Ook voor de leesclub van Zestien paarden werden vijftien deelnemers verblijd. Halverwege december 2021 kregen zij een mail waarmee hun deelname werd bevestigd. Er vonden wat wijzigingen plaats en uiteindelijk is de leesclub afgesloten met de beoordeling en meningen van vijftien enthousiaste deelnemers. 

In het slaperige kustplaatsje Ilmarsh in Engeland ontdekt rechercheur Alec Nichols de hoofden van zestien paarden. Ze zijn deels begraven en vormen samen een cirkel. Het meest raadselachtig is dat van alle hoofden één oog zichtbaar is, dat naar de hemel is gericht. Alec weet niet wat hij met dit ongelooflijke schouwspel aan moet en roept de hulp in van forensisch dierenarts Cooper Allen.

In de dagen die volgen, ontdekken Cooper en haar team een reeks tot dan toe ongemelde misdaden in de gemeenschap: vermissingen, afpersingen, brandstichting en mishandelingen. Niets is wat het lijkt en iedereen is verdacht. Alec en Cooper moeten nauw samenwerken in een race tegen de klok om het mysterie te ontrafelen. Maar de prijs is hoog…

Verwachtingen

De cover wist meteen de aandacht te trekken. De kleurencombinatie erop weergeeft een dreigende en onheilspellende sfeer en veel deelnemers verwachten dan ook een verhaal waarin mysterie een belangrijke rol zal gaan spelen. Het huis op de achtergrond zal hoogstwaarschijnlijk ook van belang zijn in het verhaal, maar daar kon de vinger nog niet precies op worden gelegd. Petra Holla merkte bedachtzaam op dat het riet op de voorgrond van de cover wezenlijk paardenmanen zijn en deze ontdekking liet veel deelnemers een tweede blik op het boek werpen. Al snel werd duidelijk dat iedereen stond te branden van ongeduld en snel het boek in wilde duiken.

De inhoud

Schrijfstijl

Hoewel het leesfragment en hiermee dus het eerste hoofdstuk velen aansprak, bleek al snel dat de verdere inhoud anders in elkaar steekt. De auteur hanteert een simpele schrijfstijl, die zich staccato voortbeweegt. Dit ritme werd op het begin gewaardeerd, maar naarmate het boek vorderde vormde het een belemmering. Maria Bakker vond dat Buchanan wel erg lang aan een onderwerp bleef hangen, waardoor het geheel te traag werd en een stuk minder boeiend.

De hoofdstukken zijn kort, maar geven veel informatie. Eigenlijk zelfs een teveel aan informatie. Verzamelaar benoemt dat er regelmatig zijwegen worden genomen waarvan hij had verwacht dat ze later in het boek meer duidelijkheid zouden verschaffen, maar dat veel ervan een doodlopend eind blijken te zijn. De enorme wisseling van tijden en de vele tijdsprongen brachten veel verwarring teweeg.

Veronique bespreekt het gebrek aan structuur. Er zijn namelijk veel misplaatste koppeltekens en witregels tussen alinea's te vinden, die nauwelijks of geen betekenis hebben en door de aanwezigheid ervan juist voor afbreuk in het leesplezier en de spanning zorgen.

Personages

Er zitten veel karakters in Zestien paarden en de meesten worden onvoldoende belicht om ze te kunnen leren kennen. Een deugdelijke introductie ontbreekt en om meer informatie te kunnen overbrengen, had er geknipt moeten worden in het aantal personages. Het is dan ook erg lastig om met onvolledige informatie een favoriet personage aan te kunnen wijzen. Dini van Heumen vond de karakters vooral erg eigenaardig. Marije Ronteltap kon na even denken slechts een personage opnoemen dat haar níét irriteerde. Ook werd er regelmatig gebruik gemaakt van perspectiefwisselingen, zonder duidelijkheid te verschaffen om wie het ging. Dit leverde wederom een bijdrage voor een verwarrende leeservaring. Ík kreeg sterk het gevoel in een psychose van iemand te zijn beland', alsdus Linda Hindriks. 

De introductie van een enigszins onbekend beroep, in dit geval een forensisch dierenarts, werd eigenlijk door iedereen als iets positiefs gezien. De gedetailleerde autopsies werden als waardevol en realistisch gezien, maar de echte toegevoegde waarde van deze ambacht bleef wat onduidelijk. Dawn geeft aan het jammer te vinden dat het beroep op een gegeven moment verwatert en dat personage vanaf daar alleen dienstdoet als 'extra agent'. 

Plot

Nou... De schrijfstijl viel tegen en de personages wisten duidelijk geen goede indruk achter te laten bij de deelnemers van de leesclub. Dan zou je denken dat de auteur al zijn energie in een fantastisch plot heeft gestoken. Toch..?! Ja... én nee! Buchanan heeft absoluut zijn best gedaan om iets bijzonders voor elkaar te krijgen. Maar of dat nou zo'n slimme zet was...?

Roosje vond het plot erg verrassend en had nooit eerder zo'n plot meegemaakt. Ook Henri vond het ingewikkeld en vooral onnavolgbaar. Toen hij dacht dat hij er na ongeveer 150 pagina's eindelijk kaas van kon maken, kwam de auteur met zo'n bijzondere U-turn dat het spoor weer geheel bijster was. Wendy hield het zo'n 200 pagina's vol. Om maar even kort van stof te zijn: zeker niet iedereen had het boek uitgelezen als het niet voor de leesclub was geweest.

Het spelletje dat met de lezer wordt gespeeld kan vrijwel niemand echt waarderen. Irrelevante informatie overwoekert de hoofdlijnen en de onverwachte en (zeer) onrealistische wendingen zorgen dat er geen houvast is. Partijtjes worden door de meeste deelnemers gewaardeerd, maar die van Greg Buchanan is eenzijdig en niet te winnen door de vele onduidelijkheden.

Conclusie

De algemene conclusie is dat het boek tegenviel; flink tegenviel. Was het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, gelukkig niet! Opmerkelijk is dat zo'n negatieve leeservaring toch tot een ontzettend leuke en ook waardevolle leesclub heeft geleid waarin iedereen enthousiast en uitgebreid op de vragen inging. Hilde bleef de positieve kant bekijken en wist, zonder minder kritisch te zijn, met haar vele woordgrappen telkens weer een opgewekte sfeer in de leesclub te brengen. Een voorbeeld is deze fantastische mening: 'als dit het ingewikkelde breipatroon zou zijn voor een kleurige trui met 7 verschillende steken, zou ik eindigen met een psychedelisch werkstuk waar van ik niet weet hoe ik het aan moet trekken.'

Ria Verreyt vindt het erg jammer dat de schrijver zeker potentieel heeft, maar zichzelf verliest in een onnodig ingewikkeld plot. Yvie deelt de mening over het potentieel niet en heeft zelfs het idee dat de auteur de beste dingen van collega's heeft afgekeken, dit alles op een hoop heeft gegooid en willekeurig aan elkaar heeft geregen om Zestien paarden in elkaar te flansen.

Oordeel

Vanzelfsprekend zijn negen vragen lang niet genoeg om een boek volledig tot in de puntjes te bespreken. Bij vraag tien werd de vraag dan ook bij de deelnemers gelegd. Er werden leuke antwoorden en vragen gesteld, die je hier kunt nalezen. Alle vragen en antwoorden zijn natuurlijk altijd terug te vinden hier op Hebban.

Het is wel duidelijk: het debuut van Greg Buchanan was voor de meeste deelnemers een flinke tegenvaller. Kakatoe was (helaas als enige) heel erg positief over het boek, maar haar riante beoordeling werd in de schaduw gesteld door de overige beoordelingen. Zestien paarden kreeg een gemiddelde score van 2,2 sterren.