Ida Jessen (1964) is een Deense auteur en literair vertaalster. Jessen debuteerde in 1989 met de bundel korte verhalen ‘Under Sten’. Sindsdien schrijft ze voor jeugd en volwassenen en heeft ze vooral in eigen land een grote schare fans. Zo werd ze reeds twee keer genomineerd voor de prestigieuze Literatuurprijs van de Noordse Raad en kreeg ze de prijs van de Deense boekhandelaren voor de roman De Kinderen. Dit is het derde deel van haar trilogie over de bewoners van het Deense dorpje Hvium. Het is ook deze trilogie die haar in het buitenland naamsbekendheid heeft opgeleverd.

De trilogie bestaat uit Leugenaars, Het eerste waar ik aan denk en De Kinderen. Hoewel er een duidelijke rode lijn doorheen de boeken loopt, zijn ze zonder problemen los van mekaar te lezen.

In Leugenaars staat het echtpaar Christian en Nina centraal. Zijn droom wordt werkelijkheid wanneer hij de stad kan ontvluchten en een huisartsenpraktijk opent in het plattelandsdorpje Hvium. Zoals het een traditioneel dorp betaamt gaan er onder de oppervlakte heel wat geheimen schuil. Terwijl Christian helemaal opgaat in het mysterieuze gedrag van zijn voorganger, groeit Nina’s heimwee naar haar leven in de stad. Naarmate hij steeds openlijker in het verleden van de dorpsbewoners graaft, zet Christian zichzelf aan de zijlijn van deze samenleving. Op het einde blijft de lezer beduusd achter. Op naar het vervolg, in de hoop daar meer antwoorden te vinden, dus.

Het vervolg, ‘Het eerste waar ik aan denk’, sluit echter niet helemaal aan op het eerste deel, waardoor een aantal vragen toch nog onbeantwoord blijven. Op de cover van de Nederlandse vertaling staat in grote letters te lezen waarover dit verhaal gaat, namelijk “Over de betekenis van vriendschap als het leven hard toeslaat”. Hoewel dat behoorlijk melodramatisch klinkt, is het boek dat dankzij de sobere schrijfstijl van Jessen niet. Opnieuw wordt het contrast tussen de stad en Hvium besproken. Birgitte bezoekt haar jeugdvriendin Lisa, die inmiddels dominee van het dorp is. Tijdens dat verblijf wordt Lisa’s zoontje aangereden. Lisa is ervan overtuigd dat ze het ongeluk had kunnen voorkomen en wordt verscheurd door schuldgevoelens. Wat een roman over rouwverwerking lijkt te zijn groeit uit tot een detective met een spannende ontknoping tot gevolg.

In De Kinderen staan relaties tussen mannen en vrouwen en het (on)vermogen lief te hebben centraal. Vanuit het perspectief van drie vrouwen worden verschillende soorten relaties onder de loep genomen. Ragna probeert zich staande te houden in een uitgeblust huwelijk, terwijl Solvej en Manne elk op hun manier hun hart willen volgen. Het boek maakt duidelijk dat relaties niet enkel de betrokken partners beïnvloeden, maar ook hun kinderen en naaste omgeving. De Engelstalige boektrailer vat de inhoud en sfeer van dit boek heel mooi samen.

De sterkte van deze boeken zijn de duidelijke en meeslepende verhaallijnen. Het zijn psychologische romans die bol staan van onvervulde dromen. Door de duistere sfeer doen de boeken het zowel goed bij liefhebbers van misdaadromans als bij de pure literatuurlezer. Hoewel er af en toe gerefereerd wordt aan vorige delen van de trilogie, doet Jessen geen enkele moeite om verhaallijnen of details te herhalen. Hierdoor kunnen de onderhuidse spanningen in het dorp voor de lezers die enkel het laatste deel lezen hier en daar onduidelijk zijn, maar omwille van de volkomen nieuwe verhaallijn wordt dat nooit echt storend.