Vorig jaar waren de verschillende leesclubs van de libris literatuur prijsboeken een groot succes.
Ook dit jaar waren er weer speciale leesclubs rond de genomineerden.
Met 6 verschillende boeken om uit te kiezen is de keuze wel moeilijker.
Vorig jaar was Ilja Leonard Pfeijffer ook bij de shortlist stond met Peachez, een romance een vrij dun boek, terwijl Grand Hotel Europa een dikke pil is. In 2014 heeft hij hem al eens gewonnen met La Superba, of dit boek ook echt kans maakt op de Libris Literatuurprijs, mochten 25 verschillende lezers uit vogelen

Over het boek
Pfeijffer diagnosticeert de tijdgeest in een kolossale roman met Europa als speelveld

‘De toekomst van Europa is het Europa dat nu al een realiteit is. Europa is het recreatiegebied voor de rest van de wereld,’ zegt een van de personages in Grand Hotel Europa. Het is – overdrachtelijk – ook een zelfdiagnose. Alle personages in deze roman zitten immers op verschillende manieren vast aan hun verleden. Voor toekomst is geen plek meer. Het Avondland is vergrijsd en improductief. Geschiedenis is het voornaamste dat Europa nog te bieden heeft. En geschiedenis trekt toerisme. Maar dit verontrustende en au fond weemoedige gegeven krijgt in Grand Hotel Europa zijn beslag in een wervelende en hilarische roman met een tragische liefdesgeschiedenis als hoofdmoot.

De leesclub

Tijdens de leesclub werden de vragen van Frank Hockx van de leesclubassistent gebruikt.
De vragen werden enthousiast ontvangen door de verschillende lezers, ook werden ze soms wel ingewikkeld gevonden, want niet iedereen haalt er diepere betekenissen uit tijdens het lezen, daarom is het mooi als je de verschillende meningen van iedereen kan lezen, geeft toch het boek wat extra’s.
Deze vragen waren voer voor de discussie, er werd diep op de symboliek van het boek ingegaan, De vaste bewoners van het hotel symboliseren aspecten van het oude Europa, zou je kunnen zeggen. Waar staan bijvoorbeeld de Griek Volonaki, dichteres Albane en de oude Patelski voor?
Hier kwamen echt verschillende antwoorden op.
Jose De vaste bewoners van het vervallen Grand Hotel Europa wonen letterlijk in het oude continent Europa. Voor mij staan deze 3 verschillende bewoners voor geschiedenis, cultuur en filosofie. Samen vormen zij misschien wel de Europese identiteit.
Anita De grote toeristensteden in Europa . Parijs Athene en Rome. Steden met geschiedenis kunst en historie. De moderne toerist heeft daar geen oog voor en gaat met sneltreinvaart door de steden en plaatsen op social media de idiote selfies.
Evelien Ik begin even met Patelski. Ik zie in hem de vertegenwoordiging van het Europese gedachtegoed rondom filosofie en wetenschap. Veel van de wetenschappelijke kennis die we nu hebben is ontdekt door Europese wetenschappers/ontdekkers/wereldreizigers. Ook het werk van bijvoorbeeld Nietsche komt in zijn persoon naar voren.
Albane zie ik als een dame die het feministische gedachtegoed van begin 20e eeuw hoog probeert te houden. In die tijd begonnen vrouwen op te komen voor hun eigen rechten en er waren steeds meer vrouwen die niet trouwden. Dat zie ik in Albane wel voor een deel terug. Maar hoe ik dit kan rijmen met de persoon van de Griek Volonaki, waar zij later in het verhaal een verhouding mee blijkt te hebben, kan ik even nog niet bedenken. Die Griek zit me eigenlijk het hele boek al dwars, ik snap dit personage niet. Misschien dat de andere antwoorden mij hier in kunnen helpen.

Het hoofdpersonage in Grand Hotel Europa is een schrijver die Ilja heet, als er dan tijdens de discussie een vraag komt over de ik-persoon is het bijna onmogelijk dat de fictieve Ilja met de echte Ilja werd vergeleken.
Evy Hij geeft een gebroken beeld van zichzelf. Hij weet niet wat hij wil en ziet geen toekomst voor zichzelf nu hij de liefde va zijn leven niet meer aan zijn zijde heeft.
Door alles nog eens eerlijk op te kunnen schrijven maakt de Ik-figuur voor mij de meeste ontwikkeling door. Hij beseft dingen en komt zo stilaan in het reilen met zichzelf en zijn verder toekomst.
Aard Oh, wat een vervelende vraag, want nu word ik gedwongen te huichelen of naar waarheid te bekennen dat Ilja als een onuitstaanbare figuur op mij overkomt.
Velen zal ik hiermee kwetsen, maar ja, de vraag ligt er.
Hij kan goed schrijven, ik heb bewondering voor zijn stijl en taalbeheersing, op veel plaatsen moest ik grinniken en de plot is best spannend.
Maar die zelfingenomenheid, of zelfs zelfoverschatting, en minachting voor minder intellectueel begaafden, die eigenlijk de grond niet waard zijn waarop ze lopen....
De vreselijke, in lompen gehulde massatoeristen, die het lef hebben dezelfde plaatsen te bezoeken die hij ook bezoekt, ook als toerist, maar dan met op de achtergrond een hoger cultureel doel voor ogen.
En dan ... zijn uitmuntendheid als schrijver ( blz 183 : " zoals alleen ik dat kan")
Je kunt dat natuurlijk uitleggen als ironisch of badinerend bedoeld, maar daar geloof ik geen klap van.
Martin Is de schrijver het personage? Het ligt eraan hoeveel waarheid je toedicht aan een romanpersonage. Ik zie de schrijver Ilja en het romanpersonage Ilja als twee afzonderlijke figuren. Mij viel daarbij vooral de ironie op waarmee het personage zichzelf bekijkt. Verheven boven anderen omdat je met een kritische blik naar toeristen kijkt terwijl je zelf ook toerist bent? Dat is niet zoals ik het aanvoel. Voor mij is dat juist een toonbeeld van ironie. Jezelf uiteindelijk minder serieus nemen dan naar buiten toe lijkt. Daar zit een zekere mate van onzekerheid achter, twijfel. En twijfel maskeert zich graag als zelfzekerheid. In dit geval door het debiteren van weetjes, wat nog iets anders is dan het hebben en tonen van kennis.

Het is een boek dat maatschappelijke thema’s niet schuwt, zo gaat het deels over het massatoerisme, maar ook over de geschiedenis van Europa, ook komt de vluchtelingencrisis voorbij.

Wat werd er door de lezers gevonden van de mooie woorden die de jury had voor Grand Hotel Europa
De jury van de Libris Literatuur Prijs schrijft over Grand Hotel Europa: ‘Grand Hotel Europa is een indrukwekkende roman die de lezer meesleept, prikkelt, irriteert, amuseert en ten slotte overdonderd achterlaat’. Wat is jouw mening?  
Anne-Marie Misschien kan ik dat gedeeltelijk volgen. Het is niet dat dit boek me onbewogen heeft achtergelaten. Het heeft me geïnspireerd, geïrriteerd, geamuseerd. Het heeft m'n blik verbreed met thema's waar ik eigenlijk in m'n dagdagelijks leven niet zo in detail mee bezig ben. Maar het heeft me zeker niet overdonderd achtergelaten. Daarvoor moet een boek me bij de keel grijpen, me tot vanbinnen raken en roeren. Ik raak niet echt overdonderd van deze overdaad aan literaire krullen. Toch niet in de positieve zin.
Roosje Ik kan mij wel enigszins vinden in de mening van de vakjury. Tijdens het lezen word je wel zo’n beetje met alle gevoelens overdonderd, ook de irritatie. En toen het boek uit was moest ik er wel eventjes van bijkomen. Maar het verhaal heeft mij uiteindelijk wel met een enorm voldaan gevoel achtergelaten. Ik gaf het niet voor niks 5 sterren.
Henri Na een serie diepzinnige vragen die de hersencellen prikkelen en uitdagen, kan ik op deze vraag een kort antwoord geven: ja!
Foxlake Ik voel mij niet overdonderd maar het heeft wel gezorgd voor veel stof tot nadenken met name over het gehele immigratie vraagstuk.
Wel heeft het taalgebruik mij bij vlagen enorm geraakt.

Eindoordeel

Het is een boek die veel los maakt hierdoor was er een groot verschil tussen de sterren die gegeven werden. 
Grand hotel Europa heeft een gemiddelde waardering van 3,8 sterren gekregen tijdens deze leesclub.
Het heeft niet de libris literatuur prijs gewonnen, maar stond terecht bij de kanshebbers.