(geschreven door Sigried)

Anna Fredriksson (1966) is een Zweedse auteur van literatuur en film- en televisiescripts. Ze schrijft rustige romans die tot nadenken stemmen. Ze schrijft steeds over sterke vrouwen en hoewel er ook mannelijke personages aan bod komen, blijft hun perspectief steeds op de achtergrond. Haar thema’s zijn uit het leven gegrepen en ze schrijft op een realistische manier over de ontwikkelingen die vrouwen doormaken. Haar personages zijn levensecht en de gebeurtenissen alledaags. Dit houdt in dat de personages niet zomaar sympathiek zijn en de verhouding ertussen vaak een spel van aantrekken en afstoten is. Het tempo ligt vrij traag, maar dat beklemtoont vooral de thema’s van eenzaamheid en het vastlopen in het leven  die in haar romans telkens aan bod komen.

Anna Fredriksson schreef tot nu toe vijf romans, enkel de eerste twee werden vertaald naar het Nederlands. Ik las Sommarhuset, Augustiresan en Avskedsfesten en hou wel van de schrijfstijl van Anna Fredriksson. Het zijn geen boeken die nog lang na het lezen blijven hangen, of die erg diepzinnig zijn, maar ze zijn wel fijn om te lezen. Van de boeken die ik niet las, geef ik hier enkel de korte inhoud.

Sommarhuset/Het zomerhuis is het debuut van Anna Fredriksson (2011). Het boek werd verfilmd. Wanneer de moeder van Eva sterft ontmoet ze voor het eerst sinds jaren haar broer en zus opnieuw. Er ontstaat een bittere strijd om de erfenis, waar het zomerhuis van hun moeder centraal staat. Eva wil zich er nog even in stilte terug trekken, maar dat lukt niet wanneer ook haar broer en zus samen met hun partners en kinderen besluiten om erheen te gaan. De hereniging brengt oude wonden naar de oppervlakte en Eva wordt gedwongen om het gesprek met haar broer en zus over hun jeugd aan te gaan. Het boek is zo geschreven dat je het standpunt van de verschillende partijen begrijpt, maar vooral meeleeft met het verdriet van Eva. Ik vind dit nog steeds het beste boek van Fredriksson.

Lyckostigen/Gelukspad 3: Johanna woont op het adres Gelukspad 3. Maar zo gelukkig is ze niet. Als alleenstaande moeder met twee tienerdochters heeft ze moeite om rond te komen. Bovendien is ze jaloers op haar ex-man Calle. Die heeft een mooie carrière en is een nieuw leven begonnen met de hoogopgeleide Fanny. Maar ook Calle voelt zich nog niet thuis in zijn nieuwe leven, terwijl Fanny iedereen uit moet leggen wat ze in hem ziet. Ze twijfelt of ze Calle moet verlaten. Dan wint Johanna de loterij. In een opwelling besluit ze een duur appartement in de straat van Calle en Fanny te kopen. Die beslissing heeft ingrijpende gevolgen voor de levens van hen alle drie. Het boek werd met gemengde gevoelens onthaald, en daarom heb ik het nog steeds niet gelezen.

Augustiresan gaat over vriendschap, carrière maken en ouder worden. Wanneer de veertigjarige Jenny ontdekt dat haar man een affaire heeft, weet ze niet waar ze het heeft. Haar drie jeugdvriendinnen overtuigen haar om samen een fietsvakantie te maken. Het geeft haar tijd en ruimte om na te denken over de toekomst.Het is geen boek waar je vrolijk van wordt, maar doet wel nadenken over keuzes die iedereen op verschillende momenten in het leven maakt. Wie een luchtig zomerverhaal wil lezen over vier vriendinnen die samen op reis gaan, komt bedrogen uit, maar een mooie leeservaring wordt het wel.

Tisdagklubben: Karin gaat elke dinsdag naar de kookles in een poging de eenzaamheid van zich af te schudden. Daar leert ze Henrik en Monika kennen. Geconfronteerd met de levens van haar nieuwe vrienden stelt ze haar eigen beslissingen en keuzes in vraag en probeert ze een nieuwe weg in te slaan.

Avskedsfesten: Rebecca is eind de veertig wanneer zij en Jacob beslissen om na 24 jaar een einde te maken aan hun huwelijk. Ze missen de passie van weleer en willen liever goede vrienden blijven dan het risico te lopen om helemaal op elkaar uitgekeken te raken. Hoewel ze apart gaan wonen, hoeft er voor Rebecca voor de rest weinig te veranderen. Ze spreken elkaar nog regelmatig en kunnen op elkaar rekenen. Ze weet dan ook geen blijf met de lauwe reacties van haar vrienden en is er niet op voorbereid dat gemeenschappelijke vrienden zonder hen doorgaan met hun leven. Waarom worden ze niet meer uitgenodigd op de etentjes en jaarlijkse vakanties? Waarom zijn er wel rituelen en samenkomsten voor geboortes, huwelijken en overlijdens, maar niet voor een scheiding? Anna Fredriksson schrijft op een realistische manier over de impact die een scheiding heeft, in de eerste plaats op de betrokken partners, maar bij uitbreiding ook op de vriendengroep.  Het siert de auteur dat ze geen sentimentele of dramatische gebeurtenissen uit haar mouw schudt, al zorgt dat er tegelijk voor dat er weinig vaart in dit verhaal zit. Het leven zoals het is, blijkt niet altijd voor spectaculaire literatuur te zorgen.

Mening van andere lezers

Greet is ooit in 'Het zomerhuis' begonnen, maar had al vrij snel door dat het genre niet bij haar paste.  Ondanks de goede commentaren die ze over de auteur hoorde, zal ze niet zo snel een nieuwe Anna Fredriksson in huis halen. 

Hebben jullie al iets van haar gelezen?