Tekst: Ine
Banner: Anne Oerlemans

Van 30 januari tot en met 5 februari is het weer tijd voor de Poëzieweek. Hier kun je alle informatie vinden over de activiteiten, evenementen, deelnemers en prijzen. Wij doen ook mee aan deze week, maar lekker eigenwijs op onze eigen wijs: elke dag een stukkie, elke dag anders. Kort, lang, serieus,  lollig, ontroerend, bekend en bemind of (nog) onbemind vanwege onbekend, met en zonder metaforen, quotes en aanhalingstekens. Vandaag vertelt Ine via een omweg over kort, maar krachtig gedicht.

Een gedicht, vroeg Ellen. Een makkie, dan ga ik toch terug naar de bibliotheek om de bundel die ik onlangs ontleende, want daar stond een bijzonder leuk stukje poëzie in. Ik heb het over het boekje Merkwaardige producten van Koenraad Goedeseune. Jammer genoeg kwam het steeds niet goed uit om naar de bibliotheek te gaan. Wel een aanrader, die bundel vol merkwaardige producten: veel herkenning, veel glimlach.

Dan kies ik toch iets uit een van de werken van Delphine Lecompte, dacht ik, want van haar heb ik meerdere dichtbundels in huis. Haar gedichten spreken me erg aan. Ze zijn eenvoudig, getuigen van verschillende soorten tragiek die aan het leven verbonden kan zijn, maar zijn tegelijk ook grappig. Een gouden combinatie.

Maar toen keek ik (uitgesteld) naar Winteruur** met Marc Didden op Canvas.  Hij bracht een gedicht mee van Judith Herzberg. Het heet Vraag en komt uit Beemdgras van 1968. Het is erg kort, maar heerlijk to-the-point. Luchtig en heel ernstig tegelijk. En heel erg duidelijk, een bespreking is overbodig. Dit gedicht wil ik graag met jullie delen. 

VRAAG

Hoe is dat zo geworden
Van altijd komen slapen
Tot nooit meer willen zien?

*   Zeer oud-Nederlands woord voor wij
** De aflevering van Winteruur is ook voor Nederlandse geïnteresseerden te bekijken als je even een gratis account aanmaakt. Het is het bekijken en vooral het aanhoren waard!

Geïnspireerd geraakt? Je kan hieronder óf hier je eigen overpeinzingen bij een gedicht kwijt. Doen hoor!