Wit Konijn/Rode Wolf

Twintig deelnemers werden geselecteerd om deel te namen aan de leesclub van een bijzondere YA thriller waar meer achter schuilt dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Wat de deelnemers vonden van Wit Konijn / Rode Wolf van Tom Pollock? Lees het verslag hieronder!

Samenvatting

Nadat de 17-jarige Peter Blankman bijkomt van een paniekaanval, is niets meer hetzelfde: zijn moeder is neergestoken en ligt in coma en zijn tweelingzus Anabel blijkt spoorloos verdwenen. Pete wordt opgenomen in een geheim genootschap dat meer van hem en zijn familie lijkt te weten dan hijzelf. Een verhaal vol geweld, spionage, geheimen en logica. 

Peter

Het hoofdpersonage is Peter Blankman, een 17-jarige jongen die lijdt aan heftige paniekaanvallen. Hij is daarnaast een wiskundig genie en gebruikt onder andere wiskunde om zijn aanvallen in toom te houden en om zijn eigen bestaan te verklaren. Wat vonden de deelnemers van dit personage en hoe zijn paniekaanvallen door de schrijver zijn neergezet?  Nancy: “We volgen voornamelijk Peter dus die leren we ook het best kennen in dit verhaal en hij is dan ook mijn favoriete personage. Hij evolueert doorheen het verhaal en het evenwicht tussen problemen en humor is zo goed dat ik niet anders kon dan van Peter houden.” Debbie prees de omschrijvingen van de aanvallen: “De angstaanvallen vond ik erg sterk en geloofwaardig beschreven. Erg goed en mooi ook dat het echt als deels fysieke en deels mentale reactie werd beschreven. En dat er niet dramatisch en zielig over gedaan werd. Dat vond ik zo goed.” Jeffrey sluit zich hierbij aan: “De aanvallen werden zeer duidelijk en waarheidsgetrouw weergeven. Ik moet zeggen dat ik van het hele boek de paniekaanvallen het meest geloofwaardig vond. Ze gaven me echt het gevoel van medelijden en ik zelf werd bijna bang voor paniekaanvallen. Het lijkt me vreselijk om het mee te moeten maken. Ik vind het dan ook onwijs knap hoe Peter om ging met de aanvallen en hoe hij ze zelf indeelde in categorieën!”

Net als Jeffrey prijst Jette het realisme van Peters aanvallen: “Ik vind het erg goed beschreven de paniekaanvallen. Heel realistisch ook. Dat klinkt misschien gek, maar vanuit mijn studie psychologie heb ik er veel mee te maken. De paniekaanvallen en acties die hij heeft, kunnen zo van een echt persoon zijn. Erg knap geschreven, je zou bijna denken dat hij [de auteur] zelf of een naaste van hem dit ervaren heeft.” Britt sluit af met: “Ik vond de aanvallen heel geloofwaardig ook al waren ze soms heel heftig. Ik kon me goed inbeelden hoe hij zo’n aanval beleefde en welke mantra’s hij in zijn hoofd hield in de hoop dat het maar weg zou gaan. Ik heb (helaas) wel ervaring met paniekaanvallen en ik kon me best vinden in het stappenplan dat hij had en ook de daadwerkelijke paniek die uitbreekt als stap 1 al niet helpt. Aldus: goed en geloofwaardig omschreven, ik kon me er in vinden en ik begreep het gevoel van Peter!”

Humor

Door Peters paniekaanvallen en de heftige gebeurtenissen in het boek zou het verhaal al snel zwaar zijn geworden om te lezen, maar door een goede dosis humor toe te voegen probeert Pollock de balans te vinden tussen serieus en luchtig. Vonden de deelnemers deze aanpak geslaagd? Liane kon de humor wel waarderen: “Ik vond vooral het relativeringsgehalte van Peter dankzij de humor aannemelijk. Ik bedoel, als je zo door je angstaanvallen opgeslokt wordt, dan is humor toch de beste verdediging om het leven nog enigszins draaglijk te maken. En de afstand tussen de lezer en Peter werd verkleind juist door de humor. Althans, zo voelde ik het. Ik ging juist meeleven met Peter, omdat hij humor had.” Karin vond de humor essentieel om het geschikter te maken voor jongvolwassenen: “Ik vind de humor in het verhaal geweldig. Het maakt het verhaal een stuk minder geladen. Het verhaal op zich is heel heftig, heel zwaar. Zonder de humor was het verhaal voor de meeste jonge adults niet meer prettig om te lezen geweest denk ik. Dus heeft het een heel belangrijke functie.” Judith: “Ik hou ervan! Anders had ik het boek een stuk minder interessant gevonden, vrees ik. Zelfspot, zelfkennis en de schrijfstijl maken het boek een stuk luchtiger, ondanks dat er zware onderwerpen in het boek behandeld worden.” Silvia beleefde de humor in het boek anders: “Het verhaal valt onder het kopje YA en dat maakt dat ik de toon zwaar vind. Ik vind het meer bij een verhaal voor volwassenen passen. Ik zal nog even terugbladeren voor een voorbeeld. Wel kan ik zeggen dat ik juist door het gebruik van humor het verhaal nog ernstiger/serieuzer vond overkomen.” Cindy ervaarde de humor weer anders dan Silvia: “De humor maakte het voor mij juist realistischer. Zeker de zelfspot.”

Opbouw

De hoofdstukken in het boek zijn kort en worden afgewisseld met ‘herinneringen’ die beetje bij beetje gebeurtenissen uit het verleden onthullen aan de lezer. Wat vonden de deelnemers van de opbouw en het tempo in het boek? Steph kon zich goed vinden in de opbouw: “Het boek ging meteen hevig van start: middenin een paniekaanval. De verdere opbouw vond ik zeer goed uitgewerkt, een echte rollercoaster vol actie. Je zit in het begin met zoveel vragen, die worden dan mondjesmaat opgelost en door de herinneringen ertussen te weven ontdek je steeds meer wat er aan de hand is.” Carole raakte af en toe de draad kwijt: “De opbouw vond ik wel goed, alhoewel ik af toe wel terug moest lezen. En halverwege was ik het even kwijt maar daarna liep het weer als een trein en kon ik het bijna niet meer wegleggen. Aan het eind vielen alle puzzelstukjes op z’n plek en moest ik het even laten bezinken.” Wilma had wat moeite met de geloofwaardigheid van het verhaal: “De opbouw was goed gedaan, te beginnen met een paniekaanval, dan heb je gelijk de aandacht te pakken. In het midden zakte het boek wat in. Ik had zoiets van wat ben ik nu aan het lezen, vond het erg ongeloofwaardig, maar het einde maakte het weer goed. Zo spannend dat je wel door moet lezen.” Tamara daarentegen prees de opbouw en de hints: “Ik heb zeker een paar hoofdstukken nodig gehad om in het ritme van het boek te komen, maar toen ik eenmaal door het dat de verwarring bij het verhaal hoort is het prachtig opbouwend en in een perfect tempo geschreven. Het heden afgewisseld met verklaringen in zijn herinneringen, de hints tussen de regels door lezen (…) Echt heel goed gedaan!” Annemieke sluit af met: “Super, de opbouw van dit boek... Echt bijzonder goed geschreven. Vanaf eigenlijk al het eerste hoofdstuk bleef er zo'n drang om verder te lezen. Iets wat ik altijd heerlijk vind bij een boek. Het tempo waarin gebeurtenissen elkaar opvolgden was goed... er bleef ruimte over om even na te denken en zelf ideeën te vormen, en tegelijkertijd was het tempo hoog genoeg om te blijven boeien.”

Eindoordeel

Het is tijd voor het eindoordeel: het is duidelijk dat dit niet een typisch YA boek is, maar is dat een compliment of niet? Wat vonden de deelnemers nu echt van het boek?

Mireille: “Een verhaal waar ik bepaalde gedachten bij had toen ik het voorstuk las, maar die compleet anders liep.” (Vijf sterren)

Charlot: “Wat een super heftig boek! Dit boek is niet iets wat je zomaar 'even' tussendoor leest, het is een boek waar je focus ook echt bij het verhaal moet liggen.” (Vier sterren)

Jeffrey: “Een psychologische 'mindf*ck' over het ontdekken van de waarheid, het ontrafelen van geheimen en het beheersen van je eigen angsten!” (Drie sterren)

Jessie: “Het boek heeft mijn verwachtingen overtroffen vanwege de spanning, de plottwist en het open einde waar je nog enige tijd over na moeten denken.”

Chantal: “Echt boek om je tanden in te zetten, reken maar op een paar dagen vrij omdat je zeker wilt doorlezen!” (Vier sterren)

Cindy: “Het is een niet neer te leggen, spectaculair verhaal dat je bij de keel grijpt, niet meer loslaat met een echte mind-screw.” (Vijf sterren)

Waardering

De uiteindelijke waardering van dit boek is 4,2 sterren geworden!