De zomer is lang. Soms te warm om actief te zijn. Soms te regenachtig om buiten te komen. Soms te dit, soms te dat en soms net goed... Lezen biedt zo vaak een uitkomst. We stapelden vlak voor de zomer onze 'willen we deze zomer lezen'-boeken op elkaar. Maar zit er ook een dikke klepper bij?

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans

TEA – verdiept zich in alles rondom Rusland, maar zomers behapbaar

Zeker, Het schaarse licht van Nina Haratischwili schijnt bijna 900 pagina’s te hebben en belooft dus vele uren leesplezier. Ik verheug me erop omdat Het achtste leven een ware beleving was, kwam natuurlijk ook door de enorme leesclub die we hadden en de lol om het hele boek met die groep uit te pluizen. Nu de actualiteit ons met de neus op de feiten drukt ben ik extra gemotiveerd zoveel mogelijk te lezen over alles wat zich afspeelt rondom Rusland. De romanvorm maakt het net even wat meer behapbaar, wat minder direct misschien?

JAN – leest een dik gesigneerd boek - maar heeft de echte auteur wel zijn handtekening gezet? ;-) – en een klepper waarbij de niet-achterflaplezers even hun ogen moeten sluiten

Er zit zeker een dikke klepper bij. Alkibiades van Leonard Ilja Pfeiffer (gesigneerd en wel)(zou ik toch even nakijken, Jan ;-) ) heb ik bij een lezing gekocht.

Maar die moet nog even wachten. Van Uitgeverij In de Knipscheer kreeg ik Zena’s Arena van Pim Wiersinga toegezonden. Kleppertje, hoor. Het zou een gelijkaardige roman zijn als Alkibiades. Wiersinga heeft vele jaren aan deze roman gewerkt.

Op de achterflap staat het volgende te lezen: “Niet elk meisje uit de provincie zou zich ten doel stellen De Rerum Natura van Lucretius in haar beste Grieks te vertalen, maar zó houdt Zena, geboren rond het jaar 390, de nagedachtenis in ere van haar moeder, die weigerde te zwichten voor het nieuwe geloof. Na de dood van haar moeder en de plundering van het landgoed van hun beschermheer slaat Zena op de vlucht. Zij ontmoet ‘de laatste der klassieke dichters’ Claudianus en zijn klasgenoot Synesius. Beiden waren leerling van de filosofe Hypatia.

In de wereldstad Alexandrië bloeit Zena op. Niet zozeer als Hypatia’s leerlinge maar veeleer als steractrice in het theater, waar Claudianus de scepter zwaait. Zena’s bruuske leergierigheid zal Hypatia de ogen openen voor pijnlijke waarheden uit haar eigen verleden, haar echte vader, kortom haar ‘door de zee verzwolgen Ithaka’…

Zena vindt aansluiting bij een vriendengroep waar rappe conversatie vergezeld gaat van uitbundig gelach. Helaas koesteren deze vrienden een zieltogende wereld, waarin patriarchen geen gezag naast zich dulden en hun trawanten theatervoorstellingen verstoren om christenen en joden tegen elkaar op te zetten: massavorming avant la lettre. Te midden van die wanhoop vindt Zena, voordat zij Egypte voorgoed zal verlaten, haar ware doch kortstondige liefde.”

Geen makkelijk verhaal lijkt me, maar ik kijk er wel naar uit om dit boek te lezen. Kan ik me weer eens lekker in de Griekse oudheid verdiepen.

CIES – heeft verplichte kost op zijn bord

Op mijn lijstjes van nog te lezen dikke kleppers staat Edgar Allan Poe - Alle verhalen. Verplichte kost wanneer je van plan bent om iets te schrijven over Amerikaanse korte verhalen. Poe is net niet de 'uitvinder' van dit literaire genre. Keer op keer, niet alleen bij Poe, merk ik dat ik het prettig vind, zeker bij dikke verhalenbundels, om die niet in een keer uit te lezen, maar af en toe een paar verhalen om daarna iets anders te lezen. Zo komt deze dikke klepper vanzelfsprekend nooit uitgelezen. Bovendien is het zo'n dik boek dat het niet prettig is om mee te nemen op reis, in de trein en ook hangend in een tuinstoel is het geen handzaam formaat. Daarom ook maar een digitale versie op mijn telefoon gezet.

INE – kiest een zwaar zwaarwichtig boek, maar is vol moed

Alkibiades van Ilja Leonard Pfeijffer staat klaar als dik zomerboek. Ja, enorm past er ook bij, want het is wel heel dik. En zwaar. Letterlijk, maar ook figuurlijk, want ik heb hier en daar al vernomen dat het wat doorzettingsvermogen vereist om het ook echt helemaal uit te lezen. Maar ik ga ervoor! Ik heb er Pfeijffer zelf over horen vertellen in de Gentse Vooruit en mijn nieuwsgierigheid is gewekt – als dat geen goed begin is!?

HARRIET – gaf zichzelf een cadeautje

Het vakantieboek dat ik dit jaar als cadeautje voor mijzelf kocht is De Lincoln Highway van Amor Towles. Wat is het heerlijker dan tijdens je eigen vakantie ook nog op een roadtrip door de Verenigde Staten uit de jaren 50 te gaan en dat allemaal vertelt door Amor Towles. Eerder las ik al van deze schrijver Graaf van Moskou. Wat kan hij goed vertellen, een dikke klepper die geen moment verveelt en dat hoop ik ook in zijn nieuwste boek te vinden. Gezien de lovende woorden van een groot aantal Hebbanners heb ik daar alle vertrouwen in.

HETTY – speelt een heel klein beetje vals

Op mijn zomerstapeltje ligt dit keer geen echte dikke klepper. Achteraf bezien van Elizabeth Jane Howard is het dikste boek en mag met 499 bladzijden officieel nog net niet tot de echte kleppers gerekend worden, slechts 1 bladzijde te weinig. Ik heb deze zomer bewust niet voor dikke kleppers gekozen, al lees ik die normaal wel heel graag. De afgelopen twee jaar heb ik weinig tijd gehad om veel te lezen en ik merk dat ik nog weer in die leesmodus moet komen, vandaar wat dunnere boeken die volgens mij, uit wat ik er over gelezen heb of van de schrijvers ken, ook wel makkelijk weglezen.

Achteraf bezien trok al gelijk toen het uitkwam mijn aandacht, sinds ik de Cazalets-boeken van haar gelezen heb ben ik wel een fan van haar schrijfstijl en elk nieuw uitgebracht boek heeft gelijk mijn aandacht. Tijdens het lezen van de Cazalets heb ik me voor het schrijven van blogs over de boeken een beetje ingelezen in het leven van de schrijfster. Het bleek toen al dat dit een bijzondere dame geweest is met een interessant leven. In de Cazalets zaten al verschillende elementen van het leven van de schijfster verweven, en nu dus het hele verhaal. Ik ben benieuwd.

GIGI – gaat voor twee kleppers en de eerste gaat al een tijdje mee - maar verdorie, wat is toch haar nummer 2?

Er staan twee kleppers op het programma deze zomer. Hiervan is Al wat schittert misschien het meest noemenswaardig. Toen dit boek in 2013 de Booker prize won, trok het al mijn aandacht mijn maar ik liet mij afschrikken door de dikte en moeilijkheidsgraad van het boek. Ik was er niet aan toe.

Enkele jaren later vond ik een tweedehands exemplaar op een boekenmarkt en ik dacht: misschien dat ik het ooit voor elkaar krijg om dit te lezen en de roman kreeg een prominente plaats in mijn boekenkast.

Een jaar geleden ben ik er in begonnen, samen met een leesmaatje. Wat een prachtig begin van een boek. Ondanks dat ik het prachtig vond lukte het mij niet om het uit te lezen doordat ik weer te veel boeken en boekklussen op mijn ‘hooivork’ nam. Ik nam mij voor om het in mei te lezen en nodigde anderen uit om mee te doen met een discussie in juni. Tjonge, daar ging het weer mis toen ik door omstandigheden in mei al mijn projecten even moest neerleggen.

Nu staat het gepland voor augustus en ik denk dat ik alle cheerleaders om me heen nodig heb om dit keer door te pakken. Ik weet zeker dat ik het mooi vind maar mijn concentratie laat het af en toe afweten. Op zo’n moment werken dunnere boeken vaak beter. Maar ik ga ervoor.

Hebben jullie zomerkleppers te lezen of gelezen? En kunnen jullie raden welke klepper Gigi nog gaat lezen?