Tekst: Anne Oerlemans
Banner: Anne Oerlemans

Van 30 januari tot en met 5 februari is het weer tijd voor de Poëzieweek. Hier kun je alle informatie vinden over de activiteiten, evenementen, deelnemers en prijzen. Wij doen ook mee aan deze week, maar lekker eigenwijs op onze eigen wijs: elke dag een stukkie, elke dag anders. Kort, lang, serieus,  lollig, ontroerend, bekend en bemind of (nog) onbemind vanwege onbekend, met en zonder metaforen, quotes en aanhalingstekens. Anne zocht (en heeft tijdens die zoektocht maar direct haar hele huis opgeruimd) en vond...

Een gedicht dat grote indruk op mij gemaakt heeft toen ik het voor het eerst las (dat zal een jaar of vijf geleden zijn) en dat ik toen meteen ook gekopieerd (ja, op een fysiek A4'tje) en bewaard heb (het duurde even om het te vinden, maar het is er nog steeds) is De grote verscheidenheid door Maarten van der Graaff. Het komt uit de bundel Vluchtautogedichten (2013). Ik kan het gedicht nog steeds niet precies duiden of uitleggen maar juist dat maakt het voor mij zo mooi en bijzonder, juist omdat het wel een grote indruk heeft gemaakt en dus blijkbaar op een soort dieper niveau wel iets geraakt heeft. Af en toe zoek ik het nog eens terug (zoals nu voor dit artikel) en het blijft mij raken. Steeds als ik het lees ontdek ik weer iets nieuws of geef ik er een nieuwe interpretatie aan. 

DE GROTE VERSCHEIDENHEID

Van minuut tot minuut zou er niets van mij overblijven.
Een wandeling met aan weerskanten bedwelmende aspecten leerde mij dit.
Ik brak een angst aan die hier op had gewacht.
Het aanbreken van een angst na jaren van plompe,
aromatische stilte is niet niks, maar ook zeker geen spektakel.
De extremiteit ervan wordt binnensmonds ervaren.
Ik zou het je willen toefluisteren, maar moet mijn systemen
in acht nemen.

De locaties waar wij kwamen waren motoren van een sadistisch raadsel.
Een raadsel dat door sadisten was bedacht, maar ook een eigen sadisme bezat,
dat er niet door de makers was ingelegd.
Toen wij ons afgrijzen lieten blijken wees men ons op
de grote verscheidenheid.
Wij moesten toch toegeven dat de grote verscheidenheid indrukwekkend was
en ongeëvenaard. Wij zagen ons genoodzaakt hierin te overnachten.
Na vier nachten besloten wij te vluchten. Na vier nachten reden wij,
met gedoofde koplampen, de bedwelmende aspecten in.
Het was stil, wij leken niet te worden opgemerkt. Voor ons was geen plaats
en geen omgeving om een plaats in te hebben.
De locaties stelden ons voor vragen.
Bevonden wij ons op de graden van de grote verscheidenheid
of waren wij buiten zicht?
Wij sliepen dag na dag in zonder dit te weten.

Gepost door Maarten van der Graaff op 6 september 2012 op zijn eigen blogspot.

*   Zeer oud-Nederlands woord voor wij

Geïnspireerd geraakt? Je kan hieronder (óf hier) je eigen overpeinzingen bij een gedicht kwijt. En vergeet niet dat je je eigen poëtische uiting hier kunt achterlaten. Doen hoor!