Voor 2023 hadden we natuurlijk ook goede voornemens gemaakt.

Dit riepen we in december 2022:

Ik koop geen enkel boek!

Ik maak mijn vele projectjes voor Literatuur onder de loep af!

Ik pak mijn ‘wil ik lezen’-lijst van onderaf aan!

Deze auteurs bewonder en lees ik!

Ik pak waar ik zin in heb!

Ik ga elke dag een boek te lezen!

Of we geslaagd zijn in ons opzet? De tweede eenvoudige eindejaarsvraag luidde: Lukte jouw plan van aanpak voor 2023?

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans

Ik deed het!

Mijn voornemen was dat er geen plan hoeft te zijn. Dat is uitstekend gelukt, door geen planning te maken kon er van alles tussendoor gelezen worden. De oorlog in Israël bracht me op De geschiedenis van de Joden- Simon Schama en Constantinopel en de eerste jihad 633-718 - Henk Singor. Dat zijn tijdvretende kleppers, heel blij dat ik die dit jaar kon lezen. TEA

Ik gokte mis!

Mijn plan van aanpak voor dit jaar was stoer, dapper en bijna onrealistisch. IK KOOP GEEN ENKEL BOEK IN 2023! Luidde de kop van mijn epistel over mijn goede voornemen en plan voor dit jaar. Dit voornemen koos ik omdat ik het niet aandurfde om te kiezen voor de optie om 23 boeken uit eigen kast te lezen in ‘23. Het is heel fijn om te kunnen melden dat juist dat stuk van mijn voornemen, dat ik uit vrees niet als plan van aanpak durfde te noemen, wel gelukt is. Ik las zelfs al 27 boeken uit eigen kast dit jaar. Daarmee bedoel ik daadwerkelijk boeken die vóór de jaarwisseling van ‘22-‘23 al een plekje opeisten in die beruchte kast van mij. Mooi, toch? Ik wilde het hier maar bij laten. GIGI

Dat is deels gelukt!

Goed gelukt!

De stapel 'wil ik binnenkort lezen' is iets kleiner geworden. Ook het aantal ongelezen titels in huis is kleiner geworden en ook het aantal literaire boeken (romans, novellen, verhalenbundels, poëziebundels) in huis is verder afgenomen. Het lukt mij steeds beter om strenger voor mijzelf te zijn bij het aanschaffen van een boek en het gaat mij ook steeds makkelijker af om afscheid te nemen van een boek dat ik ooit heb gelezen, maar zo goed als zeker van weet dat ik het nooit zal herlezen.

Niet goed gelukt:

Mijn plan aan het begin van 2023 om dit jaar een aantal 'leesprojectjes' die ik voor mijzelf ben begonnen eindelijk eens af te ronden met een artikel voor Literatuur onder de Loep is slechts gedeeltelijk gelukt. Dit jaar heb ik slechts twee artikelen geschreven; een artikel over Parijs door de ogen van klassieke Franse auteurs en een artikel over Puberaal Vertelperspectief. Ik had erop gerekend dat ik wel aan vier artikelen zou toekomen. Net als in voorgaande jaren liet ik mij al lezend makkelijk afleiden en begon ik vol enthousiasme aan een nieuw 'leesprojectje'. Een voorbeeld: bij het Klassieker Genootschap bespraken we in oktober Eline Vere van Louis Couperus. In de discussie ging het ook even over andere zogenaamde Haagse Romans uit die periode. Voor mij aanleiding/reden om een nieuw 'leesprojectje' Haagsche Romans te beginnen en een aantal Haagsche Romans te gaan lezen in plaats van de laatste boeken te lezen en artikel af te schrijven over ‘Amerikaanse korte verhalen en novellen’ of ‘Lost generation in Parijs’.  En zo gaat het bijna iedere keer. In plaats van iets eerst helemaal af te maken begin ik al vast met veel leesplezier en enthousiasme aan een nieuw 'leesprojectje'. CIES

Ik heb me er voor het grootste deel aan gehouden!

Mijn plan van aanpak. Ik heb me voor het grootste deel aan dit plan gehouden. Mauk van Jan Vantoortelboom is een schitterend boek gebleken waarin de verbeelding centraal staat. Prachtige literatuur. Ik mocht de auteur zelfs interviewen over onder meer dit boek, dat onlangs de Boekenbon Literatuurprijs 2023 won. En dan natuurlijk de nooit uitgegeven debuutroman, Scheiding van goederen van Roger Van de Velde (1925-1970). Een min of meer autobiografisch boek met een zeer verhelderend nawoord van de biografe van Van de Velde, Ellen Van Pelt. Eindelijk kon ik haar ook interviewen. Ik had dat al willen doen toen de biografie die zij over Van de Velde schreef uitkwam. En jullie hebben beide interviews bij Literatuur onder de loep kunnen lezen. JAN

Het lukte niet helemaal, maar toch ben ik bijzonder tevreden!

Mijn plan van aanpak voor 2023 lukte niet helemaal, maar ik ben bijzonder tevreden over de wel behaalde resultaten. Hoewel deze behaalde resultaten geen garantie zijn voor de toekomst (2024), ga ik ervan uit dat ik volgend jaar net zo tevreden zal zijn. Nadat ik een paar jaar mijn Reading Challenge met 5 boeken naar beneden had gehaald, zit ik er dit jaar ruim boven. Ik heb volgens mij nog nooit zoveel boeken in een jaar gelezen. Een mooi resultaat, maar mede behaald doordat ik niet alle kleppers heb gelezen die wel op mijn lijstje stonden. Het schaarse licht van Nino Haratischwili las ik wel, echter van George Eliot’s Middlemarch is niets terechtgekomen, al had ik het boek wel van de bieb geleend.

Maar waar ik het meest trots op ben is dat het gelukt is om een week lang elke dag een boek te lezen en daar ook elke dag een stukje over te schrijven op mijn blog. Door omstandigheden was ik een zomaar een weekje vrij en kon ik ook in mijn uppie lekker een paar dagen weg. Ideaal om deze uitdaging aan te gaan en te volbrengen. En ja, dit is zeker voor herhaling vatbaar maar of dit volgend jaar gaat lukken dat weet ik nog niet. HARRIET

Goed gelukt en grandioos mislukt!

Ik was van plan om minstens 60 boeken te lezen. Dat is goed gelukt, mijn tellertje duidt er al meer dan 70 aan. 

Ik wou ook 23 boeken uit eigen kast lezen in 2023. Ook deze missie is volbracht, al heb ik op het eind van het jaar in mijn kasten naar dunne boekjes gespeurd.

Wat ik nog van plan was: mijn veel te lange WIL-lijst van onderaf aanpakken. Daarin ben ik grandioos mislukt. Het eerste was nochtans een schot in de roos : ik begon met Nacht van Edgar Hilsenrath. Een dik boek, een ruw boek, een gruwelijk boek zelfs over het (over)leven in een Oekraïens getto tijdens WOII, maar echt een aanrader voor wie een echt beeld wil krijgen van hoe het eraan toeging. Dit boek zal ik niet gauw vergeten. Het tweede boek waar ik aan begon was Goudzand van Paustovski. Ik begon eraan met veel zin, want alles wat ik tot dan van Paustovski las, was me erg bevallen. Maar deze dikkerd met vooral dagboekfragmenten en brieven en een paar verhalen kan me niet boeien. Het is te fragmentarisch en te persoonlijk – en ik ben nu eenmaal geen ingewijde in zijn persoonlijke en familiale omgeving – waardoor ik moeilijk kan volgen. Af en toe kom ik een verhaal tegen en maakt het boek me weer blij, maar dat is toch niet voldoende om erin te blijven voortlezen. Ik weet nog niet wat ik ga doen, doorbijten en er wellicht een werk van vele jaren van maken of het boek opnieuw ongelezen in mijn kast laten verdwijnen en het volgende dat onderaan mijn WIL-lijst staat erbij nemen in een nieuwe poging om deze missie toch te doen slagen. INE

Wat vinden jullie? Deden we het goed in 2023 of kon het beter, en misschien zelfs veel beter? En hoe zit het met jullie plannen van aanpak voor 2023? Tevreden met het resultaat?