Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over Yellowface? Lees hieronder de samenvatting.

OVER YELLOWFACE

Rebecca F. Kuang is auteur van meerdere fantasyromans die bekroond werden met diverse prijzen. Ze heeft een diploma in Chinese Studies van Cambridge en in Hedendaagse Chinese Studies van Oxford. Momenteel werkt ze aan een promotieonderzoek in Oost-Aziatische Taal- en Letterkunde aan Yale. Haar eerste hedendaagse roman Yellowface werd een enorme hype op de sociale media en verscheen in vertaling van Hi-en Montijn in het Nederlands bij he House of Books.

Athena Liu is een bestsellerauteur. June Hayward volgde nagenoeg dezelfde route waar het haar schrijverscarrière betreft, maar helaas werden haar boeken minder succesvol. Wanneer June per ongeluk in Athena’s appartement is op de avond dat zij door een ongelukkig incident om het leven komt, ziet ze haar kans schoon om het net voltooide manuscript uit haar werkkamer mee te nemen en het onder haar eigen naam te publiceren.

DE DISCUSSIE

De term ‘yellowface’ was bij de meeste lezers nog geen bekend begrip voordat we aan het boek van Kuang begonnen. Geertje van Oirschot: ‘Ook ik kende het fenomeen Yellowface nog niet voordat ik aan het boek begon. De vergelijking met Zwarte Piet in Nederland en Roodgezicht in de VS zijn in dit opzicht heel verhelderend.’ De meeste deelnemers aan de leesclub zijn geen TikTokkers en de hype rondom de Engelstalige versie van het boek was dan ook compleet aan ons voorbijgegaan. Irene Otto: ‘Ik heb geen TikTok-account, dus die hype is volledig aan me voorbij gegaan. Kan me wel voorstellen dat er rond Yellowface een hype is ontstaan. De thema’s sluiten aan op wat er op socials speelt, met haatberichten en de culturele toe-eigening en discussie daaromheen.’

Geen grote verwachtingen dus, behalve vanwege het feit dat het Hebban van de Maand boek was natuurlijk. Het grote thema in het boek, dat van culturele toe-eigening of cultuurkaping, komt in de discussie wel uitgebreid naar boven en dat blijkt nog niet zo’n makkelijke discussie te zijn. Annette Overvoorde: ‘Het is lastige materie. Is iedere auteur die over een andere cultuur schrijft aan het “cultuur-toe-eigenen”?’ en Lisa Kiewit: ‘Ik kende de term niet en ik merk dat ik het lastig vind om er een mening over te vormen. Wat mij opviel in de roman is dat June echt gemaakt wordt als Aziatisch en dat zie ik als cultuurkaping.’

Het antwoord op de vraag of elke schrijver of elk onderwerp mag schrijven is dan weer heel eensgezind ‘Ja’ onder de deelnemers, hoewel het in de waardering soms toch wel uitmaakt wie een boek geschreven heeft. Marja Vissers: ‘Het boek zelf staat voorop. Maar toch is het voor mij van belang wie het geschreven heeft. Dan gaat het niet zozeer om man of vrouw of etniciteit, maar vaak wil ik wel weten of iemand schrijft met kennis van zaken.’

Yellowface leest heel vlot weg, hoewel sommige lezers ook wat moeite hadden om er op sommige delen goed doorheen te komen. MarijeMiggiels: ‘Volgens mij moet dit boek het meer hebben van de inhoud dan van de stijl. Het leest wel makkelijk, met vrij eenvoudig en modern/trendy taalgebruik maar het voelde ook weer niet echt soepel.’ Het personage June, vanuit wiens perspectief we het verhaal lezen, wekt zowel afkeer als sympathie bij de lezers. Tinwara: ‘Eigenlijk voel ik zowel afkeer als toch ook een bepaalde mate van sympathie.’ En Elisabethvdberg: ‘Door het gekozen perspectief ga je automatisch meer meeleven met het hoofdpersonage ondanks de lelijke keuzes die ze maakt. Een mens is eigenlijk nooit slecht maar maakt soms beroerde keuzes.’

Yellowface geeft tot slot ook vooral een interessant inkijkje in de uitgeefwereld en de wereld van de sociale media en hoe deze twee elkaar beïnvloeden. Sissybaltissen: ‘Social media is natuurlijk een platform met in korte tijd een mega groot bereik, maar het kan je maken of breken en zo werkt het zeker ook voor je boek. Kijk maar hoe snel een boek een hype kan zijn.’

HET OORDEEL

De discussie rondom de thema’s in Yellowface was interessant, het boek heeft de lezers aan het denken gezet, hoewel het verhaal de lezers niet altijd even goed is bijgebleven. Daisyfont: ‘Het lezen van Yellowface heeft minder met me gedaan dan ik op voorhand of zelfs tijdens het lezen dacht. Het is me minder bijgebleven dan verwacht.’ En Marja Vissers: ‘De leesclub heeft meer met mij gedaan dan het boek! In het boek wordt wel van alles aangekaart, maar niet zo diepgaand besproken.’

Echt mooie zinnen ontbraken en het einde was voor veel lezers een teleurstelling. Het boek kan de lezer zeker aan het denken zetten, maar leent zich er ook voor om het snel na het lezen te vergeten. Tinwara: ‘Het verhaal dendert voort en als je er geen zin in hebt hoef je er niet lang bij stil te staan. Voor wie er wél zin in heeft biedt dit boek een heleboel interessante vraagstukken om over na te denken.’

Het eindoordeel komt op een gemiddeld aantal sterren van 3,5.