Niet eerder luisterde ik een boek met zoveel tegenzin uit. Als de voorlezer me niet bevalt qua stem of intonatie, dan skip ik het luisterboek en ga ik door naar het fysieke boek of de e-pub. En wat had ik dat graag gedaan met deel 9 uit de serie met Carl, Assad, Gordon en Rose van de afdeling Q, geschreven door Jussi Adler-Olsen. Waar de voorgaande twee delen tot mijn blijdschap nog door Casper Gimbère waren ingesproken, is het voorleesstokje bij Natriumchloride weer overgenomen door Bas Keijzer. En wat een hel bleek dit te zijn!

-door Barbara-

Het boek

Op haar zestigste verjaardag pleegt een vrouw zelfmoord. Haar dood leidt tot de heropening van een onopgeloste zaak uit 1988. In eerste instantie lijkt dit niet iets voor afdeling Q, maar Carl Mørcks superieur ziet dat anders en laat Carl de zaak onderzoeken. Vervolgens blijkt dit de omvangrijkste en moeilijkste zaak te worden waarbij Rose, Assad, Gordon en Carl ooit betrokken zijn.

Al drie decennia lang worden mensen het slachtoffer van een sluwe moordenaar die doodt zonder dat iets naar hem verwijst. Hij kiest zijn slachtoffers en het tijdstip van de daad met uiterste zorg en precisie. Dertig jaar lang is niemand in staat geweest hem te stoppen. Terwijl de coronamaatregelen het onderzoek verder compliceren, beweegt de oude zaak zich naar Carl toe als een giftige slang die zijn prooi heeft gespot.

Het is drukker dan ooit op afdeling Q en de tijd dringt, want de moordenaar is nog lang niet klaar. Tot overmaat van ramp achtervolgt ook de oude zaak van het spijkerpistool Carl en het lijkt erop dat deze zaak hem fataal gaat worden. 

Mijn luisterervaring

Wat had ik me verheugd op Natriumchloride. Ik vind dit namelijk een geweldige serie: originele verhaallijnen, sterke plot(twists), intrigerende personages en humor. Ik zat er dus helemaal klaar voor, te meer omdat dit luisterboek relatief lang op zich heeft laten wachten als je bedenkt dat het boek al in 2022 is uitgekomen en deel 10 (Eén raam, geen sleutel) in maart dit jaar het levenslicht zag. Wat was ik dus blij dat hij deze maand bij Storytel verscheen. Helaas werd mijn enthousiastme direct getemperd toen ik zag wie de stemacteur was: Bas Keijzer. Hoe dan??? Al vanaf het eerste deel uit de serie zijn de meningen over zijn voorleesstijl verdeeld en de krititsche noten deel ik vanuit de grond van m'n hart.

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het zeker niet de stemkleur van Keijzer is die stoort; de wat donkere klank is heel fijn en past prima bij het boek. Maar man, man, man: wat een drama is deze acteur op technisch gebied. Hij leest bijna geen zin vloeiend, zeker op de langere zinnen loopt hij vast. Van intonatie of klemtoon heeft hij kennelijk nog nooit gehoord en de uitspraak van veel woorden is zo abominabel dat je ze terug moet luisteren als je ze niet uit de context kunt halen. Hoe is het mogelijk dat een bekend acteur als Keijzer zo'n wanprestatie neerzet? Erger nog: hoe is het mogelijk dat de naluisteraar deze storende zaken er niet uitgehaald heeft??? Onnodig te zeggen dat mijn luisterplezier hierdoor dusdanig vergald werd, dat het de overhand kreeg en afleidde van het werkelijke verhaal. Want heel eerlijk: Natriumchloride is zeer zeker niet mijn favoriet. Het verhaal kwam sowieso traag op gang waarbij je aan het begin veel personages voor je kiezen krijgt, wat verwarrend werkte. Daarnaast betrapte ik de schrijver op herhalingen (met name over de verslaving van Carl) wat op een gegeven moment storend werkt. Waar de overige delen nog redelijk geloofwaardig overkwamen, vond ik dit verhaal op meerdere gebieden behoorijk ongeloofwaardig.

Was het dan een slecht boek? Nee, dat ook weer niet. Adler-Olsen heeft met Natriumchloride best een goed verhaal in elkaar gezet. Wat de voorgaande delen echter naar het vier-sterren-niveau tilde (spanningsopbouw, orginaliteit, vaart, plot en last but not least de humor tussen Carl en Assad over zijn taalgebruik) was in dit deel net een paar tandjes minder. In combinatie met Bas Keijzer kwam ik dan ook niet hoger dan twee sterren.

Ik hoop dan ook van ganserharte dat Casper Gimbrere het bij deel 10 weer van Keijzer overneemt en deze laatste zich beperkt tot het inspreken van reclames van het blauwe mannetje. Voor de zekerheid heb ik het papieren exemplaar van Eén raam, geen sleutel alvast in de kast staan.

Lezersvraag

Van welke stemacteur laat jij het luisterboek liggen?