Dit jaar werd het Boekenweekgeschenk geschreven door Jan Siebelink. Met een boekenweekthema ‘de moeder, de vrouw’ is dat op zijn minst een opvallende keuze. In veel van Siebelinks werk is de vader immers een opvallend thema. Siebelink is zeker niet de minste schrijver in het literaire landschap. Hij bereikte met de bestseller Knielen op een bed violen een groot lezerspubliek, hij won met dit boek de AKO Literatuurprijs en het boek werd verfilmd.

Voor het merendeel van de leden van de Literatuurclub is Siebelink dan ook geen onbekende, alleen Nathalie, Saar en Harriet lazen nog nooit eerder iets van deze auteur. Harriet heeft lange tijd geaarzeld een boek te lezen van Siebelink vanwege de zware thema’s rondom het geloof. Maar ging dan nu maar de uitdaging aan. Gigi was ooit begonnen in Knielen op een bed violen, maar heeft het boek niet uitgelezen. “Tot op heden is het me niet gelukt om het boek opnieuw op te pakken. Dat ligt niet aan de stijl van Siebelink maar aan het donkere onderwerp.”

Helena: "Al jaren ben ik een groot fan van Jan Siebelink en ik las (en herlas) al veel van zijn boeken. Knielen op een bed violen en Vera zijn mijn favorieten. Ik was dan ook blij om te horen dat hij het boekenweekgeschenk voor 2019 zou gaan schrijven." Sigried was ook onder de indruk van Siebelinks bestseller maar werd pas echt fan na het lezen van De buurjongen. Nu is zij vooral benieuwd hoe een romanschrijver het boekenweekgeschenk aanpakt. “Het verleden heeft al uitgewezen dat het niet altijd evident is om dezelfde schrijfkracht in een novelle overeind te houden.” Ine was vooral verbaasd na het lezen van Knielen op een bed violen. "Mijn mond viel open van verbazing: zo dichtbij, in buurland Nederland, zo'n heel andere, religieuze wereld. Ik had er totaal geen weet van.

Eerdere boeken van Siebelink hebben een aantal thema’s gemeen, zoals de kwekerij, het geloof en vaak specifiek het strenge geloof van zijn vader, het onderwijs en trouw. Thema’s die Helena als grote fan van Siebelink erg aanspreken. “Een teleurstelling was Jas van belofte gelukkig dan ook allerminst; het boek is, hoe dun ook, een echt Siebelink.” Hoofdpersoon Arthur Siebrandi, 79 jaar, wordt getroffen door een beroerte. Onderweg naar het ziekenhuis, in de ambulance kijkt hij terug op zijn leven. Op zijn werk als gedreven docent Frans en op zijn worsteling met het schrijven van een boek dat over zijn vader moet gaan, een vader die op weg naar een gebedsgroep plotseling verdwijnt met alleen de achterlating van zijn jas.

Een aantal leden is erg enthousiast over het boek. Helena: “Je kunt merken dat er over ieder woord nagedacht, gewikt en gewogen is, niets is namelijk toevallig in dit boek.”

“Op de rand van de dakgoot zitten twee eksters. Hun veren glanzen metalig blauw. Ze kijken naar beneden, naar het gele dak van de ambulance.”

Ook Jan is lovend: "Fijnzinnig geformuleerd, doordacht, ieder woord op de juiste plek, vaak poëtisch in de woordkeus. De scènes over het onderwijs zijn humoristisch en zorgen voor wat ‘ontspanning’. De wijze waarop tijdverdichting toegepast is tussen Arthurs 58e en 72e verjaardag gebeurt in een paar bladzijden. Toch wringt het niet."

"Wat ligt deze straat er vredig en kalm bij in het ochtendlicht! Waar deze aan het eind op de spoorbaan stuit, hangt een lage mistbank, die vanbinnen verlicht lijkt."

Anne vindt de schrijfstijl van Siebelink heel prettig en wordt al van de eerste pagina het verhaal ingezogen. Ook Ine was meteen gefascineerd door het verhaal. Saar had echter wat meer moeite met de schrijfstijl. “…omdat ik sterk het gevoel heb dat deze stijl vooral bij een langere roman past.”  Gigi had voortdurend het idee dat ze veel miste van de diepgang van het verhaal, omdat haar Bijbelkennis te kort schoot. Er zijn dan ook ontzettend veel Bijbelse verwijzingen in dit boekenweekgeschenk. Jan: “Het meest opvallend is natuurlijk de titel van het boek, ontleend aan het boek Koningen 2:12.

“Daarop nam Elia zijn mantel en sloeg op het water van de Jordaan dat zich her-en derwaarts verdeelt, zodat hij met Elisa, zijn opvolger, kon oversteken. Aan de overkant wachtte hem een vurige wagen en vurige paarden. Aldus voer Elia ten hemel, verdween uit het oog. Daarop raapte Elisa de mantel op die van hem gevallen was tijdens de opneming.”

“Een jas van belofte dus, een perspectief op de toekomst.”

De kenners onder ons zagen ook veel parallellen tussen dit verhaal en het leven van Siebelink zelf. Jan zegt hierover: " Het lijkt wel of Siebelink terugblikt op ziijn schrijverschap. Er zijn dan ook allerlei parallellen tussen Arthur en Jan Siebelink. Arthur krijgt een beroerte, Siebelink een tia. Arthur worstelt met het schrijven van zijn grote roman. Knielen op een bed violen was voor Siebelink de roman die hij moest schrijven. Dat boek gaat net als het boek van Arthur over zijn vader. Arthur is docent Frans en bezig met een proefschrift over een Franse schrijver uit het fin de siècle. Jan Siebelink was ook docent Frans en maakte studie van J.-K. Huysmans eveneens schrijver uit die periode. Met deze achtergrond in gedachte is het enorm genieten van het verhaal."

Gigi had wel een vermoeden dat er verwijzingen waren naar het leven van Siebelink zelf en is zelfs opzoek gegaan naar de auteur  die achter 'Loet IJzertje" zat. "In het boek wordt het zelfs vertaald naar het Frans en nog legde ik de link niet. Pas afgelopen week las ik dat het om Louis Ferron ging waar Siebelink bevriend mee was."

De liefhebbers van de boeken van Jan Siebelink zijn het er wel over eens. Het boekenweekgeschenk is een echte Siebelink. Natalie vindt het zelfs een van de betere boekenweekgeschenken. “Als je nog niets van Siebelink hebt gelezen, is Jas van belofte een goede kennismaking.” Harriet is nog niet geheel overtuigd of ze meer boeken wil gaan lezen van Siebelink en ook voor Nathalie B is dit boekje niet echt een aanmoediging om naar andere boeken van Siebelink te grijpen. “Misschien kunnen anderen mij er wel van overtuigen om toch een tweede boek van deze auteur vast te nemen?”  Saar is wel nieuwsgierig geworden naar het andere werk van Siebelink, omdat ze er zoveel mensen lovend over hoort spreken. "Toch voldeed dit boekje niet aan de lovende woorden die ik er her en der over hoor. Daardoor is mijn nieuwsgierigheid nog meer geprikkeld, maar Siebelink komt niet bovenaan mijn leeslijst te staan. Wie weet als ik ooit eens niets te lezen heb....".

De meningen zijn dus wat verdeeld onder de leden van de Literatuurclub.

Het meest lovend was Sigried met 4,5 ster. "Hoe je zoveel verhaal, zoveel emotie, zoveel diepgang in amper 90 pagina's kan krijgen is mij een raadsel, maar Siebelink slaagt er met glans in." Helena, Jan, Natalie en Ine gaven ieder 4 sterren. Voor Gigi, Anne, Saar en Harriet was het boek 3 sterren waard en tenslotte was Nathalie het minst enthousiast over het boek en gaf 2,5 ster.

Wil je nog mee lezen over het boekenweekgeschenk? Kijk dan hier. We zijn erg benieuwd wat jullie van het boekje hebben gevonden. Is het een echte Siebelink en smaakt het naar meer? 

'De foto van Jan Siebelink is gemaakt door © Sacha de Boer'

Tekst: Harriet

Foto's in artikel: Jan