De laatste vragen horen min of meer samen. Je kan ze opnieuw gezamelijk beantwoorden, of de vraag uitkiezen die jou het beste ligt. 

Op 6 mei sluit ik de leesclub af. Tot dan heb je de tijd om op de vragen te reageren en jouw recensie te schrijven. Nadien zorg ik voor een eindverslag. Alvast heel erg bedankt voor jullie enthousiaste deelname, ik hoop jullie opnieuw te mogen ontmoeten in nieuwe leesclubs.

15. "De tientallen scènes waarin vader Harun door het lint gaat, of die waarin Metins aartsvijand Dino hem en anderen bedreigt, zouden in elke andere roman te veel van het goede zijn, maar hier bouwen ze mee aan het beeld van de jongeman in wie langzaam het zelfbewustzijn en de eigenwaarde groeien, tegen alle verdrukking in", schrijft Rob Schouten in Trouw (20 mei 2017). Hoe denk je over deze stelling?

16. In NRC Next (16 juni 2017) schrijft Thomas de Veen: "Soms is de verteltoon merkwaardig plechtstatig (...) waardoor de zinnen uit de toon vallen met waarnemingen van een jongetje." In De Groene Amsterdammer (3 augustus 2017) stelt Kees 't Hart dat Isik "een uiterst doeltreffende, plechtige stijl inzet om de beklemming van zijn zich emanciperende held voelbaar te maken. Via ouderwets aandoende formuleringen slaagt hij erin al te grote emoties en tearjerkerij op afstand te houden. Wat de onderliggende emotie van deze roman krachtig versterkt."
Wat is jouw mening over de plechtige toon die Metin hier en daar aanslaat?

17. Beide hierboven genoemde recensenten constateren dat Isik soms het principe 'show don't tell' negeert en veel benoemt/uitlegt. Kees 't Hart kan daar niet mee zitten, volgens Thomas de Veen wordt het verhaal hier en daar wat kleurloos. Hoe heb jij het boek op dit punt ervaren? Uitleg rond het principe show don't tell vind je bij Schrijven Online. https://schrijvenonline.org/nieuws/show-dont-tell-verklaard