Jan: Ik kan het niet helpen, ik weet niet hoe het komt. Misschien omdat ik als Nederlander vlak bij de Belgische grens woon. Ik heb een stuk of tien boeken gelezen in maart/april en drie Vlaamse schrijvers hebben de meeste indruk op mij gemaakt, waarvan er twee hun debuutroman presenteerden. Hans Fiers met Door jouw ogen, een roman die speelt net voor en in de Eerste Wereldoorlog en die de zinsloosheid van strijd aangeeft, maar als echt thema vergeving heeft. Dirk van Boxem schreef met Morgenster een roman waarin hij feit en fictie met elkaar verbindt. Inspiratie het huis Morgenster in Antwerpen. Het is een mooi voorbeeld van de art-nouveau architectuur aan het begin van de 20e eeuw. Het huis ziet er uit als het gezicht van een vrouw. Dat inspireerde deze debutant tot een fantastische roman, die niet eens werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs. Erik Vlaminck was een schrijver die me door Nathalie van de Literatuurclub werd aanbevolen. En terecht. De titel alleen al is een feest: Een berg mens onder witte lakens. Wat een prachtig tragisch-komisch verhaal. Kortom drie boeken om zeker te lezen!!

 Ine: In maart/april las ik wat minder dan gewoonlijk. Toch heb ik twee uitschieters ontdekt. Over De goede zoon van Rob van Essen heb ik het al vaak gehad in allerhande cafés, de leesclub en artikelen over de Libris Literatuur Prijs (joehoe, prijs gewonnen!). Het is te gek om dat alles hier nogmaals te herhalen, ik geef maar één woord mee: aanrader! Het boek waarover ik het nu over wil hebben, is Welkom in Amerika van Linda Boström Knausgård. Een prachtig fleppertje over de 11-jarige Ellen die plots beslist om niet langer te praten. Door voor de stilte te kiezen verandert heel haar jonge leven. Van een vrolijk kind met veel vriendjes om zich heen, wordt ze een stil meisje dat haar eenzaamheid koestert. We lezen haar monoloog, we volgen haar gedachtenkronkels en komen stukje bij beetje te weten wat er met haar is gebeurd en gebeurt. Het is een prachtig diepgaand boekje. Het inlevingsvermogen van de schrijfster is fantastisch goed. Deze korte roman leest erg vlot, maar het is geen snel boek. De zinnen zijn er om traag te savoureren. Je raadt het al, ook dit is een aanrader.

Nathalie B.: De boeken die ik in maart en april het liefst gelezen heb, zijn Een berg mens onder witte lakens van Erik Vlaminck en Echte Amerikaanse jeans van Jan Guillou. Met het boek van Erik Vlaminck was het een warme terugkeer naar zijn leefwereld van volksverhalen en echte volkse taal. Er is al wel wat verteld over onze ontmoeting met de auteur en het boek op deze spot. Eind april zat ik even vast met wat ‘moetjes’ en had ik een boost nodig met wat lichtere/dunnere lectuur. Daar zorgden die tweede titel en ook de prachtige novelle De poppendokter van Diane Broeckhoven dan weer voor. Echte Amerikaanse jeans is het zesde deel in de historische Grote Eeuw-serie van de Zweedse auteur Jan Guillou, waarmee je telkens dus in de roetsjbaan van de 20ste eeuw terechtkomt. Dit boek was weer in een andere vorm dan alle vorige, de eerste 4 waren echte romans, het 5de deel een echt spionageverhaal en dit deel is een boek waarin wordt afgewisseld tussen het perspectief van een 9-10-jarige jongen die enkele beslissende jaren uit zijn kindertijd beschrijft en het perspectief van diezelfde jongen die man en beginnend schrijver is geworden 10 jaar later, waaruit op bijna meta-niveau commentaar wordt gegeven op wat en hoe hij schrijft als die 10-jarige jongen. Erg origineel gevonden! Het meest onthutsende dat ik heb gelezen is dan weer het non-fictieboek Niemand wil ze hebben van Linda Polman, over de migratiepolitiek van de EU en bij uitbreiding de ‘westerse landen’. Ik kan wel niet echt zeggen dat ik dat het ‘liefst’ gelezen heb natuurlijk.

Anne: In de afgelopen twee maanden gaf ik twee boeken 5 sterren en dat waren allebei Libris-genomineerden, namelijk Drift van Bregje Hofstede en Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Van deze twee sprong Grand Hotel Europa er toch nog een klein stukje verder bovenuit. Dit boek is een aanrader voor iedereen die van het werk van Pfeijffer houdt en beter dan dat, een aanrader voor iedereen die een roman met kritische uitweidingen over actuele onderwerpen kan waarderen. Een ode aan Europa met een melancholische ondertoon die de lezer aan het denken zet en keer op keer de spijker op de kop slaat.

Harriet: De maanden maart en april waren voor mij mooie leesmaanden met vele mooie boeken. Maar liefst 7 boeken kregen van mij 4 sterren. Toch sprong daar een boek tussen uit. Een boek dat een echte ontdekking was, nooit zou ik zelf dit boek zijn gaan lezen en daarom is het zo fijn als je dan zo'n pareltje ontdekt. Ik las Kamer van Emma Donoghue samen met mijn zoon voor zijn leeslijst voor Engels. Een indrukwekkend en beklemmend boek dat je nog lang bij blijft. En wat had ik interessante discussies met mijn zoon over dit boek, ook dat maakte het extra bijzonder.

Gigi: Kan het zijn dat je een boek echt prachtig, kunstig en knap geconstrueerd vindt, een topper dus, maar dat je een ander boek liever las? De afgelopen twee maanden las ik niet zo veel en maar vier literaire boeken en enkele jeugdboeken. Een tweetal jeugdboeken vond ik geweldig maar die horen niet in dit artikel thuis. Ondanks dat maar vier boeken in aanmerking komen voor dit artikel zitten daar dus een fantastisch geschreven boek en een boek waar ik erg blij van werd bij. De goede zoon van Rob van Essen is een literaire parel en, ondanks dat ik vier boeken van de Libris Literatuur Prijs niet las, is dit voor mij de enige echte en terechte winnaar van deze prestigieuze prijs door het mooie taalgebruik, het vernieuwende en originele aspect en het goed geconstrueerde verhaal. Toch voelde ik me meer comfortabel bij Ilja Leonard Pfeijffers Grand Hotel Europa. Het is sterk geschreven, goed in elkaar gezet en indringend en toch heeft het boek van Van Essen heeft nog net iets extra’s op literair niveau. Juist omdat ik ontzettend veel geleerd heb van Grand Hotel Europa, zoveel nieuwe inzichten gekregen heb en enorm genoten heb van de schrijfstijl, ironie en zelfspot van Pfeijffer wordt dit boek mijn topper van de maanden maart en april.

 Saar: Favorieten van maart en april? Je zou bijna verwachten daar een boek van de Libris Literatuur shortlist op te vinden. De afgelopen maanden stonden namelijk vooral in het teken van deze literatuurprijs. Toch is het geen boek van de Libris-shortlist dat ik deze keer wil noemen. Mijn favoriet van maart en april springt er met kop en schouders bovenuit, zo erg dat ik voor één keer zelfs niet hoefde te twijfelen of lang na te denken. Een bijna volmaakte vriendschap van Milena Michiko Flasar is mijn favoriet van de afgelopen twee maanden. Ergens in Japan is een jongen zo aangedaan van de snelheid en de eisen van de samenleving dat hij zich opsluit in zijn kamer en jaren niet naar buiten komt. Maar wanneer hij toch zijn veilige plek verlaat, gebeuren er prachtige dingen. Deze roman is niet dik. Hoogstens 157 pagina's telt dit boek. Toch heeft Flasar in deze roman zoveel meer gestopt dan wat er in haar woorden te lezen valt. Het zijn niet haar woorden zelf, maar alles wat erachter en eronder zit dat dit boek echt de moeite waard maakt!