De timide types?

Zo'n tien dagen voor de bekendmaking van de winnaar van de Libris Literatuurprijs 2021 stijgt de spanning, zowel bij de auteurs die op de shortlist prijken, als bij de lezers. Wie zal er dit jaar met de felbegeerde prijs onder de arm naar huis toe wandelen?

Onder redactie van Evy

Kijkend naar de shortlist, treffen we er enkele namen op aan die niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Maar wie weet, misschien zit er wel een verborgen parel tussen, en gaat een van deze titels wel met de prijs aan de haal. Net als vorig jaar trouwens, toen Het leven van een hond van Sander Kollaard werd bekroond.

Eens even kijken wat de leden van het literatuurcafé te zeggen hebben over de underdogs

Anne las Confrontaties van Simone Atangana Bekono en geeft nog even weer wat de bijzonderheden van dit boek zijn:

Atangana Bekono heeft een allesbehalve zielig of meelijwekkend boek geschreven, het verhaal lijkt uit de werkelijkheid gegrepen en is confronterend op een rauwe manier. De structuur van het verhaal is slim opgezet. De korte fragmenten en het directe taalgebruik versterkt deze rauwe indruk en maakt het proza krachtig. Confrontaties is een actueel en confronterend boek, het hoofdpersonage is niet de enige die geconfronteerd wordt met de maatschappij en al haar ongeschreven regels en vooroordelen, de debuutroman helpt ook de lezer deze confrontatie aan te gaan. Een bijzonder interessant geschreven en gestructureerde roman door een unieke, rauwe stem.

Gigi: ik ben toch behoorlijk onder de indruk van Confrontaties. Het verdient minstens een prijs dit jaar maar wordt dat de Libris?

De saamhorigheidsgroep van Merijn de Boer heeft een opvallende cover. Toch was dit niet het boek dat het meest in het oog sprong in de afgelopen weken. Tea las het en praat ons even bij: 

Over dit boek had ik een en ander gehoord, het zou vast geen winnend boek worden, te dik en overbodig veel details over geografische verplaatsingen. Maar ik wilde vooral lezen (ik heb geluisterd) over dat groepsgevoel, het idealisme van de jaren ‘60, ‘70, hoewel Merijn de Boer het boek af laat spelen in de jaren ‘80. Dat kan natuurlijk ook, de stroming hield niet ineens op in een bepaald jaar. Wat me het meeste bijbleef is hoe misplaatst het hoofdpersonage zich voelde in de groep. Stel je de bestaande ‘geitenwollen sokken’ groep voor waarin ineens een in pak gestoken geslaagde zakenman opduikt. Door vroegere banden kwam deze ‘arrivé’ in de idealistische groep terecht en dat is met recht een tegenstelling. Ik heb de tijd zelf meegemaakt, niet zelf in zo’n groep gezeten, maar wel ‘Wie is van hout’ van Jan Foudraine gelezen. Deze psychiater was ‘hot’ in die tijd en we hadden het erover.
Kortom: Een van tijd tot tijd hilarisch boek met een aantal goed uitgewerkte personages.

De onbevlekte van Erwin Mortier: 21 jaar na Marcel, het debuut van Mortier, verschijnt er een ‘vervolg’ op dit boek. Evy hoorde van Gigi en Nathalie dat Marcel echt de moeite was en dat prikkelde haar meteen om beide boeken te gaan lezen. Jammer genoeg strooide te weinig leestijd roet in het eten, waardoor ze enkel De onbevlekte las (wat enorm jammer is want nu mist Evy het geweldige Marcel), en zonder de voorkennis uit Marcel aan dit werk van deze auteur begon: 

De onbevlekte is een erg dun boekje, maar je leest het zeker niet zomaar even tussen neus en lippen door uit. Erwin Mortier neemt de lezer mee naar de Vlaamse familie die ook in Marcel het middelpunt van het verhaal vormde. Hij gebruikt een schrijfstijl die de lezer aan het werk zet en volop de verbeelding prikkelt. Je moet elke zin uiterst nauwkeurig lezen, en soms zelfs herlezen, om er alles uit te halen wat er in zit, maar het is echt de moeite waard om te tijd te nemen voor deze kleine roman. Mortier speelt een spel met de lezer, waarbij hij brokjes informatie deelt, maar toch het totaalbeeld nog even onder een sluier van geheimzinnigheid bewaart. De onbevlekte staat ook vol Vlaamse woorden die de sfeer nog treffender maken. 

Gigi: dit is die underdog die voor grote verrassingen gaat zorgen. Mortier gaat Brouwers, Rijneveld, Blees, Bekono en de Boer gewoon voorbij. Zo klein, zo ingetogen maar zo wonderlijk mooi.

Nu zijn we heel nieuwsgierig hoe jullie hier tegenaan kijken. Welke boeken lazen jullie? Weten jullie wie gaat winnen? Hier onder dit artikel is het mogelijk om je te scharen bij de fanclubs van een van de boeken dus kies een reactie vak en geef aan wat je ervan vindt. Weten jullie nog, zoals met Ren je rot? Je mag nu gaan rennen en een vak kiezen. Kies je voor Atangana Bekono met Cronfontaties, Merijn de Boer met De saamhorigheidsgroep of ga je toch voor Erwin Mortier met De onbevlekte? Of ga je voor een van de Publiekslievelingen? Dan moet je heel snel naar het andere artikel. 
(Oké, Ren je rot is misschien vooral voor lezers vanaf een bepaalde leeftijd...)

Ine: Hoezo nadenken over de winnaar? Dat wordt toch Jeroen Brouwers, dat is een uitgemaakte zaak!