Pareljacht in augustus en september 

Zochten wij voorheen enkel naar parels uit de nieuwe brochures van de komende maanden, vanaf nu pakken we het anders aan. Natuurlijk blijven we uitkijken naar en zuchten en zwijmelen bij nieuwe boeken. Toch staat een parel soms gewoon al in de kast of komt hij op een andere manier op ons pad. Vaak omdat we dit boek gaan lezen met een bijzondere motivatie. Juist die speciale reden wordt, naast de nieuw verwachte boeken, vanaf heden de insteek van onze pareljacht. Kijk maar mee.

Redactie: Gigi
Banner: Anne Oerlemans

Urgentiegevoel

Tea moet nu snel deel twee gaan lezen want, nou ja, deel drie is al in aantocht. 

Aangezien ik alweer een paar maanden zogenoemde ‘maandboekenplankjes’ heb, kan ik makkelijk kiezen welke parel voor mij een speciaal plaatsje verdient. 

Mijn keuze is een boek dat ik deze maand voor m’n verjaardag kreeg, alle verjaardagsboeken heb ik meteen ingedeeld. In september ga ik Te licht bevonden lezen van Miklós Bánffy. Dit is deel twee van de Transsylvaanse trilogie en een Schwob-boek. Deel één, ‘Geteld, geteld’, vond ik geweldig. Het zijn historische romans over de streek Transsylvanië die erg tot de verbeelding spreekt en vooral het wel en wee van de aristocratie aan de vooravond van WOI zijn heel beeldend beschreven, politiek is een van de thema’s. Ik verheug me op dit vervolg en hoe het hoofdpersonages verder vergaat. O ja, ook de schitterende decors van zowel interieur als exterieur zijn niet te versmaden! Ik verwacht een aanrader. De reden dat Te licht bevonden de komende maanden gelezen zal worden, is omdat het laatste deel van de trilogie, Verdeeld, in november alweer uitkomt en dat boek moet dan direct weer op mijn verlanglijstje....

Ook Anne voelt urgentie en als ik haar parel zie, voel ik precies hetzelfde. Had ik maar tijd om… Nu ja, lees maar eens verder. 

Er staan nog zoveel ongelezen boeken in mijn kast, maar wat maakt nu dat ik díe ene titel ineens toch echt móet lezen? In dit geval werd ik wakker geschud door een instagrampost van Das Mag. Hierin werd een nieuwe roman van Marek Sindelka aangekondigd voor november. Dat lijkt nog ver weg maar het is dus de komende maanden de hoogste tijd om zijn tweede roman ‘Materiaalmoeheid’ eindelijk eens open te slaan. Ik was enkele jaren geleden helemaal weg van Sindelkas debuut: ‘Anna in kaart gebracht’. Kijk maar eens naar mijn recensie of die van Nathalie of Gigi. Daardoor werd ik heel nieuwsgierig naar meer van zijn werk. Ik schafte Materiaalmoeheid al snel aan en nam mij voor om het snel te lezen maar het kwam er steeds niet van... tot nu! 

Het lot bepaalt…
 

Harriet kreeg een parel in haar schoot geworpen door de liefde voor mythologie van haar dochter

Na haar Romereis op de middelbare school is mijn dochter ‘fan’ van de beelden van Bernini. Toen er dan ook een tentoonstelling in het Rijksmuseum kwam over Caravaggio en Bernini stond die hoog op haar verlanglijstje. Corona gooide roet in het eten, maar na weken van sippen en tobben kwam er goed nieuws want de tentoonstelling werd verlengd. Een groot voordeel was dat ik nu met haar mee kon en vorige week woensdag togen wij met z’n tweeën naar het Rijksmuseum. Ik heb mooie beelden en schilderijen gezien, maar ik genoot nog het meest van alle verhalen en informatie die mijn dochter mij vertelde over de Griekse goden en mythologie. Wat weet ik hier weinig van en hoe vaak kom je er iets van tegen in boeken en musea. Hoog tijd om hier eens meer over te lezen. Hierdoor kan ik niet anders dan me de komende twee maanden te verdiepen in de mythologie. Mijn keuze is gevallen op Mythos van Stephen Fry. Een toegankelijk boek en goed om mee te beginnen, denk ik zo.

Ine heeft heel lang moeten wachten, maar de komende maanden kan zij eindelijk gaan genieten met een geweldig dessert. Als alles goed gaat… 

Tijdens de komende twee maanden ga ik zeker een parel lezen. Dit artikel van Hetty heeft me al in februari helemaal enthousiast gemaakt voor dit aantrekkelijke boek. Reisverhalen, Parijs, Satie, "een schitterende mengeling van literatuur, muziek en kunst", en dat alles gebracht door een rasverteller! Ik zocht en vond meteen tickets, op 30 maart zou Jan Brokken zijn boek Stedevaart ook in Gent presenteren. Het was toen te kort dag om het nog te lezen, ik nam me voor om het ter plekke te kopen na de voorstelling. Maar ja, 30 maart, jullie weten al wat roet in het eten gooide.
Na enkele dagen verdrietig in een hoekje te hebben gezeten kreeg ik uiteindelijk mooi nieuws: de tickets blijven geldig en de voorstelling is verplaatst naar 12 oktober. Het werd nog mooier: Libris deed ondertussen ook een e-boekactie en dus kocht ik alvast het digitale boek. Dat ga ik op voorhand lezen en wellicht koop ik de papieren versie later nog. Hopelijk duimen jullie met me mee dat corona tegen oktober in bedwang gehouden wordt en mijn leesparel nog meer gaat schitteren tijdens een leuke voorstelling in het theater... 

Omdat we zo graag samen lezen

Evy heeft niet één, niet twee, maar zelfs drie redenen om haar parel te gaan lezen. Ik lees gewoon met haar mee

Het mag eigenlijk geen verrassing zijn, maar ik kijk echt uit naar De spiegel & het lichtvan Hilary Mantel. Het afsluitende deel van de Cromwell-trilogie verscheen in mei in de Nederlandse vertaling en na de Man Booker Prize voor zowel Wolf Hall als Bring up the bodies (Het boek Henry), is net bekend geworden dat het derde deel in ieder geval op de longlist voor 2020 van de prestigieuze prijs staat. 
Is dit dan de enige reden om dit boek te gaan lezen de komende tijd? Zeker niet! Op Hebban duiken er regelmatig leuke projecten op en het lezen van de Cromwell-trilogie middels een leesclub is er eentje van. Het boek Henry is getackeld en daar zijn we momenteel met zijn allen druk over aan het discussiëren. De eerste twee leesclubs zijn zo levendig en interessant, dat het gewoon onmogelijk is om dit derde deel niet te gaan lezen met deze fantastische groep mensen. 
Wat nóg leuker is, is het feit dat ik de leesclubs ook nog een keer mag coördineren! De spectaculaire schrijfstijl van Mantel, het uiterst fascinerende personage Thomas Cromwell en de inspirerende deelnemers zorgen bij mij voor een soort bubbeltjesgevoel. En in deze bijzondere coronatijden brengt me dat veel geluk. 
De spiegel & het licht wordt dus meer dan 1200 bladzijden lang genieten in de puurste vorm, verwacht ik. Mantel herschrijft de geschiedenis niet met deze trilogie, maar ze brengt de verstofte personages uit het verleden wel weer helemaal tot leven. Ik zou ook iedereen wil vragen om aan te sluiten bij de leesclub met een eigen exemplaar. We gaan er namelijk iets onvergetelijk van maken. 

Hetty is dol op boeken van Brokken en als dat dan ook nog in een samenleesproject gegoten zit…   

De eerste keer dat ik Jan Brokken live hoorde vertellen was in Zwolle tijdens een concertlezing, daar vertelde Brokken over zijn boeken In het huis van de dichter, De kozakkentuin en Baltische zielen. Ik was direct verkocht. Na zijn gesproken verhaal kon ik zijn werk nog meer waarderen. De kozakkentuin heb ik jaren geleden al eens gelezen en nu ik hem zo boeiend hoorde vertellen over de andere twee boeken besloot ik die ook gelijk op mijn WIL-lijst te zetten en natuurlijk heb ik ze ook aangeschaft. Inmiddels heb ik deze auteur Jan al twee keer live horen vertellen en ik krijg er geen genoeg van. 
Een tijd geleden besloot ik Baltische zielen in mijn samenleesoproep te zetten omdat dit verhaal, net als De kozakkentuin, gaat over Alexander von Wrangel. Van De kozakkentuin heb ik destijds enorm genoten en ik wil nu graag meer lezen over die von Wrangel, en natuurlijk genieten van de boeiende vertelkunst van Brokken! Het wordt een samenleesproject met Tea en Gerrie.
Mijn parel voor de komende twee maanden is dan ook zonder twijfel Baltische zielen. Ik ben ik erg benieuwd naar hoe Tea en Gerrie het boek ervaren en of zij net zo enthousiast over de vertelkunsten van deze schrijver zijn als ik.

Ook Nathalie verheugt zich op het klapstuk van de meest spectaculaire Hebban-leesclub van dit jaar en kaapte daarmee een van mijn parels weg voor de komende maanden

In juni en juli las ik Wolf Hall en Het boek Henry van Hilary Mantel. Weliswaar eigen exemplaren, maar ik sloot me wel aan bij de Hebban-leesclub onder de bezielende begeleiding van Evy. Daarom dat ik voor augustus uiteraard uitkijk naar het hopelijk even geweldige slot van deze trilogie, De spiegel en het licht. Dit boek wordt het spannendste denk ik. De trilogie beschrijft een deel van het leven van Hendrik VIII, de bekende Engelse koning die zes vrouwen had, vanuit de ogen van Thomas Cromwell. Thomas Cromwell was waarschijnlijk de belangrijkste adviseur en minister van koning Henry, en is nog nooit erg belicht geweest, heb ik begrepen. Mantel zet hem in het centrum van de gebeurtenissen aan het hof van Henry en laat de lezer alles meebeleven uit zijn ogen. De sage rond het huwelijk met Anne Boleyn (en de scheiding van Catharina van Aragon) vult de eerste twee boeken op een heel boeiende manier. Aan het einde van Het boek Henry, dat ik nu uit heb, is alvast de derde vrouw, Jane Seymour, op het toneel verschenen. De eerste twee boeken vond ik al prachtige romans waarin je de geschiedenis kan aanraken en kan meeleven met mensen van vlees en bloed. Deze trilogie is echt een aanrader volgens mij. Ik hoop dat deze klepper van rond de 1200 pagina’s weer genieten wordt! 

De heren zoeken naar een oude liefde 

Cies zocht in de de lijsten en vond iets nieuws, iets ouds, iets verfrissend, iets wat binnenkort opnieuw verschijnt.

Het is mij gelukt om een binnenkort te verschijnen boek te vinden volgens de 'oude criteria'. Niet zomaar een boek, maar iets bijzonders. Ik vond namelijk Het dode Brugge van Georges Rodenbach.
Rodenbach heb ik als zestienjarige leren kennen als een heerlijk fris zurig bier gebrouwen in het West-Vlaamse Roeselare. Het was jarenlang mijn favoriete bier. Het is alleen zo lastig te vinden 'boven de Moerdijk'. Op het etiket van flesjes Rodenbach stond een afbeelding van de Vlaamse dichter Albrecht Rodenbach (familie van de bierbrouwers). Zijn poëzie vind ik maar niets. Een aantal jaren geleden kwam ik erachter dat er nog een schrijvende Rodenbach was. Georges Rodenbach (1855 - 1898), ook familie van de brouwers, schreef vooral Franstalige gedichten. Hij heeft één roman geschreven, Bruges-la-Morte (1892). Deze roman is al eerder in het Nederlands vertaald. Tot op heden is het mij nog niet gelukt (heb ik niet hard genoeg mijn best gedaan) om een exemplaar te vinden. Ik kijk er dan ook naar uit om in de komende maanden op een zonnige achtermiddag met twee Rodenbachs (bier en boek) voor me de vraag te beantwoorden: wat is er beter het bier of het boek? En ja, het boek is meerdere keren verfilmd.

Jan, doet doet het net even anders. Hij verzwijgt de echte reden en we mogen raden. Het is vast dat hij weer die kleine jongen van vroeger wil zijn, de ridder net als het personage in het boek. Ridder Jan! Het kan haast niet anders dan dat hij dit boek daarom zo snel mogelijk wil lezen... 

Ik heb de voorbije maanden de blaren op mijn ogen gelezen. De stapel te recenseren boeken werd maar niet minder. Steeds lagen er minimaal vijf te wachten op mijn oordeel. Ik heb vorige week de laatste thriller/roman van de stapel gerecenseerd, een klepper van 725 pagina’s. Tijd om eindelijk uit mijn boekenkast Nobel Streven van Frits van Oostrum te pakken. Als subtitel staat op de cover 'het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van ridder Jan van Brederode'. Eigenlijk is het boek een biografie van Van Brederode, maar Van Oostrum weet als geen ander de wereld van de late middeleeuwen tot leven te brengen. Van Brederode werd in 1372 geboren op kasteel Santpoort, en sneuvelde veertig jaar later roemloos als ridderlijke huurling. Op de achterflap staat te lezen dat het boek leest 'als een historische detective'. Van Oostrum was hoogleraar oudere Nederlandse letterkunde en won met Maerlants wereld in 1996 de AKO Literatuurprijs. Zijn boek Wereld in woorden, de geschiedenis van de Nederlandse literatuur 1300-1400, heb ik verslonden. Wat een verteller is die man. Het is dus een nobel streven van mij om de komende weken dit boek eindelijk eens te gaan lezen. Dat is de parel voor mij. Potverdorie: vallen er zojuist vier recensieboeken op de deurmat. Wat ga ik doen?

Ook Martin vond iets terug waar naar hij al lang op zoek was. Dit wordt bekroond met een tentoonstelling

Een jaar of veertig geleden werkte ik bij een kleine uitgeverij in België die onder meer de boeken van Meulenhoff, De Bezige Bij en Bert Bakker distribueerde in Vlaanderen. Een van de voordelen van dat werk was dat je dicht bij de bron zat als het aankwam op het aanschaffen van eerste drukken, waarop je dan ook nog eens een vorstelijke personeelskorting kreeg. Dat er geregeld auteurs langskwamen die niet enkel hun eigen boeken maar ook die van anderen kochten, was een bijkomend voordeel. Op die manier ben ik aan heel wat gesigneerde boeken geraakt. 
Een van de eerste boeken waarop ik mezelf trakteerde, was een boek met een keuze uit de brieven van Vincent van Gogh aan zijn broer Theo. De schilder Van Gogh mocht al heel lang op mijn bewondering rekenen, de schrijver Van Gogh moest ik nog ontdekken. Een van de wegen naar die ontdekking was dat boek, waarvan ik me de titel helaas niet meer herinner. Ik heb dat boek ooit, heel lang geleden, aan iemand uitgeleend en nooit teruggekregen. 
Helaas weet ik allang niet meer bij wie het nu al menig jaar ten onrechte ligt. Maar ik hoef het niet meer teug. Want bij uitgeverij Prometheus verschijnt rond eind september, begin oktober Troost voor bedroefde harten, een ruime bloemlezing uit de vele brieven die van Vincent van Gogh bewaard zijn gebleven. Dat boek moet en zal ik hebben. Omdat ik de schrijver Van Gogh opnieuw wil ontdekken. Het staat dan ook op de eerste plaats van mijn oneindige leeslijst. Een leuke extra is dat de uitgave van dit brievenboek gekoppeld is aan de tentoonstelling ‘Je liefhebbende Vincent’, die van 9 oktober 2020 tot en met 10 januari 2021 in het Van Gogh Museum (Amsterdam) loopt. 

Omdat Wolkers 95 jaar geleden geboren is

En ik? Zoals gezegd, gingen Nathalie en Evy er al met een van mijn parels lopen. Gelukkig bleek er nog een oude, maar prachtige parel in mijn kast te staan. 

Bij het maken van mijn planning van mijn eerste Reading Challenge op Hebban in 2016, stond dit boek al klaar in de kast. Uiteindelijk heb ik de bewuste categorie niet afgevinkt. Jan Wolkers bleek alweer een struikelblok, net als tijdens mijn schooltijd, ondanks de voorliefde van mijn docent voor de romans van Wolkers. Zelfs de film Turks Fruit heb ik niet gezien. Maar in de komende maand gaat het er dan toch echt van komen, want dan lees ik Terug naar Oegstgeest. Waarom? Omdat ik nog nooit in Oegstgeest ben geweest. Omdat het in oktober 95 jaar geleden is dat Wolkers geboren is. Omdat het dit jaar 55 jaar geleden is dat deze roman verschenen is. Omdat de titel nog altijd op de leeslijsten van middelbare scholieren prijkt. Omdat ik toch echt eens een keer iets van die literaireprijzenweigeraar zal moeten lezen. Omdat ik bijna een jaar geleden dolblij was dat ik Turks Fruit als graphic novel kreeg van Marieke (en ook die nog niet gelezen heb). Omdat het ook deels over een zieke broer gaat, dat ik dat moeilijk vind maar dat ik toch nu gewoon even aan moet gaan. En last but not least omdat ik dit komende maand als meeleesproject afgesproken heb met Ine, Ellen en Karin. Lees je ook mee?  

Zo hebben we twee keer Brokken, tweeëneenhalf keer Mantel, een biertje, een ridder en schilder en schrijver Van Gogh. Tel daarbij de Tsjechische Sindelka, de Hongaarse Bánnfy, de onvolprezen Fry en de literaireprijzenweigeraar Wolkers en je hebt een juwelendoos vol parels waar we wel even mee vooruit kunnen. Toch kijk ik stiekem al weer uit naar de volgende editie.

• Vind jij een van deze redenen ook goed genoeg om een van deze parels op te pakken en te gaan lezen? Of heb jij zelf een vreselijk goede reden opgemerkt om een parel aan te schaffen deze maanden? Laat het ons hieronder in de reacties weten.