Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over Peachez, een romance? Lees hier de samenvatting. 

OVER DE LEESCLUB

Een leesclub ter ere van een nominatie op de shortlist van Libris Literatuurprijs en dat met maar liefst vijftig deelnemers, begin er maar aan! Het leesclubcafé ontplofte dan ook binnen de kortste keren met enthousiaste deelnemers en voorstelberichtjes. Nog voor het boek bij iedereen op de mat viel (laat staan gelezen was) werd er al druk gespeculeerd over de inhoud en de schrijfcarrière van Ilja Leonad Pfeijffer. Voor veel deelnemers was de leesclub met Peachez, een romance de eerste kennismaking met het proza van deze auteur.

OVER PEACHEZ, EEN ROMANCE

Pfeijffer liet zich voor dit boek inspireren door het verhaal van deeltjesfysicus Paul Frampton die verliefd werd op fotomodel Denise Milani. Het hoofdpersonage in Peachez, een romance, een professor klassieke talen, leert via de mail fotomodel Sarah Peachez kennen. Al snel wordt hij smoorverliefd en langzaam haalt die overheersende liefde zijn hele stabiele leven overhoop en doet deze hem uiteindelijk zelfs terechtkomen in een gevangenis in Argentinië.

DE DISCUSSIE

Vijftig deelnemers en maar liefst achttien vragen, dat levert natuurlijk een gezellig drukke discussie op. Soms hadden de deelnemers het idee in herhaling te vallen, maar uiteindelijk kwamen er door de verschillende inzichten onderling te vergelijken toch weer hele mooie nieuwe ingevingen aan het licht; over de personages, de thematiek, de schrijfstijl én het achterliggende waargebeurde verhaal. 

Meteen vanaf de allereerste vraag was het al goed raak. De vraag over de tijdloosheid van het verhaal riep veel discussie op over de thema’s die in het boek centraal staan. Deze samenvatting is helaas te kort om ieders meningen, interpretaties en onderbouwingen weer te kunnen geven, daarvoor verwijs ik de liefhebbers graag naar de afzonderlijke vragentopics. Toch waren de meeste lezers het erover eens dat de liefde tussen de professor en Peachez een tijdloos thema is. Elske Vahl: “Catfishing is natuurlijk typisch iets van deze tijd, maar een liefde die alleen in de verbeelding bestaat (zonder dat de verliefde zich dit bewust is), is volgens mij zo oud als de wereld en komt in allerlei vormen voor.”

Liefde dus, maar Peachez, een romance is ondanks de ondertitel geen boek om eens lekker bij weg te zwijmelen. Het boek gaat over de liefde, maar heeft volgens de deelnemers op dat gebied meer een filosofische inslag. Martin Overheul: “Romantiek en liefde lopen niet per se hand in hand…”. Sommige lezers vatten de ondertitel dan ook op als een ironische knipoog van de auteur, maar een leesclub zou geen leesclub zijn als er niet ook andere interpretaties te vinden zijn. De meningen bij vraag 16 liepen erg uiteen, veel lezers noemden het boek ondanks (en soms zelfs vanwege) bovenstaande argumenten tóch wel degelijk romantisch. Eeke: “Ik vond het wel romantisch. Niet zozeer vanwege de relatie tussen Proffie en Sarah, maar wel vanuit de gevoelswereld van Proffie, over hoe hij tegen de liefde aankijkt, hoe hij verlangt en fantaseert.”

Dankbaar onderwerp van discussie naast het thema liefde was dan uiteraard ook het hoofdpersonage, onze professor, zelf. Bij veel lezers kwam hij er met zijn eerste indruk niet goed vanaf. Saskia Jacobs-Labree: “Ik vond hem maar een pedant mannetje, een opgeblazen ventje, vol van eigendunk. En dat werkte op mijn lachspieren.” Toch konden de meeste lezers wel met hem meeleven, zijn wereldvreemdheid en naïviteit stonden in schril contrast met zijn overgave aan Peachez (Sarah), die hem wat menselijker maakte.

Het taalgebruik van de professor, door Pfeijffer zeer bewust op die manier uiteengezet, hielp daarbij ook niet echt. Voor veel lezers was dit archaïsche taalgebruik vol met verwijzingen naar het Latijn dan ook even schrikken aan het begin van het boek. Toch gaven veel deelnemers later ook aan er toch wel bewondering voor te hebben en er (zelfs) van genoten te hebben. Annette Akkerman: “De lange zinnen en het bombastische taalgebruik vond ik goed bij een al wat oudere professor passen vooral voor dit vakgebied. Soms vond ik het op het randje van parodie.”

Sommige deelnemers zijn van mening dat het boek vooral taal, en weinig verhaal is. Voor bijna alle lezers is Peachez, een romance echter meer dan alleen maar literaire ‘spielerei’. Alfred Wald: “De zogenoemde literaire spielerei is juist een passend stijlmiddel om het verhaal en de geloofwaardigheid kracht bij te zetten. Het gegeven is klein, de uitwerking groot(s).”

HET OORDEEL

Voor ik ga verklappen wat het eindoordeel in sterren van deze leesclub was wil ik nog graag een laatste keer van de gelegenheid gebruik maken om alle enthousiaste deelnemers die samen met mij in een moordend tempo door de vele (lastige) vragen hebben geploeterd hartelijk te bedanken voor hun bijdragen en inzet. Wat zenuwinzinkingen daargelaten, hebben we er met zijn allen iets moois van gemaakt en zijn we er allemaal weer heel én een hele ervaring rijker uitgekomen. 

In totaal schreven 47 leesclubdeelnemers naar aanleiding van deze leesclub een lezersrecensie bij Peachez, een romance. In totaal werden er daarbij 180 sterren uitgedeeld aan het boek, wat neerkomt op een gemiddeld aantal sterren per deelnemer van 3,8!