De luisterboeken van Bernard Minier met in de hoofdrol Martin Servaz zijn lijvig. Het eerste deel duurt ruim 18,5 uur en daar moet je van houden. Maar wees niet bang want na een piek van bijna 20 uur voor deel twee, duurt het zevende deel uit de serie slechts 11,5 uur. Wat daar de reden van is en of het afbreuk doet aan de kwaliteit, wilde ik onderzoeken door middel van een soort binge-luistersessie. Zoals ik in het Luisterboekcafé dit jaar al meldde, zal deze serie bij mij als een rode draad door 2024 lopen.

Een kille rilling (deel 1) luisterde ik zo'n twee jaar geleden al en ik was aangenaam verrast. Daarna volgde een oorverdovende stilte. Bij Storytel welteverstaan. Verheugd constateerde ik vorig jaar dat alle delen nu als luisterboek beschikbaar waren en besloot in januari deel twee (Huivering) te lijf te gaan. Dit had tot gevolg dat ik snel naar het volgende deel toe wilde dus volgenden Verduistering (3) en Schemering (4) in een rap tempo waarna ik ze maar gewoon gecombineerd heb in dit blog.

-door Barbara-

De boeken

De hoofdrol in de zeven delen is weg gelegd voor Commandant Martin Servaz die ik nog het best kan vergelijken met de Franse Harry Hole. Aantrekkelijk, onconventioneel, niet feilloos en in de liefde verliest ie meer dan dat hij wint. Het verschil tussen beide series is echter dat bij Minier de psychopaat Julian Hirtmann als een rode draad door zijn boeken heen loopt samen met de muziek van Mahler. Naast de jacht op deze seriemoordenaar, biedt Servaz samen met zijn team de meest bizarre misdrijven het hoofd, wordt zijn dochter hier meer dan normaal bij betrokken en blijft zijn jeugdliefde Marianne een rol in zijn leven spelen.  

Een kille rilling (18u32min)

De ontdekking van een onthoofd paard in de ijskoude Pyreneeën zet het kleine valleidorp op zijn kop. Politiecommandant Servaz wordt meteen op de zaak gezet, maar welke zaak... is het gruwelijk verminkte paard een waarschuwing? Wraak? En waar is het hoofd? Als Servaz op het kadaver dna vindt van Julian Hirtmann, een van de gevaarlijkste seriemoordenaars van Europa, roept hij de hulp in van Diane Berg, een jonge psycholoog bij de gesloten psychiatrische inrichting in de buurt waar tbs-patiënt Hirtmann gevangen wordt gehouden. Hirtmann zit opgesloten in de best beveiligde instelling ter wereld, maar er volgt een reeks bizarre, onverklaarbare moorden en die wijzen steeds in zijn richting.

Huivering (19u53min)

Marsac. Een klein universiteitsstadje in het zuidwesten van Frankrijk. Achtereenvolgend worden een dode professor, een verbrande Zweedse kunstenaar en een door honden aangevreten hondentrainer gevonden. Wie is het zieke brein achter deze moorden? Commandant Martin Servaz wordt op de zaak gezet. Een raadselachtig mailtje voert hem onverwachts in de richting van Julian Hirtmann, een van de gevaarlijkste seriemoordenaars van Europa. Heeft de TBS-patiënt, waarvan iedereen meent dat hij dood is, iets met de gruwelijke moorden te maken? Samen met zijn team probeert Servaz de duistere praktijken van de moordenaar te ontrafelen. Als zijn dochter Margot - die in Marsac studeert - plotseling ook onderdeel uitmaakt van het gruwelijke plan van de moordenaar, krijgt de zaak onverwacht een heel persoonlijke dimensie.

Verduistering (18u37min)

Wat doe je als dat wat je het meest vertrouwt, je eigen leven in gevaar brengt? Dat vraagt radiopresentatrice Christine Steinmeyer zich af als ze op kerstavond een onheilspellende brief ontvangt. Was die brief wel voor haar bestemd? De inhoud wijst maar in één richting: de afzender heeft het op Christine's leven gemunt.
Ook ex-commandant Martin Servaz ontvangt ijzingwekkende post: een envelop met een sleutel van de hotelkamer waar een jaar eerder een gruwelijke moord werd gepleegd. Is de boodschap, dat het moorden nog niet voorbij is en Servaz zijn oude werk weer moet oppakken?

Schemering (15u19min)

In Noorwegen wordt een vrouw vermoord gevonden op het altaar van een kerk. In haar kleding vinden zij een briefje met de naam van inspecteur Kirsten Nigaard. De dode vrouw was technicus aan boord van een booreiland in de Noordzee. Als Nigaard daar tijdens een stormachtige nacht onderzoek doet, stuit ze in de hut van de moordenaar op een serie foto's. De meeste foto's zijn van Martin Servaz maar op één van de foto's staat een baby. Een jongetje genaamd Gustav. Reden voor Kirsten om de hulp van Servaz in te roepen, die de opdracht met grote tegenzin aanneemt. Zal het hen samen lukken de ingenieuze moordenaar te slim af te zijn? Of speelt Hirtmann wederom een onheilspellend spel, waarbij de commandant gevaarlijk op de proef worden gesteld?

De auteur

Bernard Minier (1960) groeide op in de Pyreneeën. Hij werkte als douanebeambte, maar droomde van een bestaan als schrijver. Inmiddels heeft hij acht bestsellers op zijn naam staan, waarvan er wereldwijd 4,8 miljoen exemplaren zijn verkocht. Zijn debuut Een kille rilling werd lovend ontvangen door de Franse pers, wereldwijd vertaald en verfilmd door Netflix. (bron: Xander uitgevers)

De stemacteur

Als je Casper Gimbrère op Google opzoekt, komt hij in eerste instantie als drummer en songschrijver van de rockband The Steady Itch naar voren. Toch is zijn officiële beroep toneel-, televisie-, film- en stemacteur en zullen de meeste mensen hem hier van (her)kennen. Het grappige van Casper zijn manier van voorlezen is: je bent fan of je verafschuwt hem. Persoonlijk luister ik graag naar hem en associeer ik hem inmiddels met een aantal van mijn meest favoriete series zoals Harry Hole (Jo Nesbo) en deze van Minier. Maar ook als je geïnteresseerd bent in misdaadbiografieën, dan kom je Caspers' stem regelmatig tegen. Zo las hij Bloedgabbers en Wij willen gangster worden over de Heinekenontvoerders, In de ban van Bruinsma over Klaas Bruinsma en natuurlijk recentelijk Ik beloof je dat ik 100 word, het log/dagboek van Royce en Peter R. de Vries.

Mijn luisterervaring

Minier heeft een gave om je vanaf bladzijde één het verhaal in te zuigen. En ondanks dat in alle boeken de hoofdrol is weggelegd voor Commandant Martin Servaz, wordt ieder verhaal op een andere manier aangevlogen en lijken de misdrijven in de verste verte niet op elkaar. Hierdoor blijft ieder boek boeien. Daarnaast leer je Servaz ieder boek beter kennen, maar niet persé in chronologische volgorde en ook dat geeft de boeken meer diepgang. Wat ik bewonder aan Minier is dat hij grondig zijn huiswerk doet. Welke setting hij ook gebruikt (een psychiatrische kliniek, een olieplatform, een stad, een natuurgebied) alles komt waarheidsgetrouw over. Combineer dat met een beeldende schrijfstijl en je hebt als lezer geen enkele moeite je de setting te visualiseren. Ook de psychologische kant van de mens krijgt de nodige aandacht en dat zorgt voor zeer interessante personages, die nooit zo maar ten tonele verschijnen: heerlijk! Verder hanteert de auteur een heel vlotte schrijfstijl en dropt hij regelmatig lekkere cliffhangers en onverwachte plotwendingen waardoor je alleen maar verder wilt luisteren. Ieder boek kent meerdere verhaallijnen die dwars door elkaar heen lopen. In het geval dat deze teruggrijpen naar eedere delen, wordt dit altijd voldoende uitgelegd. De meeste verhaallijnen worden voldoende afgewerkt maar er blijven genoeg open eindjes over om je te laten snakken naar een volgende deel. Verslavend dus.

Dit alles wordt op de zo herkenbare Gimbrere manier verteld, waar ik absoluut van heb genoten. En ja, sommige woorden geeft hij net even een andere klemtoon aan maar zijn uitspraak van het Frans is onberispelijk, en dat is een groot voordeel voor boeken die zich rondom Toulouse afspelen. Voor mij voelt Casper gewoon een beetje als thuiskomen.

Mijn waardering

Als je kijkt naar de elementen die ik belangrijk vind ik een thriller of dat nou een serie of een standalone is, dan voldoen de boeken van Minier hier absoluut aan: crimineel goed misdrijf, origineel plot, goed uitgewerkte verhaallijnen, herkenbare personages bij voorkeur met wat psychologsiche diepgang, levendige setting en vlot geschreven met een aantrekkelijke spanningsboog en een vleugje humor. Antwoorden op 95% van de vragen en losse eindjes zodat je door wilt naar het volgende deel.

Toch gebied de eerlijkheid me te bekennen dat me op het eind van deel vier een klein beetje het gevoel bekroop van "my God, die Servaz is wel een beetje erg naïef als het om Hirtmann gaat". Maar dat is dan ook werkelijk het enige kleine minpuntje dat ik heb aan te merken. En wie weet, word je als lezer wel op het verkeerde been gezet... We gaan het meemaken: ik heb nog drie delen voor de boeg. Tot nu toe krijgen alle vier de delen van mij ⭐⭐⭐⭐

Lezersvraag

Welk land heeft voor jou de ultieme thrillersetting en waarom?