In A Fading Sun van Stephen Leigh volgt de lezer Voada Paorach die geesten kan zien. Deze gave moet ze echter verborgen houden omdat haar land door het Mundoan Empire is veroverd. Deze geest is alleen niet zoals de andere geesten die ze normaal gezien de weg wijst naar het hiernamaals. Deze geest eist dat Voada een nieuw pad gaat volgen, één dat betekent dat ze alles achter moet laten om haar volk te kunnen redden van de onderdrukking. Voada moet haar nieuwe krachten leren te beheersen en ontwikkelen en de prijs ervoor zien te betalen. Zal dit eerste deel van een nieuwe serie, die veel elementen van de Keltische cultuur bevat, ons kunnen bekoren?

- Door Demi & Kayla

Voada

Demi: Voada is al de dertig gepasseerd, is getrouwd, en heeft twee kinderen van zestien en tien. Hier keek ik wel even van op en het verandert het verhaal aanzienlijk. Doordat ze kinderen heeft zijn haar prioriteiten anders dan de meeste protagonisten die je tegenkomt in Fantasy boeken. Wat vond jij hiervan?

Kayla: Het feit dat Voada twee kinderen heeft, geeft inderdaad een hele andere draai aan het verhaal. Aan de ene kant zijn haar prioriteiten beperkend, maar aan de andere kant geven haar kinderen haar de kracht om verder te gaan. Naar mijn mening heeft de schrijver een goede keuze gemaakt.

Magie

Kayla: De wereld die beschreven wordt, lijkt veel op de onze, met één groot verschil: er is magie. De magie hangt sterk samen met het geloof. Wat vind jij van de uitwerking van deze magische wereld?

Demi: De Keltische invloeden vond ik heel interessant. De auteur heeft achterin het boek gezegd dat de invasie van de Mundaon lijkt op wat er in onze eigen geschiedenis is gebeurd ten koste van de Kelten. Wat de magie betreft, Leigh heeft een originele manier gevonden om de magie in zijn wereld te beschrijven. Het feit dat je de geesten van voorgaande magiërs moet gebruiken om magie op te roepen was gaaf om te zien, maar ik vond dat Voada wel erg snel en erg gemakkelijk heel veel kracht kreeg. De kracht van de geesten bepaalt de kracht van de magiër/draonn, wat veel verklaard aangezien Voada een paar van de krachtigste geesten tot haar beschikking heeft, maar ik vind dit toch geen goed excuus.

Opbouw

Demi: Wat vond jij van de opbouw van het boek? Het begin vond ik vrij traag, maar ik was wel nieuwsgierig naar wat er gebeurde en hoe het zou ontwikkelen. Na het eerste gedeelte ging het verhaal plots in volle vaart vooruit en raakte ik het verloop van de tijd een beetje kwijt in het verhaal. Ik heb geen idee hoeveel tijd er precies is verstreken tussen het begin van het boek en het einde, maar ik heb het idee dat de schrijver alleen de noodzakelijke gebeurtenissen beschreef en wat daartussen gebeurde maar eruit liet. Dit zorgt dan wel voor een vlot verhaal zonder teveel langdradigheid, maar af en toe een adempauze om de personages en de wereld beter te leren kennen vind ik altijd wel fijn.

Kayla: Het begin van het boek bestaat voornamelijk uit het introduceren van de wereld en het kennismaken met Voada en haar familie. Hierdoor is dit inderdaad vrij traag. Het duurde heel lang voordat ik überhaupt interesse in het boek had. Pas wanneer Voada het dorp verlaat, begint het verhaal een beetje te vlotten. De tijdlijn in het boek is erg onduidelijk. Soms zijn we maar een dag verder, dan opeens een hele maancyclus. Het is logisch dat er veel tijd voorbij gaat, maar doordat de rustige stukken overgeslagen worden, is het onduidelijk hoe veel tijd er precies verstrijkt.

Woordenlijst

Kayla: Achterin het boek staat een lijst met personages en plaatsen met een kleine uitleg en de uitspraak. Deze lijst heb ik veel moeten gebruiken, doordat er klanken worden gebruikt die zowel in het Engels als Nederlands onbekend zijn. Dit bemoeilijkt voor mij het lezen wel. Hoe kijk jij hier tegenaan? Had jij hier ook problemen mee, of was het met de lijst erbij wel te doen voor jou?

Personages

Kayla: De stukken vanuit Altans perspectief vond ik leuk om te lezen. Ze waren een fijne afwisseling naast de stukken vanuit Voada. Heel veel extra informatie gaven ze echter niet. Ze werden vooral gebruikt om het verhaal verder te vertellen, niet om het vanuit een ander perspectief te vertellen. Je komt in het boek vrij veel over de Cateni te weten, maar nauwelijks iets over de Mondoan. Hierdoor heb ik toch het idee dat je als lezer wat informatie mist. Waar komen de Mondoa vandaan? Waarom zijn ze het Cateni gebied binnen gedrongen? Hoewel Voada naar mijn mening wel een redelijke ontwikkeling doormaakt in haar strijd tegen de moonshadow geest, zit er in Altans personage weinig diepgang. Naast het feit dat hij homosexueel is, wordt er nauwelijks een karakter beschreven en ook daar wordt uiteindelijk niet veel mee gedaan. De andere personages worden niet genoeg beschreven om een ontwikkeling door te maken.

Vervolg en eindoordeel

Kayla: Gedurende het boek is er heel veel gebeurd, maar aan het einde is er nog genoeg ruimte over voor het vervolg. Wat vond je van het eerste deel van de Sunpath Cycle-serie en zou jij het vervolg willen lezen?

Demi: Ik ben een beetje teleurgesteld in dit boek. Het ging allemaal veel te snel en Voada was naar mijn mening veel te krachtig. Ik houd er niet zo van wanneer een hoofdpersonage heel sterk is; het is juist interessanter om over iemand te lezen die 'net zoals wij' zijn en dingen moeten leren. Door de hulp van de geesten en wat las als een heel korte mentorschap van Greum is ze veel te vaardig geworden in magie binnen een veel te korte tijd. Daarnaast spreken de personages mij niet aan en blijven ze allemaal heel vlak. Ik heb het boek twee sterren gegeven en ben niet van plan om de serie verder te lezen. Jammer, want het concept en het gebruik van de Keltische elementen waren op zich heel interessant.

Kayla: Ook ik ben niet helemaal gecharmeerd van het boek. Het begin vond ik saai, waardoor ik er tegen opzag om verder te lezen. Gelukkig kwam er uiteindelijk wat meer spanning in het boek. Ik ben het met je eens dat Voada veel te snel veel te sterk was, maar daardoor vond ik het eind van het boek wel weer heel sterk. Hoewel ik Altan een leuk personage vond, voegde zijn perspectief neits toe. Naast Altan en Voada leer je de rest van de personages helemaal niet kennen. Ik geef, net zoals jij, het boek twee sterren. Ondanks dat ik moeilijk door het boek heen kwam, heeft het einde mij wel nieuwsgierig gemaakt naar deel 2.

Welk boek dat is geïnspireerd door de Keltische cultuur zouden jullie ons aanraden? En ben je toch nieuwsgierig geworden naar A Fading Sun ondanks onze lage beoordeling? Laat het ons weten in de comments!