De Noorse schrijver Karl Ove Knausgård (1968) is sinds zijn zesdelige roman Mijn Strijd niet meer weg te denken uit het internationale literaire landschap. Het autobiografische karakter van zijn eerste romancyclus leverde hem zowel aanhangers als tegenstanders op en bracht de discussie over de grenzen van fictie opnieuw op gang. Hoewel deze mediastorm voor de auteur vrij onverwachts kwam volhardde hij in zijn project en beschreef zelfs in het laatste deel hoe hij al deze aandacht ervaren heeft en welke invloed het heeft op zijn schrijverschap. Ook in interviews verzweeg hij niet dat hij het soms moeilijk had met zijn nieuwe status als bekende auteur en gaf hij meermaals te kennen dat hij overwoog om met het schrijven te stoppen. 

Fans hoefden echter niet lang te vrezen, want in 2015 werd het eerste deel van een nieuwe vierdelige romanserie uitgebracht. Deze serie is opgebouwd volgens de vier seizoenen. De onderdelen kunnen, net als de afzonderlijke boeken van Mijn Strijd, ook los van elkaar gelezen worden. Hij draagt de reeks op aan zijn dochter Anne, met als doel haar "de wereld laten zien, zoals ze is, rondom ons, de hele tijd", een handleiding voor haar leven dus. Zijn scherp observatievermogen komt hem hierbij goed van pas.

Opvallend is dat Knausgård opnieuw speelt met de afstand tussen feit en fictie, maar de romanvorm grotendeels achterwege laat. Daarnaast maakt het zwaarmoedige plaats voor verwondering, al is de duistere kant van de auteur nooit ver weg. De toon van deze nieuwe cyclus is helemaal anders, wat voor veel fans van het eerste uur best wennen was, en hem minder publiciteit opleverde dan zijn eerste cyclus. Toch toont hij ook nu dat hij van alle markten thuis is en zet hij een gevarieerde literaire bundel neer.

De vier boeken werden gerecenseerd door Hebban-recensent Guy Doms. Ik voeg de link naar zijn recensie hier telkens toe.

Herfst: In dit eerste deel schrijft Knausgård drie brieven aan zijn, op dat moment nog ongeboren vierde kind, Anna. Hij laat de gedetailleerde filosofische tirades achter zilch en schrijft korte, concrete impressies over allerlei aspecten van het leven. Van kauwgum, over kikkers naar aarde en zon, geen onderwerp is hem te onbelangrijk om niet aan zijn dochter te vertellen. (recensie)

Winter: in dit tweede deel schrijft de auteur opnieuw brieven aan zijn dochter, die pas geboren is. Hij associeert erop los, waardoor opnieuw een hele reeks onderwerpen, voorwerpen en fenomenen de revue passeren. (recensie) 

Lente: Anne is inmiddels drie maanden oud en gaat samen met de auteur op bezoek bij haar moeder, die in een psychiatrische inrichting is opgenomen. Dit boek wijkt af van de vorige twee en leunt dichter aan bij Mijn Strijd. Hij bespreekt (opnieuw) de gevolgen van de depressies van zijn vrouw op het gezinsleven. (recensie) 

Zomer: Anne is twee jaar. Knausgård keert terug naar de beschrijvingen van dingen die hem opvallen, gecombineerd met dagboekfragmenten. Een mooie afsluiter van het geheel. (recensie) 

Na deze cyclus is het afwachten waarmee Karl Ove Knausgård zijn lezers nu weer zal verrassen.

(Sigried Lievens)