Wie de blogs van de Luisterboekhoek een beetje volgt, weet dat ik een groot fan ben van de boeken van Richard Osman. Blij was ik dan ook dat ik zijn derde boek getiteld Het schot dat niemand raakte mocht naluisteren. Ingesproken door Hymke de Vries en Irma Hartog gaan we weer op pad met de leden van de Moordclub (op donderdag). Zou Osman het voor een derde keer flikken en een cosy crime vol met humor neer kunnen zetten?

-door Barbara-

Voor wie de leden van de moordclub (op donderdag) nog niet kent, volgt hier een korte introductie. In een 'pensioengemeenschap' voor zeer welgestelde Engelse dames en heren genaamd Coopers Chase wonen Elisabeth, Joyce, Ibrahim en Ron. Omdat zij "oud maar nog niet dood zijn" (waar hebben we dit eerder gehoord) richtten zij de moordclub (op donderdag) op waarbij zij iedere donderdag een aantal cold cases bespreken en er één uitkiezen om op te lossen. In zowel deel één De moordclub op donderdag als het vervolg De man die twee keer doodging, slaagt het bejaarde kwartet hier ook daadwerkelijk in.

De boekgegevens

Oorspronkelijke titel: The bullet that missed
Auteur: Richard Osman
Vertaald door: Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre
Voorgelezen door: Hymke de Vries
Looptijd: ± 11 uur
Releasedatum: 2 februari 

Over de schrijver | Richard Osman

Richard Osman (1970) is televisieproducent en de presentator van Pointless, House of Games en andere populaire programma’s op de BBC. Met zijn debuut De moordclub (op donderdag) stond hij sinds 2020 meer dan een jaar onafgebroken in de top 10 van de Times-bestsellerlijst. Wereldwijd werden van het boek meer dan 2 miljoen exemplaren van verkocht. De serie rond de sympathieke bejaarde speurders Elizabeth, Joyce, Ron en Ibrahim is inmiddels aangevuld met De man die twee keer doodging en Het schot dat niemand raakte. 

Osman heeft aangegeven dat de serie uit vier boeken zal bestaan, maar dat het vierde deel zal moeten wachten tot hij zijn thrillerdebuut af heeft, die voor dit jaar gepland staat om te worden gepubliceerd. Ondertussen zijn de rechten van het eerste deel verkocht aan Steven Spielberg... (cartoon Osman via The New Statesmen)

Over de stemacteurs | Hymke de Vries en Irma Hartog

Tja, wie kent Hymke de Vries nou niet? Door de volgers van de Luisterboekhoek werd zij verkozen tot favoriete stemacteur over 2022. Bekend van o.a. de boeken van B.A. Paris, Linda van Rijn, Sandra J. Paul, M.J. Arlidge, Nicci French en Pierre Martin behoort Hymke tot de TOP van de Nederlandse stemacteurs en zijn de boeken die zij inspreekt erg fijn om naar te luisteren.

Ook Irma Hartog heeft haar sporen inmiddels wel verdiend als stemacteur. Wat dachten jullie van de boeken van Julie Klassen, Karen Rose, Corine Hartman en Robert Bryndza? Maar ook voor het serieuzere werk zoals Het bal der Gekken van Victoria Mas of De tweeling van Auschwitz van Eva Moses Kor.

In De kogel die niemand raakte neemt zij de stem van Joyce voor haar rekening. 

Over het boek | De kogel die niemand raakte

In dit derde boek uit de serie duiken de vier bejaarde speurders in de moord op verslaggeefster Bethany Waites. Zij verdween zo'n tien jaar geleden spoorloos tijdens een onderzoek naar BTW fraude, waarbij het wrak van haar auto onderaan een klif werd gevonden. Haar lichaam werd echter nooit geborgen. Geassisteerd door hun vrienden de Pool Bogdan en Rechercheur van de politie Chris en zijn partner Donna, zijn zij vast van plan dit mysterie tot op de bodem uit te zoeken. 

Ondertussen worden Elizabeth en haar man Stephen echter ontvoerd en krijgt Elizabeth een wel een bizarre opdracht om uit te voeren, waarbij een oude bekende haar pad kruist.

Mijn luisterervaring

Zoals ik al in mijn introductie schreef, was ik erg benieuwd of Osman zich in dit derde deel staande zou weten te houden. Hoe vaak moet je niet de conclusie trekken dat een vervolgdeel meer van hetzelfde is? Gelukkig stelde de auteur mijn hooggespannen verwachtingen meer dan waar. 

Dit begon al met een proloog als teaser waarbij je als luisteraar gelijk wilt weten: waar gaat dit naartoe en hoe loopt dit af? Ook het niveau van de typisch Engelse humor is vanaf hoofdstuk één weer overduidelijk aanwezig; één van de ingrediënten waardoor de boeken van Osman zo onwijs lekker weglezen. Complimenten hierbij aan de vertalers omdat het volgens mij niet altijd makkelijk is om deze humor goed weer te geven in het Nederlands. Klein minpuntje vind ik de vertaling van de titel. Persoonlijk zou ik de titel letterlijk vertaald hebben naar De kogel die miste aangezien dit beter aansluit bij het verhaal.

Maar naast humor, schuwt de schrijver ook andere emoties niet met (maatschappelijke) thema's als ouderdom, ziekte, vriendschap, verlies, ethiek, liefde, diversiteit en niet te vergeten misdaad in de breedste zin des woords.

De verschillende verhaallijnen vond ik origineel én volledige kloppend uitgewerkt: twee hoofdlijnen met diverse interessante uitstapjes. Meerwaarde hierbij vond ik het feit dat de collega van Bethany -Mike Waghorn- overduidelijk homo is en zijn coming-out in het boek ook een podium krijgt. Daarnaast is politieagente Donna de Freitas overduidelijk niet blank. Van zulke details word ik persoonlijk altijd heel blij. 

In deze serie vind ik de perspectiefwisselingen ingenieus: de alwetende schrijver wordt afgewisseld met de ik-verteller in de persoon van Joyce die haar dagboek bijhoudt. Dit wordt in het luisterboek nog eens benadrukt door de twee stemacteurs, waarbij Irma zoals gezegd de stem van Joyce voor haar rekening neemt en Hymke de overige personages.
Per hoofdstuk luister je naar de gebeurtenissen vanuit een ander personage waarbij niet zelden een vette cliffhanger het einde van het hoofdstuk inluidt. Dat, in combinatie met de relatief korte hoofdstukken, droeg ertoe bij dat ik als een sneltreinvaart door het boek ging: je nieuwsgierigheid wordt gewoon té erg geprikkeld. Daarnaast is het relatief eenvoudige (maar niet simpel!) taalgebruik ook absoluut geen drempel op dit (luister)boek op te pakken.

Mij beoordeling

En dan zijn we weer bij de vraag waar ik mee begon: kan Richard Osman hetzelfde niveau van de eerste twee boeken evenaren in dit derde deel? Mijn antwoord daarop is: NEE. Waar ik deel 1 en 2 beiden vier sterren gaf, overtrof dit derde deel hen glansrijk en ontving van mij maar liefst vijf sterren. Waarom? Omdat het simpelweg een completer boek is. Qua plot maar zeker ook qua uitwerking van de diverse personages.

Richard Osman is niet alleen een natuurtalent, hij groeit overduidelijk in zijn rol als schrijver. En aangezien het vierde deel nog even op zich laat wachten, luisterlees ik ondertussen de Engelse versies want ik ben toch wel erg benieuwd naar de zo kenmerkende Britse humor in zijn originele staat.

Lezersvraag

Las of luisterde jij wel eens een boek (of een serie boeken) in zowel het Nederlands als in de originele versie(s)?