Erik Valeur (Kopenhagen, 1955) is een Deens journalist die zich in zijn werk vooral richt op de politiek in Denemarken. Hij ontving hiervoor de prestigieuze Cavling-prijs. Hij debuteerde in 2011 met Det syvende barn (Het zevende kind). Het debuut werd enorm enthousiast onthaald: het won verschillende literaire prijzen en werd wereldwijd vertaald. Vier jaar later verscheen zijn tweede roman Logbog fra et livsforlis (Schipbreuk van een leven).

Erik Valeur werd na zijn geboorte opgegeven voor adoptie en woonde twee jaar in een weeshuis. Toen er een adoptiefamilie voor hem gevonden was besloot zijn moeder om hem toch zelf op te voeden. Het weeshuis Skodsborg is in Denemarken erg bekend en stond model voor de locatie waar Het zevende kind zich afspeelt.

Zijn boeken worden vaak bestempeld als misdaadromans, maar dat dekt volgens mij absoluut de lading niet en zal misschien ook de reden zijn waarom vrij veel mensen teleurgesteld zijn na het lezen van zijn vorige boeken. Hoewel er steeds een misdaad of mysterie aan de basis van het verhaal ligt, is het niet zo dat zijn boeken een grote spanningsboog hebben. Wel integendeel, Valeur schrijft eerder filosofisch en neemt rustig de tijd om de personages, setting en gebeurtenissen grondig uit te werken. De lezer wordt wel nieuwsgierig gemaakt naar de afwikkeling van het mysterie, maar zijn boeken zijn alles behalve pageturners. Zijn interesse in de Deense politieke wereld en zijn kritische houding ten opzichte van uitwassen van de welvaartstaat zijn prominent aanwezig in zijn romans en zorgen voor veel extra verhaallijnen die zijn boeken complex maar ook bijzonder interessant maken.

Wil je meer weten over deze auteur? Lees dan zeker zijn antwoorden op de 10 vragen die Crimezone-recensente Anneke Gieling hem naar aanleiding van zijn debuut stelde.

Het zevende kind is een lijvig boek van 700 honderd pagina’s. Het Koningslund-kindertehuis staat centraal. Vlak voor de viering van het zestigjarig jubileum wordt een brief verstuurd die verwijst naar zeven kinderen die kort na hun geboorte in het kindertehuis verbleven. Na hun adoptie hebben ze niets meer met het kindertehuis te maken, of lijkt dat maar zo? Rond deze kinderen – die ondertussen volwassen zijn – weeft Erik Valeur een web van mysteries. Ik las Het zevende kind een paar jaar geleden en was meteen verkocht. Het is een boek dat me dagenlang in de ban hield en dat ik zeker nog eens opnieuw wil lezen.

Ook in Schipbreuk van een leven staan geheimen centraal. Wanneer de moeder van twee toppolitici uit het rusthuis verdwijnt, opent dit niet alleen voor de broers de deur naar het verleden. Viggo Larssen, een oude man die zijn dagen aan eenzaam aan een vuurtoren doorbrengt, krijgt bezoek van een mysterieuze vrouw die hem linkt aan de verdwijning van de Weduwe. De herinneringen van de broers en Viggo zijn immers onlosmakelijk verbonden met elkaar. Wat weet Viggo? Waar is de Weduwe? Wie is de vrouw aan de vuurtoren? Stap voor stap loodst Valeur de lezer van verleden tot heden. Ik las dit boek de voorbije weken en werd helemaal opgenomen in het verhaal (recensie).

Ik heb van beide boeken genoten, maar geef de voorkeur aan Valeurs debuut.

Greet las eerder Het zevende kind en gaf het boek 4 sterren. Zoals je op haar blog kan lezen is ook Nathalie zeer enthousiast over dit boek. Binnenkort lezen Greet en Nathalie Schipbreuk van een leven voor de Clubs van 10. Hou die dus zeker in het oog voor hun bespreking van dit boek.

Laat je niet afschrikken door de dikte van zijn boeken, sla ze open, geef ze ruim de kans om je mee te nemen in hun plotwendingen, leun achterover en geniet.

(geschreven door Sigried)