Helma luisterde ... De stilte rond Nicholas Quinn
Als naluisteraar van Thinium krijg je veel verschillende genres om na te luisteren. Dat zijn niet altijd boeken in een genre dat me aanspreekt, maar het is in ieder geval wel heel divers. Deze keer kreeg ik een detective en daar hou ik van. Het is een wat ouder boek van Colin Dexter met DCI Morse in de hoofdrol: De stilte rond Nicholas Quinn. En als kers op de taart was de voorlezer Huub Dikstaal. En dat is elke keer weer een feestje om naar te luisteren.
- door Helma -
De moord op een dove academicus in zijn huis in Noord-Oxford is het begin van een overweldigend ingewikkelde zaak voor Inspecteur Morse. Hij probeert de moordenaar op te sporen in het geïsoleerde en verdorven wereldje van de Universiteit van Oxford... Dexter is een enorm fijnzinnige en erudiet schrijver, die met Morse een figuur neerzet met fouten, maar met nog meer gaven: een personage dat onmiddellijk de sympathie van de lezer wint.
Mijn mening
Hoewel ik vroeger wel een paar boeken van Dexter met Morse in de hoofdrol heb gelezen, ken ik het hoofdpersonage natuurlijk vooral van de televisieserie. Dus terwijl ik aan het luisteren ben zie ik de acteurs John Thaw als DCI Morse en Kevin Whately als DS Lewis voor me. De schrijfstijl van Dexter is beeldend en beschrijvend met zinnen van soms bijna een halve pagina. De ontwikkelingen gaan langzaam en de auteur trekt veel tijd uit voor sfeerbeschrijvingen en gedachten van zowel Morse als de personages die een rol spelen in de moord. Het is allesbehalve een 'snelle' detective met veel actie. De ontwikkelingen gaan langzaam terwijl je kennismaakt met alle relevante personen in het politieonderzoek dat langzaam maar zeker vordert. De eigenzinnige, wat norse, chagrijnige Morse is soms ronduit vervelend maar tegelijkertijd ook aandoenlijk in de eenzaamheid die hij uitstraalt. Hij lust graag een 'pint of beer' en terwijl hij die drinkt malen zijn gedachten, maakt zijsprongen die Lewis in verwarring brengen, waarna hij uiteindelijk de moord oplost. Lewis is zijn wat sullige sidekick, die soms onbedoeld opeens een opmerking maakt die Morse een nieuw inzicht geeft.
In De stilte rond Nicholas Quinn onderzoekt het duo de vergiftiging van de dove Quinn, medewerker van het Genootschap Openbare Examens Buitenland in Oxford. Er komen behoorlijk wat verdachten voorbij die een voor een weer afgestreept kunnen worden totdat Morse onvermoede verbanden legt en de moord oplost. Als je er goed over nadenkt is het allemaal wat ongeloofwaardig dat hij louter door deductief onderzoek en getuigenverklaringen de moord oplost, maar mij stoorde het niet. Dexter weet het zo te brengen dat je er als lezer volkomen in mee gaat. Ik voelde de sfeer van de televisieserie, waar ik twaalf seizoenen lang, elke aflevering wel van heb gezien. Gelukkig al lang geleden, dus ik was de clou van dit verhaal compleet vergeten, waardoor het eindplot toch als een volkomen verrassing kwam.
Voorlezer Huub Dikstaal
Dat ik zo van het boek genoten heb, komt zeker ook door voorlezer Huub Dikstaal. Wat is het toch elke keer een feestje om naar een boek te luisteren dat door Dikstaal is ingesproken. Hij geeft heel subtiel alle personages hun eigen 'tone of voice' zodat meteen duidelijk is wie er aan het woord is. De barse toon van Morse, de wat onzekere stem van Lewis, een licht bekakte stem bij een van de mannelijke verdachten en bij de vrouwen in het verhaal klinkt zijn stem net een fractie hoger. Het is trouwens knap hoe hij moeiteloos die soms ellenlange zinnen uitspreekt met op het juiste moment de logische rustpunten, zodat je als luisteraar helemaal niet door hebt hoe lang die zin is.
Selecteren jullie bij een luisterboek wel eens op de voorlezer of selecteren jullie alleen op boektitels?
