Tijdens het lezen van de achterflap werd ik gelijk gegrepen door de plot van dit boek. Ingeschreven voor de gelijknamige leesclub leverde helaas geen deelname op, waardoor er op dat moment maar één logische stap overbleef: het luisterboek van Liever het bloed het Nederlandse debuut van Michael Bennett, voorgelezen door Marjolein Algera.

-door Barbara-

Het boek

Oorspronkelijke titel: Better the blood
Vertaald door: Catalien van Paassen
Voorgelezen door: Marjolein Algera
Looptijd: 10u16

Hana Westerman is alleenstaande moeder, Maori en politie-inspecteur bij de afdeling Zware Delicten in Auckland. Wanneer ze een anoniem filmpje ontvangt, leidt dit haar naar een vervallen appartement, waar ze een man aantreft die is opgehangen in een verborgen ruimte. Hana en haar team zetten alles op alles om de moordenaar te vinden, en de druk neemt toe als een aantal nieuwe doden doet vermoeden dat ze te maken hebben met Nieuw-Zeelands eerste seriemoordenaar ooit.

Het lijkt onmogelijk om een motief te vinden voor de ogenschijnlijk losstaande moorden. Dan ontdekt Hana dat er een verband is met een oude misdaad uit de tijd van de bloederige kolonisatie van Nieuw-Zeeland. De zoektocht begint haar steeds persoonlijker te raken en Hana beseft dat haar afkomst en kennis essentieel zijn voor het vinden van de moordenaar. Maar met elke nieuwe moord lijkt het erop dat de wraak die de hij zoekt ook Hana en haar familie treft…

De auteur

Michael Bennett is de mede-oprichter, schrijver, showrunner en uitvoerend producent van TVNZ's Vegas. Hij is ook de auteur van In Dark Places, een studie naar de onterechte veroordeling van Teina Pora voor de moord op Susan Burdett in 1992, die in 2017 de Ngaio Marsh-prijs voor misdaadschrijven won. 

Zijn misdaadroman uit 2022, Better the Blood, stond op de shortlist voor de Jann Medlicott Acorn Prize for Fiction bij de Ockham New Zealand Book Awards 2023.

Bennett is Maori en behoort tot de Te Arawa stam. En mocht de naam Bennett je bekend voorkomen, dan kan dat kloppen. Fans van de serie Arrow kunnen zijn neef, Manu Bennett, voorbij hebben zien schuiven als Slade Wilson.

De voorlezer

Marjolein Caecilia Algera (Leiden, 1965) is een Nederlandse stemactrice en actrice. Zij sprak al meerdere luisterboeken in, met name in genre feelgood/roman zoals de boeken van Corina Bomann, Nicky Pellegrino en Sarah Lark, maar leende haar stem ook aan Vogeleiland van Marion Pauw, Koekoeksjong van Camilla Läckberg en de meest recente thriller van Ingrid Oonincx: Wakker.

Naast haar werk als (stem)actrice regisseert Algera ook regelmatig animatiefilms voor onder meer Disney en was ze in 2010 regelmatig te zien in het tweede seizoen van De TV Kantine als secretaresse van het typetje John de Mol, gespeeld door Les Misérables-collega Carlo Boszhard. 

Mijn luisterervaring

Op het moment dat ik zag dat Marjolein Algera het boek las, had ik m'n twijfels of ik door zou gaan met luisteren. Ik vind haar een fantastische stemacteur, maar haar stem vind ik vooral passen bij historische romans en veel minder bij het thrillergenre. Algera leest tegen het staccato aan en dat moet je liggen. Wat ze echter wel erg goed deed, waren de stukken tekst in het boek die in het Te Reo (de taal van de Maori) waren geschreven waardoor ze nog beter binnenkwamen: fantastisch! 

Het verhaal op zich is zeker geen doorsnee thriller zoals je deze kent van bijvoorbeeld Arlidge of Olde Heuvelt: hier geen bloederige lijken of bovennatuurlijke wendingen. Liever het bloed gaat over gerechtigheid. Gerechtigheid voor de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, de Maori. Maar het gaat ook over het maken van keuzes en dat deze altijd gevolgen zullen hebben.

Het boek begint met een scène uit het verleden waarin een groep Engelse kolonisten de dood van een Maori stamhoofd op beeld vast laten leggen. Vervolgens maken we een sprong naar het heden waar we kennismaken met politie-inspecteur Hana, zelf ook Maori, haar baas en ex-man Jaye en hun dochter Addison. Hana krijgt te maken met een reeks moorden die in eerste instantie niets met elkaar te maken lijken te hebben. Tijdens de zoektocht naar de moordenaar wordt Hana gedwongen om terug te gaan naar haar eigen verleden. Een verleden waarin ze naar haar gevoel niet altijd even correcte keuzes heeft gemaakt en dat haar nu op lijkt te breken.

Dat de auteur zelf Maori is, zal ongetwijfeld meespelen bij de gekozen thema's. Naast de jacht op de moordenaar, die Bennett ondergeschikt maakt aan de geschiedenis van Nieuw-Zeeland, de kolonisatie en de manier waarop de Maori behandeld zijn tijdens deze kolonisatie, beschrijft hij ook de worsteling van Hana met haar identiteit, haar Maori-afkomst in een blanke maatschappij, de keuzes die ze in het verleden heeft gemaakt en waarvan de gevolgen steeds duidelijker voelbaar zijn in het heden. Daarnaast geeft Bennett het verhaal een moderne twist door de beste vriend van Addison als genderneutraal neer te zetten en naar hem te verwijzen als 'hun'. 

De schrijver hanteert een vlotte pen en weeft regelmatig uitspraken in het Te Reo Maori door de tekst: prachtig! Hierdoor vond ik de sfeer van het boek echt bijzonder. De personages leer je goed kennen. In eerste plaats natuurlijk Hana: een stoere dame met het hart op de juiste plaats. Haar dochter, die opkomt voor de rechten van de Maori en dit via muziek een stem wil geven. Maar ook de moordenaar en zijn motieven weet Bennett zo goed neer te zetten, dat ik zijn motivatie nog begreep ook. 

Maar het meest werd ik gegrepen door de setting (niet eerder las ik een thriller die zich in Nieuw-Zeeland afspeelt) en de manier waarop de auteur je weet mee te nemen naar het wezen van de Maori en de manier waarop de kolonisatie plaatsvond, zonder dat het ooit zwaar op de hand wordt. Hierdoor vergeet je bij tijd en wijle dat je een thriller leest. 

Mijn beoordeling

Het verhaal heeft me op een zeer positieve manier weten te verrassen. Het was totaal niet wat ik verwachtte en heel anders dan een doorsnee thriller. Door de geschiedenis van de kolonisatie te beschrijven alsmede de aandacht voor de cultuur van de Maori kreeg het boek voor mij een heel speciaal tintje. Omdat ook de moordenaar via het wisselende vertelperspectief een podium krijgt, was het eigenlijk voor het eerst dat ik sympathie op kon brengen voor een dader (zonder dat je natuurlijk de daadwerkelijke daden goedkeurt).

Wat ook mooi beschreven werd was de innerlijke struggle van Hana over de gebeurtenissen in het verleden. In wat voor onmogelijke positie zij zich bevond en hoe ze hier in het heden mee omgaat. Omdat ik zelf op het punt heb gestaan om naar Nieuw-Zeeland te emigreren, ben ik uiteraard bevooroordeeld over de setting. Deze had wat mij betreft wel wat verder uitgediept mogen worden: het is zo'n prachtig land! Maar mede door het regelmatige gebruik van de taal van de Maori, werd de sfeer goed neergezet en kwam het verhaal echt bij me binnen.

De ontknoping van het verhaal paste bij het niveau van het boek. Door het open einde ben ik erg benieuwd naar het volgende deel, wat nog alle kanten op kan.

Ondanks de irritatie die ik bij tijd en wijle voelde bij de intonatie van Marjolein Algera, paste haar manier van voorlezen weer heel goed bij de uitspraak van het Te Reo en heb ik het boek met heel veel plezier geluisterd. 

Lezersvraag

Heb jij wel eens boeken gelezen die zich in Nieuw-Zeeland afspeelden?