De FB-groep 'Literatuur uit het hoge Noorden' heeft begin dit jaar het concept 'boek van de maand' nieuw leven ingeblazen. We hadden in januari een droomstart met Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? van de Noor Johan Harstad, dat boek werd immers laaiend enthousiast ontvangen (klik hier voor de blog). Na die roman hebben we in de maand februari een thriller gelezen. De keuze is daarbij gevallen op Novemberval van de Zweedse Helene Tursten. 

De naam van de auteur doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, de naam van het hoofdpersonage vast en zeker wel. Irene Huss, meer bepaald rechercheur Irene Huss, is vooral bij tv-kijkend Vlaanderen en Nederland bekend. Twee seizoenen van de reeks werden er ingeblikt en uitgezonden. 

Novemberval, het eerste deel in de serie, dateert al van 1998. De Nederlandse vertaling kwam er pas tien jaar later, in 2008. De reeks telt tien delen, iets wat bij Zweedse thrillerseries heel vaak voorkomt (heeft alles te maken met de pioniers Sjöwall & Wahlöö die de allereerste tiendelige thrillerserie schreven). Het boek is zoals gezegd al wat ouder, bijgevolg hadden veel mensen in onze FB-groep het al gelezen, wisten echter niet meer zo goed wat ze precies van het boek vonden. Recensies werden er toen nog niet zo veel geschreven, maar ik citeer graag een paar van de commentaren die we in de FB-groep te zien kregen : 

(Nathalie Brouwers ****) Ik heb over het algemeen genoten van deze reeks waarvan ik de pocketjes had gevonden in Zweden, en daarna pas de reeks gezien. Het idee van een inspecteur die naast haar werk haar eigen huishouden met kinderen en een man met vallen en opstaan probeert te runnen, vind/vond ik wel aantrekkelijk. Een keer iets anders dan de alleenstaande mannen die problemen hebben met relaties. 

(Anna Bakker) Ik herinner me nog dat ik er weinig aan vond. Tv-serie idem. Te veel geneuzel en gedoe dat niets met recherchewerk te maken heeft. Maar echt weten doe ik het niet meer en destijds schreef ik niet van elk gelezen boek een recensie(tje). Het heeft me er in elk geval niet toe aangezet meer van Tursten te lezen. 

(Martine Depaepe) Heb het lang geleden gelezen, maar weet echt niet meer of het goed was. 

Waarover gaat het verhaal? 

Met Novemberval bevinden we ons in Göteborg, waar de rijke zakenman Richard Von Knecht van zijn balkon op de vijfde verdieping naar beneden dondert. Al snel rijst de vraag of het in plaats van een ongeluk of zelfmoord niet toch een moord kan zijn geweest. Als mogelijke daders komen meteen de echtgenote, de zoon en de schoondochter in beeld. Wanneer het spoor via enkele verdachte sujets uit de buurt uiteindelijk ook naar drugs en Hell's Angels leidt, wordt de zaak steeds moeilijker te ontrafelen voor Irene Huss en haar collega's. 

Recensies & beoordeling

Er werden deze maand een aantal recensies over het boek geschreven. Daaruit blijkt dat het boek wel gesmaakt wordt, dat het echter toch een paar tekortkomingen heeft. Vooral in het begin van het boek schrijft Tursten te breedvoerig, waardoor het langdradig wordt. Gelukkig herpakt de auteur zich en weet uiteindelijk toch een boeiend verhaal af te leveren.

Harriet schrijft daarover: "De schrijfster heeft daarbij nog wel eens de neiging om wat te uitvoerig te zijn, niet alleen bij de personages maar ook bij de beschrijvingen van bijvoorbeeld de plaats van de moord. Hierdoor komt het verhaal wat langzaam opgang en is het hier en daar wat langdradig. Als het verhaal eenmaal 'gezet' is gaat het geheel toch vlot lopen en is het prettig geschreven." Riet bevestigt dat: "Vooral het eerste gedeelte vond ik wat taai om doorheen te komen. In de tweede helft kwam er iets meer vaart en spanning in het verhaal. Het boek is vlot en beeldend geschreven en las, vooral toen het verhaal vorderde lekker weg. Greet gaat als volgt verder: "Het verhaal is goed en logisch opgebouwd, de spanning wordt langzaam opgevoerd en het is reikhalzend uitkijken naar de ontknoping. De schrijfstijl is bijzonder prettig om lezen." 

Riet maakt in haar recensie ook een opmerking over het taalgebruik : "Wat me wel irriteerde was het soms vreemde taalgebruik, zoals nop (dichte deur), ulster (jas) en pitauto (surveillancewagen). Ook werd er uitgelegd hoe een dimmer van een lamp werkt, hierdoor maakte het geheel een gedateerde indruk, het boek is verschenen in 1998 maar leek ouder."

Recensie Harriet ***

Recensie Greet Braem ****

Recensie Riet van Hal-Klappers ***

Even meegeven nog dat we in maart weer een roman lezen. Deze keer is de beurt aan Henning Mankell met Italiaanse schoenen. Wie in de FB-groep zit en graag wil meelezen, kan zich daar aanmelden. Wie enkel op Hebban zit en graag wil meedoen, kan dat hieronder laten weten, het volstaat dan om ten laatste op 29 maart een recensie te plaatsen op de pagina van het boek. 

Veel leesplezier, 
Greet