Voor deze leesclub hebben 18 enthousiaste deelnemers Zondagsleven van Judith Visser gelezen. In dit artikel kunnen jullie ons oordeel lezen. 

Over 'Zondagsleven'

Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega's én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink. die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden - niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar geen, en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen... Waar Zondagskind ging over opgroeien met autisme, gaat Zondagsleven over je eigen weg vinden en trouw blijven aan wie je bent.

Eerste indruk

De cover viel bij de meeste deelnemers erg in de smaak. Irene: "Ik vind de cover heel mooi, als ik dit boek in de winkel zou zien liggen, dan zou ik het zeker pakken om in te bladeren. Ik denk dat de cover goed past bij het verhaal van Jasmijn. Het straalt de rust uit waar ze naar op zoek is. En haar liefde voor de natuur. En ook een beetje de eenzaamheid door haar anders zijn." Wendy: "Ik vind dit echt een mooie cover! Ik zag ook meteen een link met de cover van Zondagskind, waar vogels in kooitjes zaten. Ik hoopte dan ook dat de vlinder staat voor het ‘zich ontpoppen’, en niet meer voor ‘zich opgesloten voelen." Francis: "Ik vind de cover er heel mooi uitzien, maar of deze past bij het verhaal weet ik nog niet. Wel denk ik bij een vlinder aan een cocon en dat vind ik wel weer passen bij iemand met ASS. Deze mensen voelen zich vaak op hun best in hun eigen veilige omgeving (cocon); misschien dat naarmate zo iemand ouder wordt zelf makkelijker met ASS om kan gaan en zich daardoor steeds meer ontpopt." Ook over de uitleg van de titel wordt flink gespeculeert. Saar: "Zondagsleven klinkt als een luilekkerleven. Maar ook als een leven waar je naar verlangt. Ik verwachtte het vervolg van Jasmijns leven te lezen en de titel lijkt te impliceren dat alles goed komt. Of misschien dat Jasmijn op zoek gaat naar haar Zondagsleven." Janneke: "Bij zondagsleven denk ik aan rust, geen stress, geen gedoe. En dat is precies waar Jasmijn naar op zoek is. Ik het het boek nog niet uitgelezen en weet niet of ze het uiteindelijk vindt. Wat ik wel heb gelezen is het dankwoord van Judith. Daarin schrijft ze dat ze nu een verklaring heeft voor haar “afwijkende” gedrag en dat ze Jasmijn heeft laten worstelen. Daaruit maak ik op dat ze nu ze de verklaring (Asperger) heeft ook meer rust voor zichzelf heeft kunnen vinden."

Schrijfstijl

Het verhaal is geschreven door een ervaringsdeskundige van autisme. Is dit aan de schrijfstijl te merken? Kaatje: "Eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe de schrijfstijl van iemand met autisme zich zou onderscheiden van iemand zonder autisme. Wel vind ik het mooi hoeveel dingen zij zich tot in de kleinste details herinnert, ook vanaf de kleuterschool. Alles is natuurlijk pas veel later opgeschreven." Renata: "Eigenlijk niet. Het was niet de schrijfstijl die me overtuigde van haar deskundigheid, maar vooral de inhoud. Met lange, gedetailleerde zinnen en veel gebruik van moeilijkere woorden had ik die indruk (door de schrijfstijl) eerder gehad." Anne: "Het is niet per se te merken aan de schrijfstijl, wel aan de inhoud van het verhaal. Ik zou zo ook niet zo goed weten op welke manier dit te merken zou zijn aan de schrijfstijl. Het enige wat ik me kan bedenken is dat het verhaal wellicht wat meer gericht is op de beleefwereld van de hoofdpersoon en dat het verhaal heel open verteld wordt, maar dat geldt voor wel meer boeken." De schrijfstijl in het algemeen werd door de deelnemers als prettig ervaren. Guido: "Judith is een getalenteerd verteller en heeft een vlotte pen. Geen ingewikkelde zinsconstructies, geen ‘vreemde’ woorden, duidelijke dialogen en een gevoel voor humor: dat alles maakt dat “Zondagskind” en “Zondagsleven” pageturners zijn Je geraakt als lezer zo betrokken in haar chronologische verhaal dat het moeilijk is om er afstand van te nemen. De evolutie die Jasmijn, en in grote mate ook Nick, doormaakt is zeer duidelijk in beeld gebracht en het is haast ontroerend hoe zij stilaan afscheid neemt van ‘de normale Jasmijn." Francis: "Ik vond het verhaal prettig lezen. Inderdaad geen moeilijke zinnen of woorden. Soms wil ik tijdens het lezen nog wel eens terugbladeren in een boek om te kijken hoe het ook alweer was, maar dat had ik tijdens het lezen van dit boek niet. Het was net alsof je met haar mee liep. Je werd echt het verhaal in gezogen en wilde steeds maar doorlezen om te kijken hoe het verder zou gaan met Jasmijn. Hoofdstukken waren ook prettig; de ene iets langer, de ander kort. Vond het fijn lezen."

Educatie

Zal de schrijfster met dit boek de lezer iets willen bijbrengen en hebben de deelnemers zelf nog nieuwe dingen geleerd uit dit verhaal? Sylvia: "Ik denk dat de schrijfster heeft willen duidelijk maken aan de lezers hoe het is om met autisme te leven, tegen welke obstakels je dan kan lopen, hoe erg de prikkels op je in kunnen werken. Ik wist wel dat mensen met autisme gevoelig zijn voor prikkels, maar ik had me niet gerealiseerd hoe moeilijk het kan zijn voor iemand met autisme te overleven in een kantoorsituatie. Hoewel dat niet voor iedereen met autisme op dezelfde manier zoals Jasmijn zo zal zijn. Dat het zelfs lastig voor haar is als Nick onverwachts vroeger thuis komt van zijn werk. Ook viel me een aantal wat 'kinderlijke' dingen op die blijkbaar ook bij autisme kunnen horen: dat Jasmijn niet begrijpt dat ze haar hond niet mee kan nemen naar kantoor (ze heeft helemaal niets verteld over haar autisme wat misschien nog voor begrip had kunnen zorgen) en dat ze stickers plakt op de uitgaande post als reclame voor haar boek bijvoorbeeld." Aukje: "Ik denk dat ze vooral heeft willen laten ervaren hoe het is om te leven met autisme. Nu in haar volwassen leven maar in haar vorige boek als kind. Ik weet niet of ze me echt iets heeft willen bijbrengen ik denk dat ze vooral wil laten zien hoe het voor haar is. Mijn beeld van autisme is wel bijgesteld. Ik dacht dat het vooral lastig was voor mensen met autisme om met andere mensen om te gaan. Maar door dit boek snap ik dat er veel en veel meer bij komt kijken. Ik hoop dat ik door dit boek mensen met autisme (ook al is iedereen anders) iets beter begrijp. Ik heb een collega met autisme die tijdens een uitje halverwege wegging. Nu begrijp ik beter hoe het zit." Marianne: "Wat ik (uit beide boeken) heb geleerd, is dat autisme ook kan betekenen dat je extreem gevoelig bent voor geluiden, geuren, licht, enz. Ik dacht dat autisme vooral was dat je moeite hebt op sociaal gebied, of dat je dingen heel letterlijk neemt of moeite hebt met veranderingen.
Ik heb me in ieder geval voorgenomen om door te vragen, soms sta je verbaasd over gedrag van iemand, je vormt je vaak een oordeel, maar je weet alleen de oorzaak als degene bereid is hierover te praten. En dat kan alleen als jij je open stelt en vraagt."

Een vervolg?

Na Zondagskind is Zondagsleven het tweede boek van Judith Visser over Jasmijn Vink. Is er volgens de deelnemers nog een mogelijkheid voor een derde boek? Jet: "Nee, tenzij de omstandigheden heel erg veranderen en dat hoop ik niet voor Judith. Maar mocht er wel een deel 3 verschijnen, dan zou ik dat zeker gaan lezen." Wendy: "Eerlijk gezegd denk ik dat het wel goed is na dit tweede deel. Dit boek was een mooie aanvulling op het eerste, omdat je nu ook leest hoe Jasmijn als volwassene leeft/denkt/voelt, maar een derde boek zou waarschijnlijk te veel herhaling worden." Silvia: "Mocht er een nieuw boek komen, zal ik dat zeker gaan lezen. Ik vraag me alleen af of er nog genoeg "boekwaardig" te vertellen zou zijn. Natuurlijk zal er nog genoeg gebeuren in het leven van Judith/Jasmijn, maar eigenlijk is het gewoon te hopen dat dat niet interessant genoeg is om in een boek te melden."

Eindoordeel

Het is duidelijk dat Zondagsleven grote indruk op de lezers heeft gemaakt. 

Eeen greep uit de recensies:

Stephanie: "Het is een mooie roman die enorm vlot leest en die ondanks dat het een roman is toch een kijk geeft op hoe het leven met autisme is. ***** "

Irene: "Zondagskind geeft je inzicht in het leven van iemand met autisme. Daardoor is het een heel leerzaam boek. Maar daarnaast is het ook gewoon een hele mooie roman met een verhaal dat van begin tot eind blijft boeien. ***** "

Margreet: "Het is makkelijk om mee te leven met Jasmijn, je krijgt inzicht hoe het leven eruit kan zien voor iemand met autisme. Er zijn ontroerende momenten maar ook komische. Net als in het eerste boek wil je steeds verder lezen, hoe loopt het af.. Wordt haar droom om schrijfster te worden werkelijkheid?.. Houdt de liefde stand... ***** "

Esther: "Zondagsleven is een vlot geschreven, indrukwekkende en leerzame roman. Absoluut een aanrader. **** "

We sluiten de leesclub af met een gemiddelde van 4,5 sterren. Een score om trots op te zijn!