Zonder schuld van Dana Smit is het eerste deel uit de Hazel Kramer-reeks. Profiler Hazel Kramer wordt op een ochtend gebeld door Adam Palmer – inspecteur bij de Londense politie –, die haar hulp vraagt bij een uitzonderlijke moordzaak. Het slachtoffer en de plaats delict zijn bedekt met afval en alle sporen van de dader zijn gewist. Het doet Hazel denken aan een zaak uit het verleden en ze neemt contact op met Julius Bell – een meedogenloze advocaat. Hij stemt toe te helpen, maar onder één voorwaarde: hij wil bij de zaak betrokken blijven.

De tijd dringt, er worden meer moorden gepleegd en de leugens stapelen zich op. Julius, Adam en Hazel gaan op zoek naar de dader, maar langzaam komt Hazel erachter dat niemand de volledige waarheid spreekt, ook Julius en Adam niet. Ze staat er alleen voor. Als ze vervolgens ook twee dagen uit haar eigen geheugen kwijtraakt slaat de twijfel toe, kan ze zichzelf niet eens meer vertrouwen? Ze moet alles op alles zetten om de zaak op te lossen en haar reputatie te redden; lukt het haar de moordenaar te vinden, en ten koste van wie?

Zonder schuld van Dana Smit is een ontdekkingstocht door de menselijke geest, van goed tot kwaad, langs de soms dunne lijn die de twee scheidt. Waar ligt jouw grens als je tot het uiterste wordt gedreven?

Verwachtingen

Bij de meeste van de lezers was er een verwachting van veel spanning en toewerken naar de oplossing van een moordzaak. Jacqueline77 zegt daarover het volgende: "Ik hoopte op een Nederlandstalige thriller, die lekker weg zou lezen. Een beetje CSI achtig." Hannie vult daar nog op aan "Ik verwachtte een spannende psychologische thriller met veel plotwendingen." De hoop op heel veel spanning was dus eigenlijk wel bij alle lezers aanwezig. Dit wordt mede gecreëerd door het stukje wat bij de inschrijving al gelezen kon worden. 

Niet voor iedereen zijn hun verwachtingen uitgekomen. Marije Ronteltap weet het mooi samen te vatten: "Veel verwachtingen zijn zeker uitgekomen. Ik vond Hazel en Julius mooi uitgewerkt, terwijl ik ook bij beiden nog iets meer over hun verleden wilde weten. Maar een nagelbijtende, op het puntje van je stoel zittende thriller vind ik het niet. Ik zou het meer omschrijven als een psychologische roman."

Personages

Gedurende het verhaal lees je de gebeurtenissen zowel vanuit het oogpunt van Hazel als van Julius. Deze twee zijn hierdoor de belangrijkste personages in het verhaal. Maar ook Adam speelt een grote rol in het geheel. Deze personages worden allemaal uitgebreid beschreven met ook hier en daar verwijzingen naar vroeger. Vooral bij Hazel wordt dit gebruikt om haar karakter te verklaren.

De ontwikkeling van de personages gedurende het verhaal is iets minder. Er zijn kleine ontwikkelingen hier en daar, maar eigenlijk blijven de meeste personages redelijk vlak hierin. Petra Holla zegt hierover "De hoofdpersonen hebben naar mijn idee geen persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Als lezer kom ik steeds meer te weten over de achtergrond van Hazel, Julius en Adam, alleen dat geeft meer verdieping in de personages niet in hun persoonlijke ontwikkeling." Vivian87 vult aan "Ik vind dat Hazel en Adam niet genoeg ontwikkeling hebben doorgemaakt. Er wordt wel telkens een tipje van de sluier opgelicht, maar je staat nog steeds voor een raadsel."

Schrijfstijl

Aangezien dit een debuut betreft van Dana Smit is het altijd interessant om in de schrijfstijl te duiken. Aan wie doet dit je denken, wat hoop je dat er nog ontwikkeld in de schrijfstijl bij volgende delen etc. Alle lezers hebben hier over meegedacht en zijn het er allemaal over eens dat de schrijfstijl makkelijk te lezen is. Vooral de lengte van de hoofdstukken zijn prettig en er is weinig gebruik van al te moeilijke woorden. Joyce merkte nog op: "Opvallend was de nummering van de hoofdstukken, die liepen per persoon en niet over het gehele boek. Qua schrijfstijl heeft Dana een stijl die mij aanspreekt. Vlot, leest lekker weg en het nam mij volledig mee in het verhaal." 

Op de vraag 'met welke andere schrijver kan je deze stijl een beetje vergelijken?' kwamen enkele wisselende antwoorden. Zo vond Jacqueline77 de stijl wel wat weghebben van Linda Jansma en deed het boek en de schrijfstijl Vivian87 juist wel denken aan Gone Girl van Gillian Flynn.

Spanning

Het boek wordt gekenmerkt als een psychologische thriller. Hierbij is in de meeste gevallen wel sprake van een spanningsboog, maar dan vooral vanwege de onderhuidse psychologische aspecten. Dit was in Zonder schuld af en toe wel aanwezig, maar niet voldoende om het echt een psychologische thriller te noemen. Juist doordat het verhaal constant wisselde tussen Hazel en Julius om vervolgens de exact zelfde scene nogmaals te vertellen vanuit het andere perspectief. Dit haalde elementen van de spanning compleet weg.

De omschrijving van de definitie thriller is als volgt: Een thriller is een spannend verhaal waarin de nadruk ligt op actie en gevaar. Het doel is de lezer of toeschouwer voortdurend in spanning te houden. Anita omschrijft dit op de volgende manier: "'Actie en gevaar zijn slechts minimaal aanwezig; ikzelf voelde op geen enkel moment de beloofde spanning. Dit boek zou ik eerder een psychologische misdaadroman noemen. Ook Leon heeft dit zo ervaren: "Bij de eerste moord dacht dat gaat de goede kant op, hoe gaan ze dit oplossen? Maar de spanningsboog was snel weg ook bij de dubbele moord."

Conclusie

Al met al is Zonder schuld zeker geen slecht boek. Het heeft de meeste van de lezers kunnen boeien, zeker door de fijne schrijfstijl. Het boek was makkelijk te lezen en boeiend genoeg om door te willen lezen tot het eind.

Dana Smit heeft zelf al duidelijk aangegeven dat een volgend boek eraan komt. En de meesten van ons zullen deze naar alle waarschijnlijkheid ook wel oppakken. Als is het alleen maar om meer te komen weten over Hazel en wellicht ook Julius. En hopelijk is de spanningsopbouw in het volgende deel iets groter.