Deze auteur heet eigenlijk Karin Mathisen. Aanvankelijk probeerde zij als dichter voet aan de grond te krijgen, doch na twee bundels die met wisselende reacties werden ontvangen gaf zij de poëziepijp aan Maarten. Vervolgens heeft het veertien jaar geduurd voordat zij het weer aandurfde om de “pen” op te pakken. Ditmaal met groot succes: haar thrillerdebuut uit 1995, Eva’s oog, werd goed ontvangen en werd bekroond met de prestigieuze Riverton-award en met De glazen sleutel voor beste Scandinavische misdaadroman.

Sindsdien is zij niet meer weg te denken uit het landschap van Noorse auteurs. Zij is vooral bekend door de reeks met Konrad Sejer in de hoofdrol, maar ook haar andere romans, zoals Het huis der dwazen, zijn zeer de moeite waard.

De auteur
Na haar mislukte start als poëet heeft Karin Fossum allerlei baantjes gehad, met name in instellingen en ziekenhuizen. Dit is in haar boeken terug te zien. De ervaring en de mensenkennis die zij daar heeft opgedaan zijn een belangrijk onderdeel van haar vertellingen. Meestal spelen mensen waar iets mis mee is een belangrijke rol. In een haast poëtische stijl, dat dan weer wel, beschrijft zij met veel mededogen en inlevingsvermogen over hen.

En niet zonder succes: in Noorwegen wordt zij gezien als de koningin van de Noorse psychologische thriller. Haar bekendheid in andere landen is wat minder groot, de erkenning ook. Toch zijn er in het Nederlandse taalgebied heel wat lezers die haar werk een warm hart toedragen, getuige de min of meer vergelijkbare aantallen lezers van haar werk en de (gemiddeld) behoorlijk hoge waarderingen.

De boeken en de hoofdpersoon
De reeks met Konrad Sejer in de hoofdrol is inmiddels uitgedijd tot dertien stuks. Merkwaardig genoeg is het elfde deel, The drowned boy, het enige dat niet is vertaald. Mogelijk dat een tussentijdse wisseling van uitgeverij daar debet aan is.

Konrad Sejer is een atypische hoofdpersoon. Geen hardboiled type, niet iemand die ontevreden is over zijn positie in het politiekorps, geen grote conflicten heeft met superieuren en evenmin een tobberig privéleven heeft. Een tikje saai, maar in deze reeks maakt het niet uit. De verhalen gaan nauwelijks over de hoofdpersoon, het zijn de plot, de misdaden, de daders, de slachtoffers en de motieven die de boeken interessant maken. Sterk voorbeeld daarvan is De fluisteraar, het meest recente boek; Sejer speelt een tamelijk onopvallende bijrol, maar wel een heel subtiele, en tegelijk doortastende.

De bloggers over deze serie.

Greet : Ik ben niet zo heel vertrouwd met de boeken van Karin Fossum. Jaren geleden heb ik De moord op Harriet Krohn gelezen (deel 7) en daar vond ik niets aan. Vorig jaar dan Eva's oog gelezen (deel 1), omdat het boek van de maand was bij Literatuur uit het hoge Noorden. Dat boek vond ik oké, maar meer ook niet. Ook Zwarte seconden (deel 6) blijk ik ooit gelezen te hebben, ik herinner me dat ik dat boek wel goed vond. Fossum is toch wel een naam in Scandinavië en telt ook in ons taalgebied heel wat fans, dus wil ik de hele serie wel een keer lezen, ik weet alleen niet wanneer, prioriteit heeft ze niet. 

Nathalie: ik ken de serie van Karin Fossum ook niet zo goed. Ik heb enkel Eva's oog gelezen en vond dit boek net als Greet vrij gemiddeld. Dat ze bekend staat voor een trage, psychologische stijl, vind ik net aantrekkelijk eigenlijk. Dus is de vonk misschien gewoon nog niet over gesprongen met één boek? Ze staat echter ook niet bovenaan mijn lijstje. 

Jan: Ik heb acht boeken van Fossum gelezen, zeven uit de reeks met Konrad Sejer en de prachtige psychologische roman Het huis der dwazen. Ik ben een liefhebber van haar werk.  Haar misdaadverhalen zijn wat aan de trage kant, doch altijd goed uitgewerkt qua plot, personages en sfeertekening.

En het spreekt mij ook zeer aan dat de hoofdpersoon niet in elk boek de hoofdrol voor zich opeist. Zo iemand is dan ook wat slijtvaster dan anderen die wel altijd in het middelpunt staan.

Verantwoording en links

Uiteraard heb ik delen gebaseerd op andere bronnen. Ik heb  er wel naar gestreefd een en ander zoveel mogelijk in eigen bewoordingen neer te zetten en er een “eigen” verhaal van te maken. Mochten er mensen zijn die (delen van) hun tekst hierin terugzien: beschouw dat dan vooral als een eerbetoon aan jullie inspirerende werk.
Artikel uit Boekblad
Dossier Karin Fossum

Jan