Schrijfster Thea Lim maakte in 2007 haar debuut met The Same Woman. Daarnaast schrijft zij verhalen die onder andere zijn gepubliceerd door the Guardian en the National Post. In juni 2018 verscheen haar laatste boek An Ocean of Minutes  met veelbelovende kritieken. Het boek vertelt het verhaal van de geliefden Polly en Frank. Om Frank te redden, heeft Polly geen andere keuze dan naar de toekomstte reizen in ruil voor zijn medische hulp, wetende dat ze niet meer terug kan gaan. Ze spreken af elkaar in de toekomst te ontmoeten. Maar wat als Polly ineens naar een ander jaar wordt gestuurd? Zal Frank echt zo lang op haar blijven wachten. Readers Dorien en Annemieke besloten het boek te lezen, ze gingen hierbij de samenwerking aan met Thriller en Jeugdliteratuur Clublid Evy. Nieuwsgierig naar onze bevindingen? Lees dan snel verder over onze buddyread.

Door Evy, Dorien en Annemieke.

Verwachtingen

Annemieke: De cover is wat mijn aandacht trok in de Ready to Read. Zo prachtig vormgegeven en het straalt een bepaalde rust uit. Tegelijkertijd doet de omschrijving van het boek dat juist helemaal niet.

Evy: De cover was ook iets wat me heel erg trok om het boek te lezen! Ik vind de kleur en de troebelheid die daaraan vast hangt echt prachtig! Heel dromerig, maar niet op een 'zoete' manier. Een cover om mee uit te pakken. Een cover om jezelf in te verliezen!

Wat me aansprak in het boek is het 'tijdreizen'. Dit is namelijk een element waar verschillende uitvoeringen voor mogelijk zijn en dan ben ik extra benieuwd voor welke weg een auteur kiest.

Annemieke: Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. Het ‘tijdreizen’ zorgde ervoor dat ik het gevoel kreeg dat dit boek niet een standaard love-story op zou leveren.

Evy: Ik had geen echte verwachtingen. De korte inhoud belooft romantiek, maar toch verwacht ik geen echt liefdesverhaal. Toch blijft het een beetje vaag waar het verhaal naartoe zal gaan, dus er valt veel te ontdekken.

Annemieke: De vaagheid die Evy beschrijft past ook binnen mijn verwachtingen. Ik houd daar wel van, dat niet alles duidelijk lijkt te zijn vooraf. Wel op voorwaarde dat het verhaal tijdens het lezen niet te vaag blijft. Gelukkig had ik daar geen last van…

Dorien: Het wordt bijna saai, maar ook ik ben als een blok gevallen voor de cover van dit boek. Vooral de prachtige kleuren spraken mij enorm aan. De beschrijving trok mij uiteindelijk over de streep om dit boek te gaan lezen. Een soort dystopisch verhaal, maar dan in het verleden. En dat tijdreizen maakt het dan ook nog een beetje magisch en futuristisch. Daarnaast ook een stukje romantiek. Dus van alles een beetje.

Het verhaal

Dorien: Konden jullie makkelijk in het verhaal komen?

Annemieke: Aan het begin vond ik het wat lastig om in het verhaal te komen. Ik kan er alleen niet direct de vinger op leggen waar hem dat in zat. Tegelijkertijd had ik ondanks dat namelijk wel de behoefte om verder te lezen. Nieuwsgierig naar wat er zou gaan komen. Waarbij ik het ‘nieuwe’ leven interessant vond maar het had toch ook wel een beetje een werkkamp-achtige uitstraling. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik in zo’n wereld zou moeten leven. En jullie?

Evy: Ik had ook erg veel moeite om in het verhaal te komen. Ik kan er niet echt de vinger op leggen waar dat dan precies door komt. Wat Annemieke beschrijft over dat ‘werkkamp-achtige’ kan ik alleen maar beamen. Het is wel erg streng en er is nauwelijks sprake van vrijheid. Alles kost veel geld en de bewegingsruimte is beperkt. Zeker als je dan net door de tijd bent gevlogen en de kluts wat kwijt bent, lijkt me dit verschrikkelijk! Ik vind het knap dat Polly zo rustig blijft, maar dat heeft ook een nadeel. Het geeft de lezer een beetje een ‘lauw’ beeld van het hoofdpersonage. Wat vinden jullie daarvan?

Annemieke: Er is inderdaad een beetje een ‘lauw’ beeld van Polly, al vond ik het erg fijn om te merken dat naarmate het verhaal vorderde ze wel steeds krachtiger over kwam. En dan past dat beeld misschien ook wel weer in het verhaal. Misschien had ze - net als zoveel mensen - tijd nodig om haar plek te vinden. Iets waar ik me alles bij voor kan stellen, gezien het verhaal. Uiteindelijk ben ik Polly wel gaan zien als een erg sterk en krachtig persoon. Herkennen jullie dit?

Dorien: Ik had ook moeite met de karakters. Niet alleen met Polly trouwens. Ik vond het maar moeilijk om mee te leven met ze en vond ze allen een beetje blasé, waardoor ik me maar niet in het boek kon komen. Er was maar één personage waar ik wel gevoel bij had, Frank. Maar van hem kreeg ik nou niet bepaald een positieve indruk. Ik ergerde me om je eerlijk te zeggen nogal aan hem en zijn onuitstaanbare gedrag. Wat vonden jullie van hem?

Annemieke: Ja wat zullen we zeggen over Frank. Niet bepaald de man die je hoopt te treffen in zo’n situatie denk ik. Al is het lastige natuurlijk dat het zo’n onnatuurlijke situatie is, dat een voorstelling maken van hoe je daar zelf mee om zou gaan, erg lastig is. Wel ben ik ergens blij dat ze elkaar gevonden hebben. In die zin dat het Nora de ruimte geeft om ‘door te starten’ met haar leven. De manier waarop de levens van Nora en Frank trouwens beschreven werden, vond ik ook wat middelmatig. Ik denk dat meer diepgang het verhaal krachtiger had gemaakt, wat denken jullie?

Evy: Ik had het gevoel tijdens het lezen, dat het meer om het verhaal ging dan om de psychologie van de personages. In de gegeven (bizarre) situatie spelen er natuurlijk veel dingen mee, waardoor mensen op een bijzondere manier gaan reageren. Ik vond het qua emoties een erg ‘kil’ boek, maar ik moet zeggen dat dan ook weer een deel van de charme is. Het is de sfeer van verlating die het boek zo apart maakt. 

Annemieke: De sfeer van verlating. Mooi verwoord! Ik denk dat ik me daar wel in kan vinden. Maar ondanks dat vond ik het jammer dat we niet wat meer een kijkje kregen om de personages echt te leren kennen. Als ik een boek lees, wil ik graag een personage ‘opnemen’ en dat is me bij An Ocean of Minutes niet gelukt. Het was voor mij geen slecht boek, maar ook niet een boek dat er uit sprong in positieve zin. En dat was eigenlijk wel waar ik op gehoopt had na het lezen van de omschrijving…

Eindoordeel

Dorien: Helaas, voor mij was het geen hoogvlieger. Ik was op voorhand heel erg aangetrokken tot het idee van het verhaal. Maar de uitwerking was voor mij niet voldoende. De karakters waren slecht uitgewerkt en er zat weinig diepgang in het verhaal. Het boek krijgt 2 sterren.

Annemieke: Ik sluit me aan bij Dorien. Het boek was ook voor mij geen hoogvlieger. Ook ik miste de uitwerking van de personages en de mate waarin emoties waren uitgewerkt. Ik had op meer gehoopt, door de prachtige cover en de omschrijving. Helaas kon het boek de veelbelovende kritieken wat mij betreft niet waarmaken. Ik geef het boek daarom 3 sterren.

Evy: 3 sterren: An Ocean of Minutes is een dystopisch boek. Een boek waarin je wel moet oppassen dat je niet verdrinkt in de kabbelende oceaan. Het begin in sterk en schept genoeg verwachting, maar ergens verliest Thea Lim een klein beetje de spanningsboog en moet je als lezer toch op je tanden bijten om door te gaan. Een gevalletje 'Het begon zo goed...'

Helaas bracht het boek ons niet waar we op gehoopt hadden. Hebben jullie An Ocean of Minutes gelezen? Wat vonden jullie ervan?