TJ Klune schrijft boeken voor oudere jeugd, maar die zijn minstens zo leuk voor de volwassen lezer. Zijn boek Het weeshuis in de azuurblauwe zee vond ik mooi en indrukwekkend en veel meer dan een jeugdboek. Daarom besloot ik nu Het gefluister achter de deur te gaan luisteren. Voorgelezen door Huub Dikstaal was dat meer dan een feestje.

- door Marieke

Het gefluister achter de deur

Wallace Price is een gehaaide advocaat voor wie macht en aanzien de belangrijkste ingrediënten zijn voor een geslaagd leven. Wanneer Wallace plotseling overlijdt en als geest zijn eigen uitvaartdienst bijwoont, komt een gids hem halen en brengt hem naar een ongewoon theehuis.
Hugo, de eigenaar van het theehuis die over bijzondere gaven beschikt, belooft hem te helpen bij het maken van de passage naar het hiernamaals. Wallace accepteert niet zonder slag of stoot dat hij dood is, maar dankzij Hugo en de andere markante bewoners van het theehuis leert hij op wonderbaarlijke wijze als geest menselijker te zijn dan tijdens zijn leven.
Het gefluister achter de deur is een meeslepend en bij vlagen hilarisch verhaal over de verrassende wendingen die het leven na de dood nog kan nemen.

Mijn mening

Is het verstandig om een boek te luisteren dat gaat over de dood, het rouwen en een mogelijk hiernamaals wanneer je zelf nog in de rouw bent? Ik weet het niet. Aan de ene kant kan het louterend werken, maar aan de andere kant kan het verdriet versterken. Zo las ik nadat mijn vader overleed een boek over rouw: Altijd nooit meer van Loes den Hollander samen met mijn moeder. het boek haalde veel herkenning naar boven. Het was goed, het was emotioneel en het was het juiste boek op een moment dat nooit de juiste kan zijn geweest. Opvallend is de geopende deur op die cover, een deur naar een andere wereld.

De keuze voor het luisterboek Het gefluister achter de deur dat ik in deze blog bespreek koos ik niet vanwege het thema rouw, maar wel omdat ik nieuwsgierig was naar het  boek. Het eerste boek van schrijver TJ Klune had me zo aangenaam verrast dat ik het met vijf sterren heb beoordeeld. Een boek vol diversiteit, met kleurrijke personages en een hoop lessen om te leren, zonder dat het er dik bovenop lag.

Het gefluister achter de deur is anders, maar er zitten toch ook weer vergelijkbare elementen in. Ik appte met Barbara die zei dat ze al eens in het boek was begonnen, maar er niet in weg kon komen. Ik zei tegen haar dat ze toch maar moest doorzetten, want het is een heel mooi verhaal met een hoop humor en dat is best knap wanneer het gaat over de dood en het rouwen. Het mogen dan zware onderwerpen zijn, het boek is licht. Thema's als acceptatie en doorzetten, opoffering en veranderen, het vinden van liefde en het maken van keuzes zijn in het verhaal terug te vinden en dat wordt verteld met zowel een serieuze als een humoristische toon.

De personages zijn geweldig neergezet, dood en levend. Een geestenhond Apollo naast de opa van Hugo die al jaren zijn tussentijd doorbrengt in theehuis de Passage. De lieve geweldige gids Mei en gevoelige Hugo die 'opgescheept' worden met de humeurige nieuwe overleden passant Wallace die een kl**tzak was in zijn leven en dat nog een tijdje volhoudt als hij eenmaal dood is. Het is zo mooi om te zien hoe de chemie tussen deze personages is en hoe mensen kunnen veranderen. De fases van rouw spelen ook een rol. Ontkenning, boosheid, onderhandelen, acceptatie: ze zijn allemaal terug te vinden in het verhaal.

En dan is er nog de passage zelf, het overgaan door de deur. Het wordt in het boek zo mooi weergegeven en het zorgde bij mij voor een gevoel dat het goed was. Verdriet wordt niet minder door het lezen of luisteren van een boek, maar het kan zeker helpen bij acceptatie van iets wat er niet meer is.

In het intro zei ik al dat het luisteren een feestje was. Best raar voor een boek dat gaat over dood, maar de voorlezer in dit boek is Huub Dikstaal. Hij heeft een fijne stem, maar weet vooral met kleine nuances de personages een eigen stem te geven zonder los te gaan op gekke stemmetjes. De warmte van Hugo, de grappen van opa Nelson, de overtuiging van de manager het past allemaal perfect.

Het gefluister achter de deur moet het niet hebben van de snelheid, want het verhaal verloopt redelijk traag en het is geen kort luisterboek. Maar het is wel een verhaal dat de moeite waard is van begin tot einde. Het maakt indruk en het is grappig, het is liefdevol en heeft een mooie einde. Wat wil je nog meer?

Ik wil niks meer, het is goed zo.

Kan jij het waarderen als een voorlezer personages een eigen stem geeft?