Wie er onze releaselijsten op naslaat, kan het niet ontkennen: er zijn dit jaar ontzettend veel (en goede) scandi’s verschenen, zowel thrillers, romans, non-fictietitels en jeugdboeken. De bloggers van de Spot Literatuur uit het hoge Noorden vertellen jullie graag welke boeken dit jaar het meest bij hen in de smaak gevallen zijn. Vandaag doet Gea haar verhaal, volgende week zijn Greet en Kitty aan de beurt.

Een paar cijfertjes

Mijn leesjaar ging boven verwachting goed. Op het moment van schrijven, staat de teller op 128 gelezen boeken, waarvan 35 scandi’s. Van deze 35 las ik 27 thrillers, 6 romans en 2 jeugdboeken. De thrillers blijven de boventoon voeren, maar ik ben blij te zien dat er ruim een handvol romans tussenstaat.

Zweden staat met stip bovenaan deze keer met vijftien thrillers en vijf romans. Op verre afstand volgen Noorwegen met zes thrillers en een jeugdboek, Finland met vier thrillers, en Denemarken met twee thrillers. IJsland heb ik alleen bezocht voor een roman en een jeugdboek.

Mijn vijf favorieten van 2022

Ik heb zes keer vijf sterren uitgedeeld. Maar omdat ik van twee auteurs twee boeken met de volle sterren heb gewaardeerd, kies ik toch eentje met vier sterren uit. Dat was nog even puzzelen, maar zoals jullie zien, is het gelukt.

• Aprilheks – Majgull Axelsson (SE) *****
  Deze prachtige roman lazen we samen met vijf volgers van deze Spot. Ik moest me even door de eerste dertig pagina’s heen worstelen, maar door een klein beetje magie was ik ineens verkocht. Ik kon alleen nog maar genieten van de knappe wijze waarop Axelsson de levens van vier zussen in beeld en samenbrengt, haar prachtige schrijfstijl en de vele mooie metaforen. Tegelijkertijd vervulde het lezen me vaak met afschuw over hoe er destijds met gehandicapte mensen werd omgegaan en er niet tot nauwelijks meer naar ze werd omgekeken. En dan zijn er nog de andere thema’s als verwaarlozing, sociale achterstand en verslaving. 
  
  
• Bloedbroeders – Arttu Tuominen (FI) *****
  Niet alleen Bloedbroeders, maar ook Levensgevaar van deze auteur gaf ik vijf sterren. Omdat ik niet kan kiezen, neem ik het eerste deel van de Rivierdelta-serie. Een nieuwe serie met nieuwe personages is soms even wennen, zeker als je niemand meteen in je hart sluit, ook hoofdpersonage Paloviita niet. Het duurt even om de karakters in de verhaallijn van 2018 helder te krijgen. De tweede verhaallijn (1991) maakt dat meer dan goed. Sterker nog, de compassie die je voor de pubervrienden Jari en Antti en hun grootste vijand Rami voelt, sijpelt langzaam door naar het heden om vervolgens te beklijven. Milieu, (familie)systemen, vriendschap en schuld, overgoten met een saus van indikkende – meest emotionele – spanning. Het verhaal klopt, er blijven geen losse eindjes over, wel gretigheid naar het vervolg.
  
  
• Vuurland – Pascal Engman (SE) *****
  Ook van deze auteur waardeerde ik twee boeken met de volle pond: Vuurland en Femicide. Opnieuw kies ik voor het eerste deel van de serie. Ik vond het boek echt geweldig. Het heeft een aantal mooie verhaallijnen en door de wisselende perspectieven bouwt de spanning langzaam op. In dit boek staat Vanessa Frank op non-actief en ze trekt zich het lot aan van Natasja, een Syrisch tienermeisje. Daarnaast helpt ze vanaf de zijlijn haar collega mee om de daders van een paar vreemde ontvoeringen te vinden. Vanessa is een intrigerende vrouw met het hart op de goede plek. Een combinatie waardoor ze nogal eens grenzen over gaat. 
  
  
• Het geknetter in de sterren – Jón Kalman Stefánsson (IS) *****
  De poëtische en beeldende schrijfstijl die de auteur in dit boek hanteert, is bijna niet te beschrijven. Het is uniek, verrassend, metaforisch, soms kinderlijk naïef, maar altijd tot op de punt volwassen. Stefánsson trekt de lezer het ene moment mee in het leven van het zevenjarige ik-personage om vervolgens de volwassen man als een alwetende verteller aan het woord te laten over zijn overgrootouders. Hij dwingt de lezer alert te blijven. Niet alleen om te schakelen tussen het nu en circa honderdvijftig jaar eerder, maar ook omdat hij slechts enkele nevenpersonages van een naam voorziet. Door de vele metaforen en de mate waarop een appel wordt gedaan op de verbeeldingskracht is dit boek er voor de liefhebber eentje om bij in vervoering te raken.
  
  
• De hondenmoorden – Jens Henrik Jensen (DK) ****
  Ik heb aardig wat viersterrenboeken op mijn lijst staan die absoluut in aanmerking komen om hier genoemd te worden. Dat ik voor De hondenmoorden kies, is om Denemarken in mijn rijtje op te nemen. Dit is het eerste deel van de bekende Niels Oxen-reeks waar ik toch nodig eens aan moest beginnen. Ik kan zeggen dat ik de zwijgzame held met PTSS, die aan de zelfkant van de maatschappij leeft, in mijn hart heb gesloten. Het boek is niet alleen spannend, maar heeft mooie lagen die nieuwsgierig maken naar het vervolg.

Welke van deze vijf scandi’s staat bij jullie hoog genoteerd of wil je heel graag lezen?

Ik wens jullie alvast fijne feestdagen, en graag tot ziens in 2023!
Gea