Mannenboeken, bestaan ze en indien ze bestaan, wat maakt een boek dan een mannenboek?
Ik heb het hier uiteraard niet over een of ander beduimeld tijdschrift met foto's van schaarsgeklede vrouwen in wulpse poses, een tijdschrift dat mannen die het kopen trouwens alleen voor de artikels lezen (zeggen ze).

Ik hou niet van vakjes en hokjes waar mensen en dingen ingestopt worden, labeltjes en etiketten, alles en iedereen moet tegenwoordig precies een labeltje hebben.
Hetzelfde geldt voor boeken. Ik heb het hier niet over of een boek literatuur is of niet, dat is nog een heel andere discussie.
Nee, ik heb het over mannenboeken en vrouwenboeken. Verschillende rubrieken die zelfs bij een bepaalde e-book abonnement aanbieder gehanteerd worden. Waarom moet er een onderscheid gemaakt worden.
Heeft een mannenboek per definitie meer seks in zich en veroorzaakt het een hoger testosteron gehalte? Komen er snellere auto's in voor, meer actie, humor misschien. Zelfs al heeft het dat allemaal, wie zegt dat vrouwen dat ook niet willen lezen?

Ik sta op het punt een boek te gaan lezen van Andy McNab. Recensies van zijn boeken hebben het steevast over actieboeken voor mannen, super aan te raden voor mannen. Ik ben eens benieuwd.

Als jongere (vrouw) was ik gek van boeken van Alistair MacLean, Desmond Bagley, Jack Higgins. Verhalen zonder de nu bekende technologische snufjes, geen internet, geen GSM, al helemaal geen sociale media, communicatie vanuit afgelegen gebieden als boorplatformen, noordpool was onmogelijk. Dus ieder was op zichzelf aangewezen. Ook deze schrijvers waren er vooral voor de jongens.
Meer hedendaagse schrijvers zijn dan Tom Clancy, Clive Cussler en Lee Child, deze laatst heeft trouwens een hele schare vrouwelijke lezers want iedereen is weg van Jack Reacher. Alle drie hebben actie gemeen, dikwijls op een afgelegen plaats, met een held die tegen het een of andere onrecht vecht.

Er bestaat zoiets als chicklit, maar is er ook zoiets als guylit? Ik ben er nog altijd niet uit wat een echt mannenboek is.