Als je zegt Stefan Ahnhem (Stockholm 1966) dan zeg je Fabian Risk. Bijna tien jaar na het eerste deel met deze bijzondere inspecteur moordzaken in de hoofdrol verscheen in juni dit jaar De laatste spijker (deel 6 in de serie met Fabian Risk), dat ik natuurlijk luisterde. Na Roel Fooij, Louis van Beek, Marcel Jonker en Johannes Sneekes was het nu de beurt aan Ludo van der Winkel, een voor mij nog onbekende voorlezer. Onnodig te vermelden dat ik me enorm verheugde op de hernieuwde kennismaking met Risk.

-door Barbara-

Over het boek

Titel: De Laatste spijker 
Auteur: Stefan Ahnhem (deel 6 Fabian Risk)
Vertaald door: Tineke Jorissen-Wedzinga
Voorgelezen door: Ludo van der Winkel
Looptijd: 14u38 (512 pagina's)

Fabian Risk en zijn Deense collega Dunja Hougaard jagen allebei de waarheid over brutale moorden achterna. Een waarheid die vele onschuldigen het leven heeft gekost...

Rechercheur Dunja Hougaard doet in het geheim onderzoek naar haar voormalige politiechef Kim Sleizner. Maandenlang hebben Dunja en haar team informatie over hem verzameld en zijn ze erachter gekomen dat hij - letterlijk - over lijken is gegaan om de top te bereiken. Wanneer een auto met daarin een hoge functionaris en een onbekende, naakte vrouw op de zeebodem voor de kust van Kopenhagen wordt aangetroffen, wordt het tijd voor actie.

Ondertussen krijgt Fabian Risk in Helsingborg een bericht dat alles verandert.

Over de auteur

Stefan Ahnhem is een van de succesvolste Scandinavische misdaadauteurs. Daarnaast is hij een scenarioschrijver met meer dan twee decennia ervaring.

Sinds zijn thrillerdebuut in 2014 heeft hij een auteurschap opgebouwd waarin de spanning en sfeer van Nordic noir wordt gecombineerd met de filmische kwaliteiten van scenarioschrijven (bron: thb)

Foto: Gabriel Liljevall

Over de stemacteur

Ludo van der Winkel (Eindhoven, 1983) is volgens zijn website acteur en muzikant. Als stemacteur is hij verantwoordelijk voor het inspreken van een aantal boeken van Dean Koontz, Harold Robbins en James Patterson, maar ook het debuut van Lex Noteboom, De man met de duizend gezichten nam hij voor zijn rekening.

Mijn luisterervaring

In De laatste spijker dropt Ahnhem direct aan het begin een bom van jewelste waardoor ik even terug moest spoelen om te luisteren of ik het echt goed had gehoord. Helaas was dat inderdaad zo, waardoor ik het boek in lichte shock begon. En gedurende de eerste hoofdstukken kreeg ik ook niet echt antwoord op die ene prangende vraag: HOE DAN?!? 

De prettige stem van Van der Winkel bracht me -welliswaar via kleine een omweg- in de eerste plaats een update over de vete die er nog steeds gaande is tussen Dunja Hougaard en Kim Sleizner, het hoofd van de afdeling Moordzaken van de politie van Kopenhagen. Hierbij wordt door Ahnhem kort ingegaan op de reden van deze vete en dat was erg prettig, want het was al enige boeken geleden dat ik het laatste deel in deze serie luisterde. 

Vervolgens komt de plaats delict in beeld waar het hoofd van de Deense veiligheidsdienst samen met een prostituee uit het water wordt gevist en waar Jan Hesk samen met zijn relatief nieuwe team, onderzoeksleider is. Vanuit zijn perspectief worden alle personages geïntroduceerd waardoor ik direct een duidelijk beeld kreeg hoe de verhoudingen lagen. Ook de PD zelf wordt, zoals ze zo mooi zeggen, filmisch beschreven, zodat ik me als het ware bij het onderzoeksteam bevond. Afgewisseld met karakteristieke en licht humoristische dialogen zat ik voordat ik er erg in had al in het volgende hoofdstuk.

Ze was zo gefocust dat ze niet had opgemerkt dat hij daar al bijna twee minuten stond, waarop hij uiteindelijk zijn hand voor zijn mond deed en kuchte.

'Jij bent wel een ongeduldig baasje, zeg' zei ze zonder ook maar enig teken dat erop wees dat ze haar onderzoek zou onderbreken.

'Het spijt me, ik begrijp dat je nog maar net begonnen bent. Ik wilde alleen even horen...'

'Geen probleem.' Ze draaide zich naar hem om. "Ongeduldig is gewoon een woord dat is uitgevonden door mensen die nooit iets gedaan krijgen.'

'Weet je, dit is het eerste onderzoek onder mijn verantwoordelijkheid.'

'Ik weet het.'

'Oh ja? Heb ik dat dan gezegd, of heeft iemand anders...'

'De enige die iets hebben losgelaten, zijn de zweetdruppels op je voorhoofd en je stijve, enigszins nerveuze voorkomen.'

En toen kwam ik aan in hoofdstuk zes en kreeg deze thriller van hoog niveau er een diepere laag bij en moest ik echt even wat wegslikken. Wat Fabian Risk daar te verwerken krijgt kwam behoorlijk binnen. Ook hier weet de auteur mij door zijn schrijfstijl bikkelhard te raken en vanaf dat moment lopen de twee verhaallijnen naast elkaar verder maar en wilde ik maar één ding: ongestoord verder luisteren.

Dit komt overigens niet in de laatste plaats door de prettige manier van voorlezen door Van der Winkel. Ondanks dat hij op bepaalde momenten de plank volledig missloeg qua klemtoon, vond ik dit totaal niet storend omdat het slechts incidenten waren. Hij weet met zijn intonatie de sfeer van het boek goed neer te zetten en het timbre van zijn stem past bij dit genre. Wel heb ik het boek op snelheid 1.25 geluisterd, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Mijn waardering

In het nawoord vertelde Stefan Ahnhem dat hij dit boek geschreven heeft tijdens de corona pandemie waardoor hij min of meer afgesloten was van de plekken die voor hem onontbeerlijk zijn tijdens het schrijfproces. Of het hierdoor komt of dat hij gewoon een briljant schrijver is: ik heb geen idee. Nadat ik het boek uit had, kon ik maar één woord bedenken dat deze thriller recht doet en dat is FENOMENAAL.

De sterk uitgewerkte personages, de filmische setting, de vele onverwachte plotwendingen, de waanzinnig goed opgebouwde spanning, de wisselende vertelperspectieven voorzien van sterke dialogen en -last but not least- de intense emoties die ik tijdens het lezen ervoer, zorgen dat dit zesde deel aan alle kanten klopt en wat mij betreft het beste uit de serie is tot nu toe. Komt er een deel zeven? Vast! Maar Ahnhem zal ver boven zich uit moeten stijgen om De laatste spijker te overtreffen.

Lezersvraag

Vind jij dat je een deel uit een serie als stand-alone zou moeten kunnen lezen?