Het is de tijd van terugblikken en lijstjes maken. Wij kunnen niet achterblijven natuurlijk. Om het enigszins overzichtelijk te houden hebben we het beperkt tot drie favorieten van 2017, per persoon. Er was niet op gerekend dat er overlap zou zijn, er zijn ontzettend veel mooie boeken uit het Hoge Noorden.

En kijk nou wat er gebeurt. De dames rekenen elk Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? tot één van hun favorieten. Ik niet. Dat komt omdat ik het in 2015 al heb gelezen. Ik rekende het toen al tot mijn favorieten. En dat zou ik in 2017 ook hebben gedaan. Over de kwaliteiten van dat boek zijn wij het dus geheel met elkaar eens. Als je nu nog niet overtuigd bent van de kwaliteiten van dat boek….

En daarom begint dit overzicht met de onbetwiste favoriet, gevolgd door de andere titels.

 Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? - Johan Harstad

Greet:
Dit boek las ik al in januari en het zal altijd een van mijn favorieten blijven. De manier van schrijven van Harstad, zijn oog voor detail, zijn gevoel voor de kleine dingen van ons bestaan, al dat maakt van Buzz Aldrin een absolute topper. Een stukje uit mijn recensie:
"En dan begint een prachtig verhaal. Over vriendschap. Over hoe het voelt om te willen verdwijnen, een radertje in een groot geheel te willen zijn. Over hoe het voelt om te willen leven zonder sporen na te laten en onzichtbaar te zijn. Kortom, hoe het voelt om de nummer twee te willen zijn. Het boek vertelt over de eeuwige strijd van Mattias, een strijd tegen zichzelf, maar ook tegen de mensen die meer van hem willen dan hij bereid is te geven." Harstad, mijn favoriete Noorse romanschrijver. 

Sigried:
Buzz Aldrin, waar ben je gebleven is een indrukwekkend debuut. Harstad stelt op een originele manier de vraag naar wat belangrijk is om een waardevol leven op te bouwen. Hij gebruikt hiervoor een prettige schrijfstijl en unieke beelden. Harstad bewijst dat hij verschillende registers tot in de puntjes beheerst en een meeslepend verhaal kan opbouwen.

Nathalie:
Dit boek werd aangeraden door o.a. de Vlaamse successchrijver Bart Moeyaert, die dit tipte op zijn website. En dan gingen we het ook lezen met de groep Literatuur uit het Hoge Noorden in het begin van 2017. Het is dus al wel even geleden, maar deze dikke klepper heb ik met heel veel plezier gelezen. Wat ik over dit boek schreef in mijn recensie: “ Het verhaal ontroerde me zeer en tijdens het lezen had ik regelmatig een brok in de keel. De zinnen stromen/meanderen doorheen het boek en geven het er een mooi ritme aan. Het is een onvergetelijk boek dat me uitzonderlijk geraakt heeft.”

Jan:
Ik heb hem niet als favoriet genoemd over 2017, zie inleiding, maar kan / wil niet achterblijven. Zie de link naar mijn recensie.

En nu per persoon de andere titels.

Greet:
Italiaanse schoenen - Henning Mankell
Moeilijk om precies uit te leggen wat dit boek zo mooi maakt. Er gebeuren geen spectaculaire dingen, spannend is het niet en we hebben te maken met vrij doorsnee mensen. En toch, in al zijn eenvoud doet dit boek het verhaal van een oude man die tijdens de laatste jaren van zijn leven geconfronteerd wordt met de gevolgen van een beslissing bijna veertig jaar geleden. Henning Mankell was een meesterverteller, duidelijker kan ik het niet zeggen. Hij is, samen met Håkan Nesser, mijn favoriete Zweedse auteur. 

Bloedbroers - Roslund & Thunberg
Bloedbroers is het vervolg op Made in Sweden, het enthousiast ontvangen debuut van het duo Roslund & Thunberg. Het eerste boek, dat gebaseerd is op waargebeurde feiten (Zweden, begin jaren 90), zorgde voor wisselende sympathieën. Wat is goed en wat is slecht, wat doet geweld met een mens? Tijdens het lezen van Bloedbroers dook daarnaast ook de vraag op hoe je familiebanden verbreekt, wanneer je beseft dat die niet goed voor je zijn. Waar ligt je loyaliteit? De karakters zijn ontzettend goed uitgewerkt, het boek is vlot geschreven, kent een vernuftig plot en is spannend op de koop toe. Een boek ook dat je doet nadenken, wat zou je zelf doen als...

Sigried:
Vaak ben ik gelukkig - Jens Christian Grøndahl
Het boek vertrekt vanuit de vraag die iedereen zich wel eens heeft gesteld; waar zou ik staan als een bepaalde gebeurtenis anders was verlopen? Grøndahl weet die vertwijfeling perfect gedoseerd te beschrijven. Elke zin doet er toe en klopt in het geheel. De poëtische, ingetogen stijl geeft het verdriet van het hoofdpersonage extra diepte, de ironie zorgt voor scherpe weerhaakjes. Net omdat het melodramatische vermeden wordt, klinkt Ellinors stem ook krachtig in haar meest moeilijke momenten:
"Het komt wanneer ik het het minst verwacht. Als mensen denken dat ik in de rouw ben, is dat al een mooiere voorstelling van zaken. De rouw is in mij. Het is een vormeloze klomp die onstuitbaar groeit. Die me vult en mijn lichaam verdringt totdat ik naar adem moet happen."

De opbouw en zinsconstructies dwingen tot herlezen en meebeleven. Grøndahl toont zijn absolute meesterschap door reeds gebruikte omschrijvingen in latere scènes samen te voegen tot volkomen unieke beelden die het woordeloze perfect vertalen en de lezer stil achterlaten.

Livet, motorcyklar och andra omöjliga projekt - Katarina Bivald
Net als in haar debuut (Läsarna i Broken Wheel rekommenderar/De boeken van Sara Lindqvist) beschrijft Bivald de samenhang in een kleine gemeenschap waar mensen tegen wil en dank op elkaar aangewezen zijn. Hoewel het hoofdpersonage en de gebeurtenissen verschillend zijn, zijn er grote gelijkenissen tussen beide romans. Heb je genoten van het eerste boek, dan is dit ook iets voor jou.
(Niet op Hebban, dus geen link)

Nathalie:
Björnstad – Fredrik Backman
Sigried, Greet en ik lazen dit boek samen voor deze blog en hier kan je er ook ons verslag nog van vinden.  Backman is een meester-verteller, en dit is een heel ander boek dan zijn vorige romans als De man die Ove heet of Britt-Marie was hier. Ik werd uiteindelijk enorm geraakt door het boek, waardoor ik het vooral emotioneel en instinctief las.

Inland – Arne Dahl
Dit is het tweede boek van Arne Dahl in de reeks rond Sam Berger en Molly Blom. Tja, zonder twijfel is Arne Dahl tegenwoordig mijn favoriete thrillerschrijver. Ik heb geen goed geheugen voor thrillerplots in het algemeen, ik weet wel dat ik enorm kan genieten van zijn intelligente verhalen en originele plotwendingen. De personages hebben enorm veel in zich, en Dahl (oftewel Jan Arnald) is er een meester in om zijn personages enorm goed neer te zetten. Elke keer weer is een boek van hem een fantastische trip. De vertaling van dit boek kan ik iedereen aanraden, hopelijk komt het dit jaar dus ook uit in het Nederlands.
(Niet op Hebban, dus geen link)

Jan:
Dodelijk patroon – Jo Nesbø
Het vijfde deel in de reeks met Harry Hole en het slot van de Oslo-trilogie.
Dodelijk patroon is wederom een thriller van topniveau. Na de voorgaande delen was het maar de vraag of Nesbø erin zou slagen het hoge niveau vast te houden en het antwoord is een volmondig ja.
De diverse verhaallijnen in Dodelijk patroon, de dilemma’s waar hij mee te maken krijgt en de tamelijk kansloze pogingen om zijn relatie weer te herstellen resulteren in een fascinerende thriller. Één die de aandacht constant weet vast te houden tot en met de zinderende ontknoping.

De weg van de slang – Torgny Lindgren
Ik heb hem wel de grootmeester van de bedrieglijke eenvoud genoemd. Zijn boeken en verhalen vind ik bijzonder fascinerend.
De weg van de slang is één van zijn eerste romans, het verscheen in Zweden in 1982. Het verhaal speelt rond het midden van de negentiende eeuw, waarin de westerse wereld met de kennis van nu gerust een tikje achterlijk kan worden genoemd. Vrouwen waren er om te baren en mannen te plezieren, niet noodzakelijk in die volgorde, de kerk speelde de eerste viool, de welvaart was bijzonder oneerlijk verdeeld, hygiëne moest nog worden uitgevonden en de mens werd nauwelijks ouder dan vijftig. Het waren nog eens tijden.

In de amper honderd bladzijden die De weg van de slang telt schetst Torgny Lindgren een behoorlijk schokkend beeld van een tijd die niet eens zo ver achter ons ligt. Eigenlijk is het niet veel meer dan een feitenrelaas waarin de levensloop van Jani en zijn familie wordt opgetekend. Zuinig met woorden, compact van stijl, en een onderkoelde humor die het verhaal een lichte toon geeft, terwijl het verhaal op de keper beschouwd uitermate deprimerend is.

Een sprookje – Jonas Bengtsson
Een sprookje is een verhaal dat bedrieglijk eenvoudig oogt. De meeste gebeurtenissen worden beschreven met een zekere nonchalance, zo van ach, zo’n vaart loopt het allemaal niet. Vader leeft aan de zelfkant van de maatschappij, liegen en bedriegen zijn een tweede natuur en toch is hij onweerstaanbaar sympathiek. Een oplichterijtje hier, een diefstalletje daar, je vergeeft het hem, ook omdat hij er zelf nogal luchtig over doet. Schijn bedriegt. De details, soms nauwelijks zichtbaar, soms nogal terloops gebracht, geven een beeld van een heel andere werkelijkheid. Het echte leven is geen sprookje, toch?

Een sprookje is een boek met nogal veel ruimtes. De lezer kan, nee moet, hard aan het werk om de diepere laag, de kern van het verhaal te vinden. Het is een prachtwerk dat meer aandacht en publiek verdient dan het tot nu toe heeft gekregen.

Ten slotte
Hiermee hopen wij jullie weer van inspiratie te hebben voorzien!

Mede namens Greet, Sigried en Nathalie: God Jul och Gott Nytt År!
Ofwel: vrolijk Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar, in goede gezondheid en hopelijk met veel mooie boeken!

Jan.