Net zoals nu, kregen de leden van Literatuur onder de Loep zowat een jaar geleden eindejaarsvraagjes voorgeschoteld. Eentje was nogal confronterend en luidde: Welk boek kocht je in 2022 omdat je het per se snel wou hebben, maar las je nog niet? Nu we een jaar verder staan leek het me interessant om dit jaar te polsen hoe het met die boeken is gesteld. Zou het met deze vraag nog confronterender worden dan een jaar geleden? Vandaar deze eerste vraag in ons eindejaarsreeksje bij de overgang van 2022 naar 2023: Las je ze nu al?

TEA

Wat leuk om terug te kijken op uitgevoerde en onuitgevoerde leesplannen. Moest wel even spieken wat er allemaal gezegd is. Het schaarse licht van Nino Haratischwili had ik genoemd en heb ik dit jaar gelezen. Niet omdat ik beslist alles gelezen moet hebben wat ik in huis gehaald heb, maar omdat de angst dat dit boek tegen zou vallen in vergelijking met Het achtste leven ongegrond bleek.

GIGI  

Het was een dubbeltje op z’n kant want ik nam te veel hooi op mijn vork (of te veel boeken op mijn leesarm) rond de tijd van de leesclub die ik plande rondom Kruispunt van Franzen (je snapt wel dat het bijna een rotonde werd…). Als je dan bedenkt dat het een fikse klepper is kun je je voorstellen dat ik peentjes gezweet heb, bang dat ik het weer niet zou uitlezen. Maar het is toch gelukt en ik vond het echt een heel fijn en mooi boek. Het is mij dit jaar zelfs gelukt om een boek te lezen dat ik in 2022 al had willen lezen en dat maar bleef liggen, een boek dat Tea in 2023 wilde inhalen. Blijkbaar had ik deze nazomer genoeg licht (en leestijd) voor Het schaarse licht van Nino Haratischwili. Dat was weer een klepper die te lang bleef liggen, maar nu toch een gelezen-vinkje kreeg.

CIES

Ik had gelukkig maar één titel, Rotterdam van Arjen van Veelen, genoemd van een recent aangeschaft boek dat ik nog niet had gelezen. Aan dat boek was ik toen net begonnen en heb ik kort daarna ook uitgelezen.

Wat ik toen niet heb gedaan, omdat het ging om in 2022 aangeschafte boeken die we nog niet gelezen hadden, is een inventarisatie maken van alle boeken die ik ooit heb aangeschaft, maar nog steeds niet heb gelezen. Om eerlijk te zijn ik durf niet eens deze inventarisatie te maken, ‘bang’ voor het grote aantal boeken dat ik in kasten en dozen aan zal treffen met ooit gekocht, maar nog steeds niet gelezen boeken.

JAN

De boeken liggen nog steeds op de te lezen stapel. Niet aan toe gekomen door al die recensieboeken die me toegestuurd worden. Die krijgen voorrang. Dus geen Zuivering vanTom Lanoye en ook geen De mannen van Maria van Anneloes Timmerije. De enige ‘stapeltjesboeken’ die ik wel las waren boekenweekgeschenken en -essays van de laatste jaren. Toch nog iets van de stapel ‘weggelezen’ dus. Met name De eerlijke vinder van Lize Spit en Het warmtefort van Lucas Rijneveld spraken me enorm aan.

HARRIET

Het laatste kleine regeltje in mijn tekst van vorige jaar was: ‘Volgend jaar gaat dit vast en zeker lukken.’ Maar je zult het vast wel al snappen, het is dit jaar vast en zeker niet gelukt. Niet dat ik het niet geprobeerd heb, ik ben heel dapper begonnen in Gezelschap van Ali Smith, maar het was wrong time, wrong place. Ik had namelijk bedacht dat dit één van de boeken kon zijn voor mijn ‘een boek per dag’-challenge. Echter na een bladzijde of tien zonk de moed mij in de schoenen. Dit was niet een boek om in één dag uit te lezen. Ik las te langzaam zodat het niet qua tijd zou passen en ook de inhoud verdiende de aandacht van meer dan één dag. Niet gelezen dus en ook niet meer opgepakt in de rest van het jaar. Er zaten te veel andere boeken in de weg. Maar wellicht gaat het in 2024 wel lukken.

INE

Ik geef mezelf 50 procent. Van de vier genoemde boeken las ik er (maar) twee. Ik las Ogen van de Rigel van Roy Jacobsen, nadat ik eerder deel 1 en 2 las. Deel 4 staat al voor volgend jaar klaar in mijn kast, ik laat de familie Barrøy nog niet los. Ook Honger van Knut Hamsun heb ik gelezen: wat een aangrijpend en goed boek! 50 procent, dat wil natuurlijk ook zeggen dat ik er 2 van de 4 nog niet las: De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst en Alles echt gebeurd van Jeroen Brouwers. Het eerste bleek steeds te dik, het tweede wil ik nog een beetje sparen zodat ik nog wat ongelezen in huis staan heb van mijn lievelingsauteur. Maar wie weet lees ik ze allebei in 2024...

Tja, sommigen onder ons hebben een schitterend rapport, eentje is met de hakken over de sloot (zegt ze zelf) en anderen lijken hopeloos verloren. Erg hé! Maar hoe zit het met jullie? Zijn jullie geslaagd? Kijk ook even goed onder het artikel van vorig jaar, want daar staan toch ook wat reacties van jullie...

Zin in meer van dit? Heel binnenkort blikken we grondiger terug op ons leesjaar 2023.