Misschien herinneren jullie je mijn blog van twee maand geleden nog? Ik leerde de Nederlanders onder jullie een nieuw woord, namelijk ‘de klepper’. Het gaf meteen aanleiding tot een hele waslijst nieuwe woorden (met dank aan Gigi). En ik vertelde over de boeken (iets dikker dan gemiddeld) die me sinds eind vorig jaar achtervolgen.

Op dit moment is het jaar halfweg, heb ik zeven boeken van 500-1.000 bladzijden gelezen, staan er nog zes op het programma, en – niet onbelangrijk – dacht ik dat daarna de rust wel even zou weerkeren. Niets is minder waar… Met nog zes maanden te gaan, worden de eerste releases voor 2018 alweer aangekondigd.

En, wat denken jullie? Het eerste boek waar mijn oog op valt en dat mij heel erg aanspreekt, is een klepper van 672 bladzijdes. Zucht, 672, jawel! Nou ja, eigenlijk is dat nog altijd maar de helft van de Johan Harstad die ik begin augustus ga verorberen... Soit, de titel is Hongkong Noir (van de auteur is Chan Ho-Kei), een detective die zich op een ongewone locatie afspeelt. Lijkt dit boek jullie ook wat? 

.

Moesten jullie horen van nog meer dikke kleppers die eraan staan te komen, laat het mij vooral niet weten! Op mijn leeslijstje voor de tweede helft van dit jaar staan nog volgende dikke pillen (ja, zo heet dat in Nederland, heb ik vorige keer geleerd):

• Bling bling 2, Jan Van Der Cruysse (528 blz) 
• Schipbreuk van een leven, Erik Valeur (568 blz) 
• Max, Mischa & het Tet-offensief, Johan Harstad (1.232 blz) 
• Tokyo tapes nr. 6-4, Hideo Yokoyama (624 blz) 
• Zeg me wie ik ben, Julia Navarro (830 blz) 
• Schiet maar, ik ben toch al dood, Julia Navarro (766 blz) 
• En een hele lijst boeken die net onder de 500 bladzijden zitten, o jee…

Krijgen jullie al medelijden met me? Ja? Mooi.

Dit gezegd zijnde, wens ik iedereen alvast een fijn (lees) weekend!

Tot gauw,
Greet