist Willem de Reuvere, ook een kunstwerk van uiterste empathie geschreven.’

Het eindoordeel komt op een gemiddeld aantal sterren van 3,7.