Vandaag brengen we een nieuwe aflevering van de rubriek ‘Auteur in de kijker’, waarin we zowel roman- als thrillerauteurs bespreken. Dit jaar schreven we al over Majgull Axelsson, Ane Riel en Karin Fossum. Op deze mooie woensdag is het de beurt aan de IJslandse Yrsa Sigurðardóttir. We kennen de auteur vooral van haar twee misdaadseries, maar ze blijkt nog veel meer in haar mars te hebben.

De auteur

Yrsa Sigurðardóttir (1963) is een IJslandse auteur van zowel kinderboeken als boeken voor volwassenen. Ze is van oorsprong waterbouwkundig ingenieur en studeerde aan de universiteit van IJsland. In 1998 debuteerde ze met een kinderboek. Pas in 2005 zou haar eerste misdaadroman volgen, meteen het eerste deel in de serie met advocate Thóra Guðmundsdóttir. In 2014 zag de serie met psychologe Freyja en commissaris Huldar het licht. Af en toe brengt Sigurðardóttir een standalone uit, waarvan er enkele naar het Nederlands vertaald werden. Als vertalers van de boeken noteren we met name Katleen Abbeel en Willemien Werkman. Een paar titels waren in handen van Annemarie Lodewijk, Corry van Bree, Ed van Eeden en Erica Feberwee. De auteur werd een aantal keer genomineerd voor de Glazen Sleutel (de belangrijkste Scandinavische prijs voor het beste spannende boek) en won in 2015 de Petrona Award voor beste Scandinavische misdaadroman. 

De kinderboeken

Deze boeken verschenen vooral in het begin van Sigurðardóttirs carrière. Hieronder de eerste vijf titels. 

• Þar lágu Danir í því (1998, niet vertaald)
• Við viljum jólin í júlí (1999, niet vertaald)
• Barnapíubófinn, Búkolla og bókaránið (2000, niet vertaald)
• B 10 (2001, niet vertaald)
• Bíóbörn (2003, niet vertaald)

Greet: Helaas zijn er geen kinderboeken van Sigurðardóttir vertaald, ik zou ze anders meteen lezen. Beginnen zou ik met het middelste boek op de foto, die cover lijkt me het leukst, en ik herken de woorden barn (= kind, zoals in het Zweeds bijvoorbeeld) en bók (= boek, dat kan niet anders). 

De serie met Thóra Guðmundsdóttir

De serie over advocate Thóra bestaat uit zes delen. Bizar genoeg is het vijfde deel nooit naar het Nederlands vertaald. De verschijning van dat boek stond wel ooit aangekondigd als Kijk me aan (nadat het afsluitende zesde deel al wel vertaald was), maar is er nooit gekomen.

1. Þriðja táknið (2005, Het laatste ritueel)
2. Sér grefur gröf (2006, Neem mijn ziel)
3. Aska (2007, Smeulend vuur)
4. Auðnin (2008, De donkere dag)
5. Horfðu á mig (2009, niet vertaald)
6. Brakið (2011, Stuurloos) 

Greet: In november 2015 was ik op de Antwerpse boekenbeurs, waar dat jaar een aantal auteurs uit het hoge Noorden kwamen signeren. Yrsa Sigurðardóttir was er een van, en ik herinner me dat het een aangename ontmoeting was. Ik kocht toen Stuurloos, het splinternieuwe zesde (en laatste) deel in de serie, en scoorde meteen een handtekening. Hoewel ik de eerdere boeken niet gelezen had (nog steeds niet trouwens) heb ik het boek nog diezelfde week gelezen en beoordeeld met vier sterren. Ik schreef toen: De spanning is groot, niet door het snelle opeenvolgen van gebeurtenissen, maar vooral door de tergende onwetendheid. Naar het einde toe heeft Sigurðardóttir nog een aantal verrassingen van formaat in petto, de ontknoping is verrassend. Het boek is een plezier om te lezen, de auteur weet als geen ander een dreigende, onheilspellende sfeer te creëren. De eenvoudige en heldere schrijfstijl, samen met het wisselende perspectief, zorgt ervoor dat je het boek in geen tijd wil uitlezen.

De serie met Huldar & Freyja

Ook deze serie, met psychologe Freyja en commissaris Huldar, bestaat uit zes delen. Hier gelukkig geen hiaten wat de Nederlandse vertaling betreft. Opvallend bij deze covers is dat de naam van de auteur slechts gedeeltelijk zichtbaar is. 

1. DNA (2014, DNA)
2. Sogið (2015, Vortex)
3. Aflausn (2016, RIP)
4. Gatið (2017, Lava)
5. Brúðan (2018, De pop)
6. Þögn (2019, Stilte) 

Greet: Begin 2019 las ik DNA, het eerste boek in de serie. Ik was compleet van mijn sokken geblazen en twijfelde geen moment over mijn vijf sterren. Na een tijdje doken er ook lezers op die het boek helemaal niet zo fantastisch vonden, ik kon het niet begrijpen. Ook het tweede boek stelde niet teleur, want dat kreeg vier sterren. Enkel nummer drie was een mindere voor mij, met drie sterren. Daarna ging het weer in stijgende lijn, want de laatste drie delen beoordeelde ik allemaal met vier sterren. Typisch voor Sigurðardóttir is dat ze haar tijd neemt, alle stappen worden gedetailleerd beschreven, maar op de een of andere manier werkt dat voor mij. De boeken zijn vlot geschreven en boeien van begin tot eind. Ze moeten het niet hebben van het hoge tempo, wel van de nauwgezette opbouw en uitwerking van alle lijntjes.

De standalones 

Tussendoor verschijnt er wel eens een standalone. Twee van de vijf titels kregen een Nederlands jasje.

• Ég man þig (2010, Ik vergeet je niet)
• Kuldi (2012, niet vertaald)
• Lygi (2013, niet vertaald)
• Bráðin (2020, De prooi)
• Lok, lok og læs (2021, niet vertaald) 

Greet - Ik vergeet je niet: Dit boek was heel waarschijnlijk het eerste dat ik las van Sigurðardóttir. Ik herinner me dat ik het ooit in Duitsland kocht (ik vond het formaat zo leuk, zoals een dwarsligger, maar dan rechtop). Over die Duitse versie Geisterfjord schreef ik in 2014: Yrsa Sigurðardóttir kan boeiend vertellen, ze heeft een aangename schrijfstijl, waardoor je door het boek vliegt. Helaas komen in het boek een aantal dingen aan bod die niet echt mijn ding zijn en die het leesplezier dus enigszins verminderen: bovennatuurlijke zaken, hallucinaties, vermeende aanwezigheid van dode kinderen ... Ik gaf daarom drie sterren. Wat een geluk dat ik later toch aan de series begonnen ben na deze tegenvallende kennismaking.  

Greet - De prooi: Het boek had me meteen te pakken. Vlot geschreven, een ijzige locatie die tot de verbeelding spreekt en intrigerende personages. In een eerste verhaallijn leef je mee met reddingswerkers die op zoek zijn naar een verdwenen groep mensen. Tegelijkertijd ga je een week terug in de tijd en beleef je stap voor stap de avonturen van die mensen. En dan is er het verhaal van een oudere man, die op zijn post bij het radarstation meermaals de schrik van zijn leven krijgt. Afwisseling troef dus. En toch was ik na mijn enthousiaste start niet helemaal verkocht. Een aantal kleinere mankementen en het mysterieuze, wellicht zelfs bovennatuurlijke sfeertje dat ik niet wist te smaken, hebben mij doen besluiten dit boek drie sterren te geven. 

Zijn jullie ook fan van Sigurðardóttir? Welke serie spreekt het meest tot de verbeelding? Of zouden jullie eerder voor een van de standalones gaan?