Ik zie je was een van de drie boeken waar ik tussen wilde kiezen voor dit blog deze maand. Samen met De donkere kant van Sally Diamond van Liz Nugent (fantastisch boek!!) en De prijs van Marcel van de Ven en Willem Asman (lezen hoor!) streed dit eerste deel van de Zwart IJs serie voor de winst. En net zoals bij de Olympische Spelen luistert de eindzege vaak nauw maar uiteindelijk is er maar één bronzen, één zilveren en één gouden medaille (of het moet om hoogspringen gaan natuurlijk). Niet dat de andere twee boeken niet goed waren: absoluut niet! Alle drie de boeken eindigden met vier sterren, maar je hebt vier sterren en je hebt vier sterren. 

[door Barbara]

Het boek

Titel: Ik zie je
Serie: Zwart IJs (1)
Auteur: Yrsa Sigurdardóttir
Voorgelezen door: Inge Ipenburg

In IJsland klopt een ongeruste buurman aan bij het afgelegen huis van zijn buren. Hij heeft al meer dan een week geen van de gezinsleden gezien of gehoord. Als hij het huis binnenkomt, treft hij daar een waar horrorscenario aan. Politieman Týr en forensisch patholoog Idunn assisteren de plaatselijke politie bij het onderzoek. Samen met rechercheur Karólina komen ze achter steeds meer geheimen van het overleden gezin. Geheimen die sommigen van hen ook persoonlijk raken. 

Ik zie je is het eerste deel in de Zwart IJs serie, waarvan ieder deel zich afspeelt in de ruige IJslandse natuur, rond hetzelfde politieteam. De term "zwart ijs" verwijst naar het gladde, doorzichtige ijs dat veilig lijkt maar onverwacht onder je voeten kan breken. En dat voel je ook in dit boek.

De auteur

Yrsa Sigurdardóttir werd in 1963 geboren in Reykjavik. Sinds 2020 woont ze met haar man en twee kinderen in Seltjarnarnes in de buurt van Reykjavík en werkt als civiel ingenieur bij de Kárahnjúkadam (een van de grootste waterkrachtcentrales van Europa) in het oosten van IJsland. Naast haar werk als civiel ingenieur, schrijft Yrsa kinderboeken en misdaadromans; deze werden al meerdere malen genomineerd én bekroond met prestigieuze prijzen zowel in als buiten IJsland.

Mijn luisterervaring

Van dezelfde schrijfster luisterde ik al meerdere boeken uit de serie met de ietwat onorthodoxe rechercheur Húldar en kinderpsychologe Freyja en wist dat haar boeken wat langzaam op gang komen. De auteur besteedt veel tijd aan het beschrijven van haar hoofdpersonages en de setting en doet dat goed. Door de wisselende vertelperspectieven kruip je in hun hoofden, waardoor je ze goed (en naarmate het boek/de serie vordert, steeds beter) leert kennen. Zo ook bij Ik zie je. Týr is een agent met een verleden, is zeker niet perfect maar is goed in zijn werk. In dit boek trekt hij voornamelijk op met zijn collega Karólina, die ietwat onderbelicht is in dit eerste deel. De aandacht gaat voornamelijk uit naar Týr en -in mindere mate- forensisch pathologe Idunn, ook geen alledaags type. Ondanks of waarschijnlijk dankzij hun niet doorsnee karakters, hebben beide vakmensen een klik.

De opbouw van het verhaal vond ik bijzonder. Niet alleen krijgen we de ervaringen van Týr, Karólina en Idunn mee vanuit de onderzoekskant, maar laat Sigursdardóttir je vanuit de ogen van de aupair van het gezin de gebeurtenissen naar de moorden toe meemaken. Wat je krijgt zijn twee megaspannende verhaallijnen waarbij het onderzoeksmateriaal (achteraf) wordt aangevuld door de ervaringen van de aupair vooraf, eindigend in een even verrassende als bizarre ontknoping.

Natuurlijk speelt er nog veel meer dan alleen de brute moord op het gezin. Zo ontdekt Týr in de loop van het verhaal wie zijn biologische moeder was en waarom zijn adoptieouders ervoor gekozen hebben IJsland in te ruilen voor Zweden. En Idunn laat ook het achterste van haar tong nog niet zien. Laat deel twee dus maar komen!

Het verhaal wordt voorgelezen door Inge Ipenburg. Los van het feit dat ik haar timbre heel prettig vind, geef het je te doen al die tongbrekende IJslandse namen op een goede manier uit te spreken. Maar dat doet ze eigenlijk prima. Inge's stem past perfect bij dit genre en ze weet door haar intonatie dit toch al niet saaie verhaal nog net even meer spanning mee te geven. Hoop dan ook dat de hele serie door haar zal worden ingesproken.

Mijn waardering

Ik blijf al mijn boeken steevast beoordelen aan de hand van de CAWPILE methode waarbij je een cijfer geeft voor de personages (Characters), de sfeer (Atmosphere), de schrijfstijl (Writingstyle), de plot en of het verhaal boeiend (Interesting) en logisch (Logic) was. Tot slot geef je ook een cijfer voor het overall leesplezier (Enjoyment). Met de sterk uitgewerkte en intrigerende personages, de prachtig en functioneel omschreven settings, de vlotte schrijfstijl met hoofdstukken die perfect van lengte waren en waar de wisseling van vertelperspectief absoluut bijdroeg aan het leesplezier én de spanningsopbouw, eindigt het verhaal in een verrassend plot. Hierdoor is het bijna onnodig te vermelden dat ik dit boek met heel veel plezier heb geluisterd, niet in de laatste plaats door de fijne en professionele wijze van voorlezen door Inge Ipenburg. Het boek krijgt van mij dan ook vier dikke sterren en gaat daarnaast op mijn lijst van favorieten.

Lezersvraag

Ik vind er een behoorlijk verschil in stijl zitten tussen de thrillers uit Zweden & Noorwegen enerzijds en ditzelfde genre uit IJsland. Herkennen jullie dit en waar denken jullie dat dit door komt?