In de zomermaanden leest de Literatuurclub een aantal favoriete boeken van de Hebban Crew. Op Hebban kun je namelijk heerlijk snuffelen in virtuele boekenkasten van ieders gelezen boeken en leesinspiratie opdoen voor je eigen Wil ik lezen-lijst.  Saar en Ine lazen een van de favoriete boeken van Lindy, De Vlucht van Jesús Carrasco en Lindy legt uit waarom dit boek tot haar favorieten behoort. 

Over het boek en de schrijver  

Een jongen verbergt zich in een olijfboomgaard. Hij hoort dat de mannen uit het dorp hem zoeken en kruipt nog verder weg in zijn schuilplaats. Wanneer de stemmen wegsterven is hij helemaal alleen. Er ligt een oneindige, dorre vlakte voor hem die hij moet oversteken, verzengende hitte, honger en dorst trotserend.

Midden in de nacht komt hij uitgeput aan bij het kampvuur van een oude geitenhoeder. Daar, onder de sterren, wordt een onuitgesproken vriendschap gesmeed die voor beiden van levensbelang zal blijken. Tegen deze achtergrond krijgt de jongen, onschuldig nog, de kans om te leren oordelen over goed en kwaad. Of blijft hij gebrandmerkt door het geweld waarmee hij is opgegroeid?

Vanuit zijn lemen schuilplaats hoorde hij de echo van de stemmen die hem riepen en als waren het krekels, probeerde hij iedere man afzonderlijk te plaatsen binnen de grenzen van de olijfboomgaard. (eerste zin van het boek) 

Jesús Carrasco werd geboren in Extremadura, een van de dunstbevolkte provincies van Spanje. Tegenwoordig werkt hij als schrijver en redacteur in Sevilla. In 2013 debuteerde hij met De vlucht, dat binnen twee maanden zeventien keer werd herdrukt vanwege de goede ontvangst van het boek. Het boek is in meer dan dertien landen uitgegeven.

Waarom Lindy het boek toevoegde aan haar Favorieten

De vlucht is een van die romans die je niet moet willen lezen omwille van de plot, maar vooral om de prachtige stijl. In het kort: een kleine jongen ontvlucht zijn dorp en trotseert de droge, hete binnenlanden van Spanje, weg van zijn familie en op zoek naar een beter leven. Waarom de jongen precies vlucht wordt pas aan het einde van het verhaal duidelijk, hoewel de schrijver met kleine subtiele aanwijzingen een aha-moment weet te creëren op het moment dat de waarheid tot de lezer doordringt.

De vlucht is een heel verfrissende roman in de Spaanse literaire traditie die veelal bestaat uit verhalen die de gebeurtenissen van de Spaanse Burgeroorlog proberen te verwerken of de moderne tijd van na Franco verkennen. Het verhaal dat Carrasco neerpende is juist heel tijdloos, en bijna anoniem: de namen van de hoofdpersonen komen we niet te weten, noch de tijd waarin het zich afspeelt. Er is nauwelijks dialoog, en toch werd ik als lezer het verhaal ingezogen, voelde de zon branden en verlangde zelf bijna naar een enkele druppel drinkwater. Carrasco bereikt dat gevoel in poëtische volzinnen die vol staan met metaforen én door de nodige ‘stiltes’ te laten vallen. Ik was echt onder de indruk van dit boek en ben heel benieuwd wat Saar en Ine ervan vinden!

Cover en verwachting

Ine: Ik heb dit boek de afgelopen jaren al meermaals zien passeren op Hebban en op andere plekken. Het wordt erg vaak bejubeld en dat schrikt mij altijd een beetje af – ik laat er dan liever wat tijd over gaan om af te wachten of het blijft bovendrijven. Over het verhaal zelf wist ik weinig tot niets. Op de cover zag ik een jong schaap staan. Dat zegt veel over mijn kennis van dieren, want uit het boek blijkt duidelijk dat het om een geitje moet gaan. Maar de combinatie van een lam en de voornaam Jesús deden mij wat te christelijk aan, het boek trok me niet zo. Natuurlijk weet ik dat dit geen argument is. In Spanje loop het vol Jesússen en de naam van een auteur heeft niets met de inhoud van een boek te maken, maar dit zijn nu eenmaal vreemde kronkels van mijn brein. Het boek bleef ongelezen, tot nu, want toen ik het zo zag staan blinken in de top-25 van Lindy, sprak het me toch aan. 

Saar: Het boek had mijn aandacht nog niet getrokken en zou het ook niet gedaan hebben als Lindy het niet als een van haar favorieten had gemerkt. De cover is rustig, maar spreekt me niet zo aan. Ook de titel zegt me niet zoveel.

Na de lovende woorden van Lindy was ik wel vol verwachting naar het boek toe. Veel boeken veroveren mijn hart puur omwille van de mooie zinnen en woorden die de schrijver kan neerpennen. Dat Lindy dit ook meteen noemde als sterkte van het boek deed me dus meteen overstag gaan om het toch te lezen.

Leeservaring: zijn we het eens met Lindy?

Ine: Dit is, zoals Lindy al schreef, inderdaad een boek waar ‘de lezer ingezogen wordt’. Daar ben ik het helemaal mee eens. De beschrijvingen zijn zo accuraat dat je als het ware de hitte en ontberingen van de kleine jongen, de herder en de dieren lijfelijk voelt. Het is een erg zintuigelijk boek, je voelt de warmte, de dreiging en de pijn, je ruikt de stank, je ziet het uitgedroogde landschap zo voor ogen. 

Dat je het boek ‘niet moet lezen voor de plot, maar vooral omwille van de prachtige stijl’, daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. De plot is best wel belangrijk. Ik vond dit een van de spannendste romans – het is natuurlijk geen thriller  –  die ik de afgelopen tijd heb gelezen. Je leeft zo mee met de jongen (en de oude herder) en je wilt echt wel weten hoe dit verhaal ineen zit en vooral ook hoe het afloopt. 

Bij de ‘prachtige stijl’ heb ik een paar bedenkingen. De schrijfstijl is inderdaad heel mooi en zintuigelijk, maar regelmatig zijn de beschrijvingen wat van het goede teveel. Ze zijn soms te uitgebreid en af en toe waren de zinnen daardoor wat krom en geforceerd. Ik vind het daarom erg jammer dat ik niet de tijd had om het boek in het Spaans te lezen, want misschien ligt dit niet aan de schrijver, maar aan de vertaling. 

Saar: Ik kan me eerder aansluiten bij Ine dan bij Lindy. Het boek komt traag op gang en moet het in het begin vooral hebben van de mooie beschrijvingen. Voor mij was het echter soms moeilijk om me echt in te leven in het boek net vanwege die beschrijvingen. Soms waren ze te ver gezocht, te mooi waardoor ze wat gekunsteld over kwamen. Dat stoorde mij in mijn leeservaring.

Toen het verhaal eenmaal op gang kwam, werd ik echter wel door de plot aangespoord om verder te lezen. Ik wilde graag weten of mijn vermoeden, over de reden waarom de jongen op de vlucht was, ook echt juist was. Wat het lot van de jongen en de schaapherder was, heeft me zeker overhaalt om die laatste bladzijden nog te lezen.

Hoewel de anonimiteit en tijdloosheid als sterktes van dit boek genoemd kunnen worden, miste ik ook wel een goede dialoog en wat meer duiding.

Op de achterflap, binnenflap en vooraan in het boek staan citaten van kranten, tijdschriften, recensenten, lezers, boekhandelaren over dit boek. Welk past volgens jou het beste? 

Ine: Ik kan me het beste vinden in het citaat van Ineke van Drie – Boekhandel Veenstra – Amsterdam:

‘Heb Carrasco uit, wat een verpletterend, soms gruwelijk, maar prachtig en ontroerend boek.’

Saar: Voor mij was het citaat van Femke Adams - Bruna Oosterwolde wel toepasselijk:

‘Een adembenemende en intense roman. Een ware explosie.’

Een ideaal zomerboek?

Ine: Dat is een moeilijke. Het is natuurlijk veel makkelijker in de zomer dan in de winter om je een voorstelling te maken van een verzengende, uitgedroogde streek, zon, dorst, hitte… Maar anderzijds is dit geen luchtig boek – waar een zomerboek toch meestal mee geassocieerd wordt. Het is bij momenten een erg wreed boek. Wie zich inleeft in het verhaal, zal wat minder kunnen genieten van het nippen van een zomerse cocktail of mocktail. 

Saar: Het is een boek dat ik zeker kan waarderen in een periode waarin ik de tijd heb om er met mijn volle aandacht bij te zijn. Ik zou er geen probleem mee hebben om het aan de rand van het zwembad te lezen. Toch zou dit boek mogelijks een schaduw kunnen werpen over een zonnige dag, omdat de lezer wordt geconfronteerd met de wreedheid die het leven soms kan zijn.

Waardering

Ine: Ik geef het boek 3,5 sterren omdat het boek me zo heeft kunnen meeslepen. De beschrijvingen hebben me helemaal meegevoerd naar de onbestemde plaats en tijd waarin dit verhaal zich afspeelt. Bovendien vond ik het een erg spannend verhaal, waardoor ik het boek niet kon wegleggen. Maar het rare (ver)taalgebruik heeft me toch regelmatig de wenkbrauwen doen fronsen, vandaar 3,5 sterren. Ik rond af naar boven, want voor een debuut is dit boek toch een stevige prestatie. 

Saar: Van mij krijgt het boek 3 sterren. Wat als het sterkste punt van dit boek kan gezien worden, was voor mij soms een struikelblok om me goed te kunnen inleven in het verhaal. De taal was soms iets te poëtisch en vergezocht. Dat neemt niet weg dat het een prachtig debuut is, dat de moeite waard is om te lezen!

En jij?

Las je dit boek al, of een ander van Carrasco? Wat vond je ervan? Of staat er een op je verlanglijst, of net niet?

Op 23 juni schreef Helena een leeservaring over haar favoriet van Daphne: De Literatuurclub leest de Hebban Crew-favorieten: Nietzsches tranen

Op 17 juli bespraken ook Anne en Harriet een favoriet van Daphne: https://www.hebban.nl/spot/literatuurclub/nieuws/de-literatuurclub-leest-de-hebban-crew-favorieten-muidhond