Afgelopen weken las ik diverse luisterboeken uit, maar de inspiratie om er een blog van te schrijven was ver te zoeken. Afgelopen weekend was het mijn beurt om iets te plaatsen. Totaal niet meer aan gedacht, mede door de Amnesty boekenmarkt waar ik aan meewerkte.

• door Marieke

Nu toch maar even de tijd genomen om een review te schrijven. Ik keek tussen mijn gelezen boeken en vond De beeldhouwer van Chris Carter, een luisterboek dat op de planning stond om te gebruiken. Dus bij deze.

De beeldhouwer

Een student verpleegkunde krijgt de schrik van haar leven als ze haar patiënt, officier van justitie Derek Nicholson, op brute wijze vermoord in zijn bed aantreft. De moord lijkt zinloos, aangezien hij terminaal ziek was en nog maar kort te leven had. Wat profiler Robert Hunter en zijn collega Carlos Garcia het meest schokt, is de aanwijzing die de moordenaar heeft achtergelaten. Waarom zou hij met de politie willen communiceren?

Terwijl Hunter en Garcia hun onderzoek starten, wordt er een lichaam gevonden dat op dezelfde manier is toegetakeld. De seriemoordenaar ziet zichzelf als kunstenaar, concludeert Hunter, die door zijn ervaring precies weet hoe dit soort verknipte geesten denken. En juist dat vermogen zou ditmaal weleens zijn doodvonnis kunnen betekenen…

Mijn mening

Vroeger las ik heel veel thrillers, maar daar zijn romans voor in de plaats gekomen. Toch is het af en toe best lekker om een goede thriller op te pakken. Cosy crime vind ik leuk, een zeer heftige thriller heeft minder mijn interesse. Maar het bloed stroomt waar het niet gaan kan (mooie woordspeling in dit verband) en ik koos een boek van Chris Carter, waarvan ik wist dat het niet bepaald een cosy crime zou zijn.

Ik was een paar weken geleden in Amsterdam bij een interview met deze schrijver en door zijn verhaal werd ik toch wel nieuwsgierig naar zijn boeken. Bookchoice had een in het assortiment en die ben ik gaan luisteren. Het boek wordt voorgelezen door Ilari Hoevenaars. Ik kende hem niet, maar hij heeft best veel boeken ingesproken, onder andere boeken van Grijpstra en de Gier. Hij heeft een stem die goed bij het boek past en hield me constant geboeid in het verhaal.

De gebeurtenissen in het boek helpen daar natuurlijk ook aan mee. De moorden zijn gruwelijk en al vroeg in het boek is het eerste kunstwerk al gecreëerd. Indrukwekkend en creepy tegelijk. Ik denk dat het luisteren van zo’n verhaal prettiger is dan het lezen. Als het te gruwelijk wordt kan je even je aandacht laten afleiden en daarna gaat het verhaal wel weer verder.

Dit boek is een vierde deel in een serie over rechercheur Robert Hunter, maar het kan makkelijk los gelezen worden. Er wordt genoeg informatie gegeven over de personages die al in de voorgaande boeken een rol speelden, en waar nodig wordt vermeld wat er is gebeurd, als dat van toepassing is op situaties in het boek van nu.

Kortom: Ik heb het boek met (voor zover mogelijk bij een thriller) plezier geluisterd. Het was bij vlagen gruwelijk, maar er zat ook genoeg speurwerk en menselijke emoties in ter afwisseling. Een spannende einde waarbij de schrijver met de tijd speelt en er toch nog een onverwachte dader is. 

Dus wie weet pak ik nog eens een Chris Carter luisterboek op.

Ben jij bekend met deze serie?