Lissa ligt op sterven. De artsen hebben haar opgegeven. Maar vanuit haar bed heeft Lisa perfect uitzicht op de straat. Al snel bedenkt ze dat ze nog iets wil doen. Iets van betekenis. Iets groots. Ook al komt haar einde steeds dichterbij.

Maren Stoffels schreef in 27 dagen – het aantal dagen dat haar beste vriendin nog had nadat ze door de artsen was opgegeven – een boek dat onder je huid en in je hoofd en hart gaat zitten.

Mijn mening

Wat een mooi en intens verhaal! Ja, het is droevig, ja, het is emotioneel en ja, het is heftig, maar Stoffels slaagt erin om het verhaal voldoende lucht mee te geven. Stoffels maakt meteen in de eerste zin duidelijk dat ik-persoon Lissa aan het eind van het boek sterft. Dat laat ze Lissa onomwonden aan de lezers vertellen. Maar als je denkt dat er daarna een droevig en emotioneel verhaal over de laatste 27 dagen van haar leven komt, kom je bedrogen uit. Niets is minder waar. Terwijl Lissa haar laatste dagen in een bed voor het raam slijt komt ze in contact met Ellen. Een onzeker meisje van haar leeftijd die lijdt onder een grote wijnvlek op haar gezicht. Samen met haar zet ze een ruilhandel op om Lissa's broer te verrassen met een laatste geschenk.

De wisseling van vertelperspectief tussen Lissa en Ellen zorgt ervoor dat je wordt meegenomen in de gedachten en gevoelens van de beide meisjes. Lissa vindt het verschrikkelijk dat ze alleen nog wordt gezien als het meisje dat dood gaat en omzichtig door iedereen wordt behandeld. Met Ellen is dat anders, omdat die niet weet dat Lissa spoedig zal sterven. Door de ruilhandel die ze samen opzetten moet Ellen erop uit en omgang met andere mensen zoeken. Dat leidt weer tot nieuwe vriendschappen met mensen die verder kijken dan de wijnvlek.

Prachtig hoe Stoffels ziekte en dood bespreekbaar maakt en de gevoelens van de patiënt onder de aandacht brengt. Een eyeopener voor mij, en dat zal zeker ook het geval zijn voor de jonge mensen voor wie het boek bedoeld is. Het is een verhaal over vriendschap, afscheid nemen en zoveel mogelijk genieten van het leven zolang dat kan.

Stoffels liet Lissa al vertellen dat ze aan het eind van het boek doodgaat. Als het zover is, kan je niet anders dan met een brok in je keel afscheid van haar nemen terwijl je dankbaar bent dat je de laatste 27 dagen deel van haar leven hebt mogen uitmaken.

Een boek dat ook nadat het uit is nog lange tijd in je gedachten blijft.