Onze club heeft er mogelijks een nieuw lid bij. Saar draait even met ons mee en bekijkt dan of onze club iets voor haar is. Wij zijn uiteraard blij met haar enthousiasme en laten haar dan ook met veel plezier de spits afbijten van onze favorietenlijstjes van de voorbije twee maanden.

Saar: Voor mijn favoriet van september/oktober wil ik Pijn van Zeruya Shalev opgeven. In haar eigen poëtische schrijfstijl neemt Zeruya Shalev je mee in het hoofd van Iris. Ze zigzagt je door de vele gedachten en gevoelens die Iris heeft bij de aanslag die haar leven tien jaar eerder verwoestte. Je wordt meegenomen in de maalstroom van verliefdheid en verdoving wanneer ze haar oude jeugdliefde weer ziet en de liefde opnieuw opflakkert. Je doorleeft haar bezorgdheid wanneer haar dochter door een goeroe wordt meegesleurd in een vreemde sekte. Pijn is als een storm die je tot in detail volgt en die je dagen later nog steeds achtervolgt.

Anne: Ik deelde de afgelopen twee maanden twee keer 5 sterren uit. De eerste keer voor Foon van Marente de Moor. De Moor weet de verschillende thema’s in haar roman op meesterlijke wijze met elkaar te verbinden, hierdoor ontstaat vanaf de allereerste pagina een onheilspellende en mysterieuze sfeer die de aandacht van de lezer tot het eind toe vasthoudt. Foon is een prachtige roman waarin mooie zinnen over elkaar heen buitelen zonder pretentieus te worden, die een sfeer van begin tot eind weet vast te houden. De tweede vijf-sterren-beoordeling deelde ik technisch gezien nog niet uit omdat we nog moeten beginnen met de discussie rond In het zwart van de spiegel van Peter Delpeut, maar hoe dan ook is dit prachtige boek een aanrader voor iedereen die van kunst en 'slow-reading' in de beste zin van het woord houdt!

Helena: September en oktober waren drukke maanden voor mij, waarin ik iets minder heb gelezen dan mijn gewone gemiddelde van ruim twee boeken per week. Bij de titels die ik las staan een heleboel boeken waarvoor op Hebban of in andere media al veel aandacht is geweest, daarom kies ik voor Ponti van Sharlene Teo. Dit boek speelt zich af in Singapore en kent drie bijzondere verhaallijnen in drie verschillende tijden. De beste verhaallijn vond ik die van de zestienjarige Szu, maar ook die van haar moeder Amisa, die in de jaren zeventig de hoofdrol heeft gespeeld in een serie horrorfilms die inmiddels een cultstatus hebben bereikt, vond ik knap geschreven. De derde verhaallijn is die van de vriendin van Szu, Circe, die jaren later terugblikt op haar vriendschap met Szu en die toevallig ook betrokken raakt bij de remake van dezelfde filmreeks als die waarin de moeder van haar beste vriendin heeft gespeeld. Mijn recensie vind je hier.

Ine: Een aanrader is De Wand van de Oostenrijkse Marlen Haushofer. Het is een bevreemdend boek uit 1963 over een vrouw die in een bizarre situatie terechtkomt. Tijdens een vakantie in een buitenverblijf in de bergen is er van de ene dag op de andere een glazen wand ontstaan in een ruim gebied rond de vrouw. Ze leeft maar ze is alleen. Aan de andere kant staat het menselijke leven stil. Een dagelijkse routine en het gezelschap van een paar dieren houden haar staande. Hoe ze omgaat met eenzaamheid, angst en twijfels, maar ook over hoe ze weet te overleven, lezen we in wat ze hierover neerschreef in een dagboek. Van dit boek is ook een prachtige film gemaakt, maar lees eerst en kijk daarna.

Nathalie: Er zijn twee heel verschillende boeken van september en oktober die me het meest bevielen. Tegenwoordig heet iedereen Sorry van Bart Moeyaert is een boek waarin we Bianca beter leren kennen evenals de nieuwe soapreeks 'Hier bij ons'. In dit artikel lees je waarom je dit boek absoluut gelezen moet hebben. In september las ik ook de magistrale roman De nazi en de kapper van de Joods-Duitse auteur Edgar Hilsenrath. De ik-persoon uit het boek, Max Schulz is een Duitse jongen uit een gemarginaliseerd milieu, die zich als 'rasechte Ariër' ziet. Na de oorlog neemt hij de identiteit aan van zijn Joodse buurjongen, Itzik Finkelstein, die samen met zijn ouders de oorlog niet overleefde. Al goed dat Hilsenrath zelf een Jood was, een auteur van een andere afkomst was amper met de zo argeloze en humoristische toon in een boek over dit onderwerp weggekomen. Want dat is ook wat ik het meest onthield van deze roman, ondanks de ontelbare andere trucs die erin verstopt zitten van omdraaiingen van de geschiedenis, spiegelingen, enz. In 1971 verscheen dit boek eerst in Engelse vertaling in de VS, pas in 1977 kon Hilsenrath een Duitse uitgeverij overhalen om ook zijn Duitse origineel uit te geven. Die uitgever heeft het zich achteraf niet hoeven te beklagen. 

Gigi: Ik heb heel wat bijzondere en mooie boeken gelezen en ik zou er graag drie of vier hier bespreken maar dat is niet de bedoeling. Ik las één boek dat er echt uitsprong en het is wederom een klassieker die ik nomineer voor het meest spectaculaire boek van de afgelopen twee maanden. Eline Vere is een Haagse roman uit 1889, het debuut van Louis Couperus, een schrijver die niet meer weg te denken is uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Hij schreef een verhaal over dat ene rijke en begaafde meisje dat opgroeide in de 19e eeuw. De jonge vrouw die haar draai niet wist te vinden in de kringen waarin ze vertoefde, in de wereld die haar omringde. Met prachtige zinnen en mooie beschrijvingen lees je in verouderd Nederlands over het wel, maar vooral ook het wee, van een aantal welgestelde Haagse gezinnen met als hart van de roman het leven van Eline zelf.

Harriet: Terugkijkend naar wat ik afgelopen twee maanden gelezen heb, valt het op dat veel boeken van mij 4 sterren kregen. Het zijn dus topmaanden geweest wat goede boeken betreft. Patricia van Peter Terrin vond ik absoluut een fantastisch boek, een leeservaring die mij nog lang zal bij blijven. Toch wil ik een ander boek noemen als favoriet van september/oktober, namelijk Bevrijding van Elizabeth Jane Howard. Bevrijding is het vierde deel van de serie rondom de familie Cazalet. Na in de eerste drie delen met de familie Cazalet de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog en de oorlog zelf te hebben meebeleefd in de eerste helft van dit jaar, was het weer heerlijk om alles te lezen over de wetenswaardigheden van deze familie in de jaren na de bevrijding. Even weer ondergedompeld te worden in het Engeland van net na de oorlog en lezen hoe de kinderen van voor de oorlog volwassen zijn geworden en hun leven weer oppakken. Zoek je nog een dikke klepper voor het einde van dit jaar, dan is dit een aanrader.

Sigried: Ik kan deze keer kort zijn. Ik was jaren geleden overdonderd door Birk, het debuut van Jaap Robben. Met Zomervacht is hij erin geslaagd om me opnieuw een waardevolle leeservaring te geven. Het boek is grappig, spannend, ontroerend en beklemmend. De schrijfstijl is recht voor de raap en aangrijpend. Ik kan me volmondig aansluiten bij de recensie die Helena eerder over dit boek schreef. Ik begin nu alvast uit te kijken naar Robbens volgende roman.