Het verhaal

Het boek opent met een moord op de voorzitter van een golfclub in Falsterbo. Hoewel het groepje golfers dat het lijk vindt niets met de moord te maken heeft, raken ze in paniek en verplaatsen het lijk in een poging een zelfmoord te ensceneren. Ze doen dit zo klungelig dat het tafereel eerder grappig dan griezelig of spannend is. Bovendien zijn ze zich er niet bewust van dat ze op deze manier het onderzoek naar de echte moord zo goed als onmogelijk maken. Voor de plaatselijke politie is dit het eerste ernstige misdrijf waarmee ze geconfronteerd worden. Hun onbekwaamheid wordt versterkt door een nonchalante houding ten opzichte van de regels. Voeg daarbij verliefde tachtigers, jaloerse vrienden, een verdronken burgemeester en een doodgeschoten raspaard, en je krijgt een ongeloofwaardig, maar onderhoudend verhaal dat zich niet gemakkelijk in een hokje laat duwen.

Twee auteurs

Badhytten is geschreven door twee debuterende auteurs. Christina Olséni groeide op in Falsterbonäset, waar het boek zich afspeelt. Ze was lange tijd werkzaam in de telecomindustrie, waarvoor ze de wereld afreisde tot ze zich zo’n 10 jaar geleden opnieuw in het dorp van haar jeugd vestigde. Micke Hansen werkte als scenario- en liedjesschrijver. Ook hij woont momenteel in Falsterbonäset. Toen ze besloten om samen een boek te schrijven, kregen ze de smaak meteen te pakken. Badhytten is het eerste deel van wat een serie over moorden in de badplaats Falsterbo moet worden. Ze zijn nu voltijds auteurs en het tweede deel van Mord i Falsterbo ligt al in de rekken. Aan het derde deel wordt momenteel nog geschreven. 

Ik vind het altijd moeilijk om me voor te stellen hoe dat gaat, samen met iemand anders een boek schrijven (ik kan me nog niet voorstellen hoe ik het in mijn eentje zou moeten doen). Toch werkt het in dit geval wonderwel. Ik weet niet precies op welke manier ze te werk gegaan zijn, maar als lezer merk je niets van verschillende stijlen of invloeden. Zowel de opbouw als de schrijfstijl zijn consistent doorheen het hele verhaal.  

Genre

Het meest opvallende aspect aan het boek is dat het niet zomaar in een genre onder te brengen is. Het laat zich nog het beste omschrijven als een humoristisch detectiveverhaal in feelgood-stijl. Van elk genre is net voldoende aanwezig om het grappig, spannend en romantisch te maken.

De vraag is in welke mate lezers op zoek zijn naar deze combinatie. Ik kan me voorstellen dat liefhebbers van thrillers en detectives hun wenkbrauwen hoog optrekken bij de klungelige manier waarop het moordonderzoek gedaan wordt. Het verhaal wordt op geen enkel moment ondraaglijk spannend of gruwelijk. De persoonlijke levens van de dorpsbewoners overheersen trouwens na verloop van tijd het verhaal, waardoor het er uiteindelijk niet echt meer toe doet of de moord al dan niet wordt opgelost. De aanwezige humor is vooral van het ongevaarlijke slapstick-niveau. Erg ontspannend, maar wie op zoek is naar ironie of scherpe humor zal ongetwijfeld op z’n honger blijven zitten. Het feelgood-gehalte zit vooral in de vriendschappen die ontstaan en in oude liefdes die weer opflakkeren.

Personages

De personages zijn een bont allegaartje van dorpsbewoners en politiemensen. Centraal staat een vriendenclubje van vier senioren die de ene misstap na de andere begaan, maar eigenlijk totaal onschuldig zijn. Zij worden aangevuld door politiemensen wiens leven zo verbonden is met dat van de plaatselijke bewoners dat ze tegen wil en dank bij zowat alle inbreuken betrokken worden.

Conclusie

Badhytten is vooral een ontspannend boek om tussendoor te lezen en het zal ongetwijfeld veel mensen uit de streek van Falsterbo aanspreken. Zelf zou ik het vooral aanraden aan iets oudere lezers die zich niet graag tot een genre beperken.