Bij Literatuur onder de Loep  krijgen en geven we bijzonder graag tips. Dat deden we in het oude jaar en blijven we natuurlijk ook in het nieuwe jaar doen!

De antwoorden op twee vragen vinden jullie hieronder:

Lazen jullie de tips die we elkaar voor 2023 toespeelden?

Welk boek dat jij las in 2023 zouden wij écht moeten lezen in 2024?

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans

OUD OUD OUD

Lazen jullie de tips die we elkaar voor 2023 toespeelden?

TEA

Van de tips las ik De knetterende schedels, erg indrukwekkend. Dit soort kleinigheden heb ik ook gelezen, was blij met de tip, een pareltje. Aan Een half leven kwam ik niet toe, is een beetje op de achtergrond terecht gekomen.

GIGI  

Nope, nope, nope, maar er is hoop.

Twee van de genoemde boeken die geadviseerd werden had ik al gelezen vóórdat dit artikel verscheen; te weten Apeirogon (Jaja, dat was mijn eigen tip, ik weet het…) en Dit soort kleinigheden. Drie andere boeken trokken enorm mijn aandacht en die heb ik dan ook aangeschaft… na de jaarwisseling. De gebeurtenis van Terrin staat te wachten op een leesclubje of leesbuddy. Het nauw van Ann Petry heb ik in huis maar ik wil eerst De straat lezen samen met Angèle voordat ik Het nauw open. De knetterende schedels van Roger Van de Velde staat niet alleen in de kast maar er is zelfs een datum gepland om het samen met Cies te gaan lezen. Wel een datum ver in 2024, maar toch, het plan is er. Blijkbaar lees ik tips met een behoorlijke vertraging. 

CIES

De tip van Jan aan ons allen om De knetterende schedels van Roger Van de Velde te lezen heb ik nog niet helemaal opgevolgd. Ik heb het boek wel al lang in huis en ik heb met Gigi een afspraak om dit boek ergens (Augustus?? Gigi help!) in 2024 samen te lezen. Dus dat komt wel goed al duurt het allemaal net even iets langer dan oorspronkelijk gedacht, verwacht en gehoopt.

JAN

Ik heb geen van de tips van anderen gelezen.

HARRIET

Van alle mooie tips die er zijn gegeven las ik er geen één. De tip van Ine, Dit soort kleinigheden, van Claire Keegan was absoluut een tip die ik ook zou kunnen hebben gegeven, genoten heb ik van dat boek. Dit afgelopen jaar las ik echter een boek van Claire Keegan dat ik nog mooier vond, namelijk Pleegkind. Een klein, dun boekje maar wat wordt er veel in verteld. Ik las het binnen een paar uur uit, maar was er nog dagen mee bezig.

INE

Ja, ik las een boek van Roger Van de Velde: De knetterende schedels. Dat was zeker de moeite waard en een aanrader. Goeie tip, Jan. Apeirogon van Colum McCann las ik nog niet. Om de een of andere reden roept het me nog niet. Dat is misschien vreemd, want velen roepen hoe goed het is. Misschien vermoed ik dat het te moeilijk is, ik begrijp immers de titel al niet. Dunkelblum Zwijgt van Eva Menasse en Zwijgmannen van Jaap Robben, twee andere tips van Gigi, staan op mijn verlanglijstje. Ze zullen zeker nog gelezen worden. Van Ann Petry las ik nog niets. Er staan wel enkele boeken op mijn WIL. Het werk van Ton Lemaire klinkt erg goed, maar ook daar ben ik nog niet aan toe gekomen. Sorry, Tea.De tip van Harriet las ik wel. Half leven van Aya Sabi zat bij de boeken die ik voor de debuutprijs las.Ik zag ook een rijtje mooie tips staan die ik allemaal las, maar ja, die gaf ik zelf... Ik bestempel mezelf dus ook voor deze categorie als half geslaagd.

NIEUW NIEUW NIEUW

Welk boek dat jij las in 2023 zouden wij écht moeten lezen in 2024?

TEA

Trap ik een open deur in wanneer ik Ik kom hier nog op terug - Rob van Essen voordraag als tip? Op de valreep verschenen in 2023 krijgt het nu al een tweede druk. De recensies zijn lovend, ik was ook verpletterd en blijk zelfs nog iets gemist te hebben. Dat zijn fijne boeken, schatten zonder bodem waaruit je kunt blijven putten en die je bijblijven. Nirwana - Tommy Wieringa vind ik ook een aanrader, bevat veel thema’s, een literaire pageturner.

GIGI  

Oei, dat is lastig.

Ik las best veel goede boeken in het afgelopen jaar, maar dat maakt het niet eenvoudig om een specifieke roman te adviseren. Gebr. van Ted van Lieshout vond ik erg mooi maar dat is toch net iets meer gericht op de Young Adult doelgroep. Mijn lieve gunsteling van Lucas Rijneveld is prachtig maar wel voor mensen met een sterke maag, gecombineerd met de lust om boeken met een afwijkende opbouw en schrijfstijl te lezen. Voor Oorlog en oorlog geldt bijna hetzelfde. Die sterke maag is net niet nodig, maar je kunnen onderdompelen in een bizarre manier van schrijven bij een nog meer bizar onderwerp met vooral filosofische ondertonen vraagt wel veel van een lezer. Niet iedereen heeft dat er voor over. Stoner van John Williams en Gloed van Sandor Marai zijn sublieme boeken maar je moet van een bepaalde traagheid houden en niet iedereen doet dat. Al wat schittert, is meer dan schitterend maar dik (klepperdik) en wederom afwijkend van opbouw met een laagje magie of magisch realisme. Dat vindt niet iedereen een fijne combinatie. Dan rest mij niets anders dan een boekje te tippen dat dun is met een heerlijk relaxte opbouw. De schrijfstijl, die er niet uitknettert of extreem opvalt, is zonder poespas dus echt goed te doen. Het onderwerp is niet opvallend urgent, of extreem schrijnend maar wel hilarisch, een beetje pijnlijk en vol herkenning. Het is zo’n boek dat eenvoudig tussendoor past waarbij je achteraf zegt:"Wat een fijne novelle." Ik hoop dat jullie alsnog nieuwsgierig geworden zijn naar mijn tip voor jullie. Het gaat om Terug op de achterbank van Olivier Willemsen. Ik ben benieuwd wie dit boek op zal pakken. 

CIES

Moeten? Moeten? Ik vind dat zo'n zwaar woord. We lezen nog altijd voor ons plezier. Al zijn de twee aanraders (ik heb de vorige keer geen tips/'moetjes' doorgegeven, dus mag ik er nu twee??) die ik heb, allesbehalve plezierige, opgewekte of vrolijke boeken:

Henri Barbusse - De hel  Dit is er eentje voor de liefhebbers van filosofische romans. Het is de literaire schakel tussen de grotvergelijking van Plato en het door Sartre gepopulariseerde existentialisme.

Marcellus Emants - Een nagelaten bekentenis Dit is er eentje voor de liefhebbers van Nederlandstalige literatuur. Een nagelaten bekentenis is misschien wel de beste Nederlandstalige naturalistische roman. Eerder dit jaar heb ik deze roman weer eens herlezen en ook al wordt 'de plot' van het verhaal al in de eerste zin van de roman verteld, het blijft boeiend tot op het einde.

JAN

Welk boek uit 2023 zou je echt moeten lezen? Naast Mauk zijn dat er zeker drie. Ik was enorm onder de indruk van Verloren van Ingrid Vander Veken en De onbedoelden van Cobi van Baars. In beide boeken speelt toeval een grote rol, maar dan niet de bedachte toeval, maar de echte toevalligheid. Het kan gewoon niet waar zijn, denk je constant. De werkelijkheid is absurder dan je kunt verzinnen. En dat geldt ook voor Iconen van Erik Vlaminck over wat zich in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg afspeelde. Een top vier wat mij betreft.

O, ja, ik lees zelden niet oorspronkelijk Nederlandstalige literatuur, maar las onlangs Mannen in de zon van de Palestijnse schrijver Ghassan Kanafani (1936-1972). Ik was er stil van. Als je wilt begrijpen wat er in Gaza in de hand is zou ik dit boek zeker lezen. Krap 150 pagina’s waarin je de kracht van literatuur ervaart.

HARRIET

Het is altijd lastig om één boek aan te raden wanneer je zoveel mooie boeken hebt gelezen het afgelopen jaar. Maar mijn ultieme tip is het boek dat van mij, als enige dit jaar, 5 sterren heeft gekregen. Een boek dat ik niet zelf zou hebben uitgekozen maar heb gelezen als Hebban recensent, dus min of meer per toeval. Ik heb het over De droom van Kyoto van Muriel Barbery. Een voor mij onbekende schrijfster maar in Frankrijk is zij één van de succesvolste schrijvers aller tijden. Het doet het boek te kort wanneer ik in het kort vertel waar het over gaat, lees daarvoor mijn recensie zou ik zeggen of misschien nog beter, lees het boek gewoon.

INE

Ik las dit jaar veel mooie boeken. Veel daarvan heb ik als favoriet aangevinkt. Ik neem er een greep uit. Natuurlijk is mijn favoriete boek van 2023 erbij: Schaaknovelle van Stefan Zweig. Recent las ik ook Nirwana van Tommy Wieringa, dat is echt ook een aanrader. Alkibiades van Pfeijffer zorgde ervoor dat ik in september maar twee boeken las. Voor wie tijd heeft en van geschiedenis en politiek houdt, is dit zeker een aanrader. Ik las ein-de-lijk ook Het achtste leven – voor Brilka. Wie het ook nog niet deed, kan ik alleen maar aanraden om niet langer te wachten! En dan was er nog een topleesclub hier op Hebban waardoor ik De zeven manen van Maali Almeida heb gelezen. Dit boek is een terechte winnaar van de Booker Prize 2022. Prachtig gewoon, een heerlijke, gruwelijke puzzel. 

Las jij deze boeken ook al? Of heb je er nog ruimte voor op jouw WIL?

Misschien heb je nog betere tips? Laat maar komen!