Er zijn heel wat oorlogsromans in onze leeswereld, al dan niet verfilmd. Maar wat is nu de juiste verklaring van een oorlogsroman of wat leert Wikipedia ons over oorlogsromans?

Een oorlogsroman is een roman waarin de oorlogsjaren of de effecten van die jaren op de naoorlogse generaties worden beschreven.

Oorlogen laten diepe sporen achter, ook in de literatuur. Deze worden in een oorlogsroman verwerkt. Onderwerpen in deze verhalen zijn bijvoorbeeld: het verzet, vervolging, onderduiking en natuurlijk de oorlogstijd zelf. In oorlogen gebeuren ook veel dingen die bij de meesten niet bekend zijn. Veel details worden pas lang nadat een oorlog is beëindigd gevonden. De schrijver van een oorlogsroman heeft niet per se de oorlog daadwerkelijk meegemaakt. Soms heeft hij andere bronnen waaruit hij een verhaal opmaakt, of hij heeft een grote verbeeldingskracht.

 De grote Wikipedia geeft als échte oorlogsromans deze titels:

*De donker kamer van Damokles – Willem Frederik Hermans

*Het verdriet van België – Hugo Claus

*Het stenen bruidsbed – Harry Mulisch

*De aanslag – Harry Mulisch

Vele schrijvers halen hun inspiratie uit oorlog en toch heb je ook iets nieuws binnen het genre, een totale andere schrijfwijze, een ander oogpunt op deze verschrikkelijke tijd van onrecht. Een genre binnen de oorlogsroman zijn zeker De experimenten van Marion Pauw, de auteur heeft met de experimenten een beklijvend verhaal neergezet, hoe een oorlogstrauma wordt doorgegeven van generatie op generatie. De boekendief van Markuz Zusak waar de dood doorheen het boek een beeld geeft van oorlog en niet te vergeten het nieuwste boek van Nino Haratischwili De Kat en de Generaal een duistere schuld-en-boeteroman over de Tsjetsjeense oorlog.

Nu we toch over de helft van het boek zitten, vragen we ons af of jullie Stad der dieven ook iets nieuws vinden in het genre oorlogsroman? Zo ja, waarin zit voor jullie het verschil? Zo nee, waarom niet?