Eindoordeel
Leesverslag Woodstock
Een leesclub van vijftien lezers heeft zich gebogen over Els Quaegebeur’s Woodstock. In dit verslag worden de hoogtepunten van de leesclub uitgelicht.
Over Woodstock
Nola is in Woodstock met haar man David, een toneelschrijver. Hij werkt aan een stuk over het festival. Niet de zoveelste flower power-verheerlijking, maar de waarheid: over het hedonisme, de drugskrankzinnigheid, de verwende onvrede als de muziek iets te lang op zich liet wachten en het stelen van elkaars drinkwater en boterhammen met pindakaas. Materiaal zat, maar voor het eerst in zijn carrière wil het niet vlotten. Daarom zitten ze in die bed-and-breakfast. Als hij maar dicht bij de bron zit, komt hij misschien op een idee voor een verhaal. Nola is meegekomen, want David houdt haar graag in de buurt, iets te graag. Zij heeft hem beloofd dat ze flink zullen werken aan een Woodstock-baby. David kan namelijk niet wachten om vader te worden. Nola is minder zeker van haar zaak. Maar hoe zeg je dat tegen de man van wie je houdt? Wat mag je voor jezelf houden in een huwelijk zonder de ander te verraden? Is de waarheid gevaarlijk?
Els Quaegebeur is journalist en columnist. Eerder schreef ze de romans Mijn geheim, het verleidelijke leven van een minnares en Bij Starbucks heet ik Amy. Leven in New York City.
Opvallend in deze leesclub is dat vrijwel alle neuzen dezelfde richting op stonden. Het ‘hoofdverhaal’ sprak minder aan, terwijl de brieven van de vader van Nicky aan zijn overleden zoon juist enorm geliefd waren. Een aantal highlights uit deze leesclub.
Personages
Het verhaal kent drie hoofdpersonages: Nola, David en de vader van Nicky, die vrij anoniem blijft. Alleen Nola en David zijn fysiek aanwezig in het verhaal, de vader van Nicky is aanwezig door de brieven die hij heeft geschreven in het gastenboek. Toch zien de lezers vooral in dit personage ontwikkeling. Hij blikt terug op zijn leven. Elsofie zegt hierover: “Veel meer ontwikkeling zie je bij de vader van Nicky maar dat komt natuurlijk ook door het tijdsverloop. Zijn gelukkige jaren met zijn vrouw en Nicky, het drama op het Woodstockfestival, hun levenslange worsteling daarna. Aan het eind lijkt hij te berusten.” Marianne sluit zich hierbij aan: “Mooi vond ik hoe hij na het schrijven van de brief in het gastenboek deze bewust achterlaat. Geeft zo duidelijk het afsluiten aan. Ontwikkelen tot er een punt achter gezet kan worden, is dat niet de grootste ontwikkeling die een mens kan meemaken?”
Nola en David blijven oppervlakkig volgens de lezers. Je leert wel hun achtergronden en karakters kennen, maar er vindt weinig ontwikkeling plaats. Maryam verwoordt dat: “Nola en David leer je in de loop van het verhaal beter kennen, door de achtergrondinformatie die gegeven wordt: uit wat voor gezin ze komen, wat hen persoonlijk bezig houdt, het leven wat ze hadden voordat ze samen waren, maar een echte ontwikkeling heb ik niet kunnen ontdekken..”
Brieven
Vrijwel alle lezers waren het erover eens dat de brieven van de vader van Nicky aan zijn zoon het meest bij hebben gedragen aan de emotie en diepgang in het verhaal. Dina zegt hierover: “De meeste diepgang zit in de brieven van Nicky's vader. Hij blikt terug naar het verleden. Die gebeurtenissen van toen tot nu beschrijven chronologisch zijn rouwproces. Doordat die gedeeltes in de ik-persoon worden geschreven komen die veel emotievoller over. Met meer betrokkenheid.” Judith voegt daaraan toe: “Deze passages "leven" voor mij ook het meest.” De brieven waren gelijk ook het opvallendste element voor de lezers en ze werden erdoor geraakt, in tegenstelling tot de rest van het verhaal. Tea: “Om heel eerlijk te zijn werd ik alleen geraakt bij het beeld van Nicky en zijn rode laarsjes bij de vijver. De andere personages deden mij niet veel. En hetzelfde geldt voor het verhaal zelf.” Dina sluit zich hierbij aan: “Het blijft terugkomen hé ... de dagboekfragmenten van Nicky's vader. Die hebben me het meest geraakt, op een positieve manier. Het maakt dit boek het lezen waard.”
De verwachtingen naar aanleiding van de titel was dat het Woodstockfestival een prominente plek zou hebben in het boek. Woodstock is in dit geval de verbindende factor: het verbindt alle hoofdpersonages aan elkaar. Als lezer krijg je iets meer achtergrond over het festival, maar wellicht niet zoveel als de titel zou doen vermoeden. Elsofie zegt hierover: “Een buitenstaander die het boek niet heeft gelezen, zou op het verkeerde been kunnen worden gezet en denken dat het festival het hoofdthema van het boek is. Dat is naar mijn mening niet het geval.” Tea: “Woodstock is de kapstok waaraan alle verhalen samenkomen: schrijverschap van David, dagboek vinden door Nola, inzichten ouderschap en de hele geschiedenis van Nicky en zijn noodlot. De titel had mij wel een iets ander verhaal doen vermoeden.”
Waardering
De meeste lezers zijn het met elkaar eens wat betreft de beoordeling van Woodstock, en geven het boek drie sterren. Hiermee komt het gemiddelde uit op een 3.1. Het verhaal van Nicky’s vader is heel erg mooi, het verhaal van Nola en David spreekt minder aan. Tessa verwoordt dit heel duidelijk: “Het verhaal van Nicky was prachtig, ontroerend en aangrijpend, en zou van mij wel vijf sterren verdienen.” Ook Charlotte brengt het verschil in verhaallijnen onder woorden: “Ik geef 'Woodstock' drie sterren, het verhaal over Nicky krijgt 4 en over Nola 2, dus gemiddeld drie.” Tot slot een quote van Judith, die omschrijft wat alle lezers wel zo’n beetje voelen: “Het verhaal Nicky 'maakt' het boek voor mij.”
